Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Κερατέα...

Τι να πει κανείς στα παιδιά της Κερατέας;

Είναι τόσα πολλά τα γεγονότα που συμβαίνουν καθημερινά που δεν ξέρω για ποιο απ' όλα να ξεκινήσω να γράφω. Σήμερα το πρωί όμως ενώ άκουγα ειδήσεις στο ραδιόφωνο, άκουσα τη φωνή μιας γυναίκας από την Κερατέα που φώναξε σπαραχτικά 'τα παιδιά μου είναι στην εφηβεία , μεγαλώνουν σ' αυτό το περιβάλλον και νομίζουν πως είναι φυσιολογικό!'. Δεν είμαι μητέρα, δεν έχω παιδιά, τα λόγια αυτής της γυναίκας όμως άγγιξαν την ψυχή μου. Τον τελευταίο καιρό ασχολούμεθα με τα παιδιά στη Λιβύη, τα παιδιά στην Ιαπωνία και ξεχάσαμε τα παιδιά που μεγαλώνουν δίπλα μας. 'Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά στην αγορά στο Λαύριο' τραγουδούσε ο Νιόνιος, πριν χρόνια. Πόσο σύγχρονος σήμερα...δυστυχώς... Τα παιδιά αυτά λοιπόν, μήνες τώρα ζουν μια κατάσταση που δε διαφέρει πολύ από τα γεγονότα στην Αίγυπτο. ΜΑΤ από τη μια, μολότοφ από την άλλη, κάθε τόσο να χτυπάνε οι καμπάνες της εκκλησίας να ουρλιάζουν οι σειρήνες και τα μεγάφωνα να καλούν τους κατοίκους σε εξέγερση. Τα έχω ακούσει αυτά, δεν τα έχω ζήσει! Παρ' όλα αυτά ανατριχιάζω μόνο στην ιδέα. Πως να διαχειριστεί ένα παιδί, αυτή την κατάσταση, σχεδόν τέσσερις μήνες τώρα; Πόσο θα επηρεάσει το χαρακτήρα του όλο αυτό; Πόσο νοιάζεται η πολιτεία για τους ανθρώπους και τα παιδιά που ζουν μια εντελώς ΜΗ φυσιολογική ζωή; Αναρωτιέμαι όταν κάποτε τελειώσει όλο αυτό το κακό, πως θα μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα παιδιά να γυρίσουν σε μια φυσιολογική ζωή; Θα μπορέσουν να ζήσουν, να παίξουν, να κάνουν ζαβολιές όπως τα άλλα παιδιά στην ηλικία τους; Ρωτάω χωρίς να μπορώ να δώσω μια απάντηση. Με τις λίγες γνώσεις ψυχολογίας πάντως που έχω τα παιδιά της Κερατέας έχουν ήδη τραυματιστεί ψυχολογικά. Πως θα εκδηλωθεί αυτό το τραύμα;...μόνο ένας ειδικός θα μπορούσε να πει. Και οι γονείς; Τι να πει κανείς για αυτούς τους γονείς που πέρα από αυτό που ζουν καθημερινά οι ίδιοι έχουν και την συνεχή αγωνία των παιδιών τους; Σίγουρα δε θα ήθελα να ζω αυτή την εποχή στην Κερατέα. Πόσο μάλλον να ήμουν και μητέρα παιδιού που μεγαλώνει κάτω από τέτοιες συνθήκες. Δεν ξέρω τι να πω για τα παιδιά της Κερατέας.....