Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Τη νύχτα στο σπίτι...

Τη νύχτα στο σπίτι επικρατεί τέτοια ησυχία που όταν κλείνω το ραδιόφωνο να διαβάσω ακούω το τικ τακ των ρολογιών. Κάποια βράδια έρχονται να μ' επισκεφτούν... Πιο συχνά έρχεται η σερενάτα γουργουρίζει κοιτώντας με και μετά δίνει μια και τσουπ ανεβαίνει στο κρεββάτι όπως παλιά. Το τρίχωμά της κατάμαυρο, απαλό και γυαλιστερό, τα μάτια της δυο κεχριμπάρια! Το βλέμμα της διαπεραστικό καταλαβαίνει τι σκέφτομαι...κάνει αυτούς τους γατίσιους θορύβους, τεντώνεται και μετά βολεύεται πάνω μου. Τρίβει το κεφάλι της στο χέρι μου παρακαλώντας να τη χαϊδέψω και όταν διαβάζω κοιτάζει κι αυτή το βιβλίο, ακριβώς όπως έκανε τότε. Πολλές νύχτες έρχεται και η γιαγιάκα μου... Τη βλέπω να κάνει δουλειές στην κουζίνα, ή έρχεται να με ξυπνήσει. Αχ βρε γιαγιά πόσο σε παίδευα κάθε πρωί μέχρι να ξυπνήσω και να πιω το γάλα μου.... Αυτό το γάλα πια, σου είχα βγάλει την ψυχή μέχρι να το πιω... Πόσο την αγαπούσα αυτή τη γριούλα που τα είχε τετρακόσια μέχρι τελευταία στιγμή. Οτι μπαγαποντιά και να έκανα έμενε μεταξύ μας. Δε με είχε 'καρφώσει' ποτέ! Τελευταίο καλοκαίρι στο εξοχικό της είχα πει μέχρι και τα αισθηματικά μου. Μας περίμενε να γυρίσουμε απ' το Λονδίνο να δει την κόρη της καλά και μετά δέκα μέρες έφυγε χωρίς να ενοχλήσει κανένα. Αχ βρε γιαγιά, κατάλαβες άραγε ποτέ την αδυναμία που σου είχα; Θυμάμαι που μου έλεγες 'του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου'...για να μου πεις πόσο πολύ μ' αγαπούσες! Ερχεσαι κι εσύ...συχνά, εσύ δεν έρχεσαι μόνο τα βράδια... Μερικές φορές δε σε βλέπω...νοιώθω μια ανατριχίλα όμως και το ξέρω πως είσαι δίπλα μου. Πολλές φορές έρχεσαι όταν κοιμάμαι, το χειμώνα και με σκεπάζεις αν έχω ξεσκεπαστεί. Βρε μαμά δε θα ησυχάσεις ποτέ εσύ; Κι απ' τον άλλο κόσμο θα έχεις την έννοια μου; Κάθε φορά που σε θυμάμαι κλαίω... Δεν το θέλω μαμά... Μου λείπεις όμως τόσο πολύ... Η αγκαλιά σου, το χαμόγελό σου! Τι όμορφη που ήσουν... Πόσο περήφανη ήμουν για σένα... Μόνο εσύ μ' έλεγες 'κοριτσάκι μου' μ' αυτή τη γλύκα. Από τότε που έφυγες έπαψα να είμαι κοριτσάκι πια! Πιστεύω πως δεν υπήρξε άλλη μάνα που ν' αγάπησε, να λαχτάρησε τόσο πολύ το 'κοριτσάκι' της, ούτε άλλη κόρη που ν' αγάπησε τόσο πολύ τη μαμά της. Μόνο κοντά σου ένοιωθα ασφάλεια...ασφάλεια πως σ' έχω! Αυτός ο μόνιμος φόβος μη σε χάσω... Από μικρή τον είχα...όχι πάντα χωρίς λόγο... Εύθραυστη μαμά μου... Πόσα πράγματα ήταν δεδομένα όσο ήσουν εσύ. Το νόστιμο μαμαδίστικο φαγητό, τα ρούχα μου πλυμένα και σιδερωμένα άψογα! Μόνο εσύ σιδέρωνες τόσο καλά. Τα κεφτεδάκια σου! Τα κεφτεδάκια της μαμάς μου ήταν τα καλύτερα στον κόσμο όλο! Και μόνο όταν με κοιτούσες εσύ ένοιωθα όμορφη...μέσα απ' τα δικά σου μάτια μόνο! Μέσα απ' τα δικά σου μάτια ήμουν κοριτσάκι. Ερχομαι στην κρεβατοκάμαρα σου και σε βλέπω ξαπλωμένη,χαμογελαστή, με τη γάτα δίπλα και τη γιαγιά να μας κοιτά απ' την πόρτα...τ' αγαπημένα της παιδιά και η αγαπημένη της γάτα....