Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Γιατί;.....


Μερικοί άνθρωποι σε επηρεάζουν.
Ισως δε θα έπρεπε...
Οταν όμως είναι κοντινοί....
Ο πιο δικός σου άνθρωπος;....
Σε επηρεάζουν, σε ρίχνουν, σε στενοχωρούν...
Μια κουβέντα τους και γίνεσαι ράκος.
Ξέρω πως δεν πρέπει να είμαι τόσο ευαίσθητη.
Ξέρω πως δεν πρέπει να δίνω σημασία.
Είναι όμως ο χαρακτήρας μου τέτοιος....
Και δεν αλλάζει....
Ετσι ήταν και η μαμά μου.
Γι αυτό έφυγε νωρίς.
Κι όσο κι αν με πληγώνουν...δε θέλω να φύγουν....
Γιατί δεν έχω κανέναν άλλο.....
Γιατί είναι αίμα μου......
Μπορεί αυτό να φοβάμαι.
Πως θα φύγει και θα μείνω μόνη, ολομόναχη στον κόσμο....
Ναι όλοι τελικά μόνοι μας είμαστε....
Αλλά.....

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Ο Γιατρός....συνέχεια...

Ο γιατρός μου είχε πει πως ήθελε να με ξαναδεί....

Τηλεφώνησα και γω σήμερα στο νοσοκομείο, να κλείσω ραντεβού.

Μου είπαν να μιλήσω με τον ίδιο.

Ηταν στα εξωτερικά ιατρεία.

Τον ζήτησα και ήρθε αμέσως στο τηλέφωνο.

Είπα το ονοματεπώνυμο μου και πριν αναφέρω κάτι άλλο για να με θυμηθεί....

Με διέκοψε λέγοντας πως με θυμάται!

Θυμούνται έτσι τα περιστατικά οι γιατροί;...με το ονοματεπώνυμο;

Με ρώτησε τι κάνω, μερικές κλασσικές ιατρικές ερωτήσεις....

Στο τέλος μου είπε πως θα λείψει τη βδομάδα που μας έρχεται.

Εγώ ως σοβαρή γάτα που σέβεται τον εαυτό της, του είπα πως τηλεφώνησα γιατί εκείνος είχε ζητήσει να με ξαναδεί!

Να το θυμηθεί αν το είχε ξεχάσει...

Τον ρωτάω πότε να τηλεφωνήσω στο νοσοκομείο να κλείσω ραντεβού.

Kyria είπαμε!

Και αντί για ημερομηνία μου δίνει τον αριθμό απ' το κινητό του!

Να του τηλεφωνήσω λέει...

Μετά διορθώνει λέγοντας πως επειδή του τηλεφωνούν πολλοί στις διακοπές και δεν το σηκώνει να του στείλω ένα μήνυμα γράφοντας ποια είμαι, να δει και τον αριθμό μου και θα μου τηλεφωνήσει εκείνος....

Εγώ τα έχασα.

Δεν το περίμενα.

Δε χρειάστηκε να ζητήσω τηλέφωνο, να πω τίποτα!

Μόνος του....

Να μιλήσουμε την εβδομάδα που δε θα δουλεύει;....

Πόσο ευσυνείδητος να είναι;

Και να θυμάται ποια είμαι;

Με τόσα περιστατικά;....

Βέρα δε φορούσε, όχι πως αυτό σημαίνει και τίποτα....

Εχετε όμως εσείς ακούσει για τόσο ευγενικούς και καλούς γιατρούς;

Που θέλουν να σου μιλήσουν και όταν δε δουλεύουν;

Θα μπορούσε να μου κλείσει το ραντεβού και σήμερα.

Η όταν γυρίσει......

Δε μου έχει ξανατύχει γιατρός να κάνει κάτι τέτοιο.

Δε θα ήθελα να ελπίζω σε κάτι.

Οι άντρες είναι παράξενοι.....

Τι να θέλει άραγε;

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Ο Γιατρός......


Εχω μπερδευτεί και χρειάζομαι τη βοήθεια σας.
Εντάξει, ξέρω πως είμαστε εμείς κι εμείς που γράφουμε αλλά ποιον να ρωτήσω;
Ασχετο: Προχθές μου έδειξαν τη λακκούβα που σκόνταψα......
Τρόμαξα και ανακουφίστηκα ταυτόχρονα.
Είναι τεράστια λέμε!
Πως δεν έσπασα κάνα χέρι, πόδι, μύτη......
Τυχερή μέσα στην ατυχία μου.
Στο θέμα μας όμως.
Ο Γιατρός!
Πας σε νοσοκομείο που εφημερεύει.
Σε αναλαμβάνει ένας ευγενέστατος γιατρός.
Κάνει πολύ καλή δουλειά, παρά το γεγονός ότι είναι ειδικευόμενος.
Σου πιάνει την κουβέντα, για να μη σκέφτεσαι που σε ράβει λες.
Ρωτάει τα πάντα για σένα......
Για να σου αποσπάσει την προσοχή...λέω....
Τελειώνει τη δουλειά του, σου γράφει αντιβίωση και ότι άλλο χρειάζεσαι.
Ρωτάει αν έχεις κάποιον για την πρώτη αλλαγή.
Απαντάς αρνητικά(γιατί δεν έχεις, ούτε ξέρεις)και προσφέρεται να την κάνει εκείνος.
Πηγαίνεις σε δυο μέρες για την πρώτη αλλαγή.
Ευγενέστατος πάντα.
Σου κλείνει ραντεβού, τη μέρα που εφημερεύει πάλι για να σου κόψει ο ίδιος τα ράμματα.
Δε μπορούσε να τα κόψει όποιος εφημέρευε;
Απορία......
Επρεπε να είναι ο ίδιος;
Ok είναι πολύ καλός και ευγενικός.
Αφού έκοψε και τα ράμματα.....
Γιατί ζητάει να σε ξαναδεί σε δέκα μέρες;
Είναι τόσο ευσυνείδητος;
Τόσο ευγενικός άνθρωπος;
Το κάνει για να μάθει ο ίδιος καλύτερα;
Ολα είναι πιθανά.....
Σας έχει συμβεί ποτέ;
Εμένα πάντως όχι!
Εχω ξαναβρεθεί σε εφημερία νοσοκομείου, με έραψε ένας γιατρός που δεν ξαναείδα.
Στην ατυχία μου ή έπεσα σε πολύ καλό γιατρό ή μου κάνει καμάκι;......
Λέτε;;.....

Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Ο προορισμός των βιβλίων...

Μεγάλη μου αγάπη τα βιβλία.....

Κλεισμένη στο σπίτι τι καλύτερο να κάνεις απ' το διάβασμα;

Για άλλη μια φορά τα βιβλία στήριγμα, παρέα, ο καλύτερος μου φίλος!

Οταν έγινε η έκθεση βιβλίου ήθελα να τ' αγοράσω σχεδόν όλα!

Και αγόρασα πολλά.

Τόσα που έδωσα περίπου όλα μου τα λεφτά.

Κανένας δεν κατάλαβε.

Εκεί μέσα ένιωθα σαν το παιδάκι που το αφήνουν ελεύθερο στο ζαχαροπλαστείο.

Θέλει να φάει όλα τα γλυκά που του γεμίζουν το μάτι.

Ετσι είμαι εγώ με τα βιβλία.

Θέλω ν' αγοράσω όλα όσα νομίζω πως θα μ' αρέσουν.

Και σπάνια πέφτω έξω.

Προτίμησα να μην πάρω καινούργιο μαγιώ φέτος.....

Κάποιος είπε 'μα τι τα κρατάς όλα;'

'Οταν το διαβάσεις το πετάς'.

Στο τσακ το γλίτωσα το εγκεφαλικό.

Μα να πετάξω βιβλίο;

Ιεροσυλία!!

Πως πετάς βιβλία;

Δεν το καταλαβαίνω....

Δεν έχω πετάξει ποτέ βιβλίο.

Τελευταία σκέφτομαι να μαζέψω τα παιδικά βιβλία να τα δώσω κάπου.

Να μη μου πιάνουν και το ράφι....

Σε παιδιά που διαβάζουν....

Κι όμως, υπάρχουν παιδιά στην εποχή μας που διαβάζουν!

Εχω και μια φίλη που η κόρη της διαβάζει!

Ελπίζω να μην την ενοχλήσει τη μικρή που είναι διαβασμένα τα βιβλία.

Ξέρω πως εμένα δε θα μ' ενοχλούσε.

Αυτός είναι ο προορισμός των βιβλίων άλλωστε......

Να τα διαβάζουν όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται.

Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Αυτός που σε προσέχει.....

Πως γίνεται;

Πως τα καταφέρνουν;

Στη χειρότερη στιγμή σου.....

Δεν είναι τόσο ο πόνος, ούτε η ταλαιπωρία, ούτε όλα τα 'ΜΗ'.

Είναι αυτός που, τάχα σε προσέχει...

Το αναφέρει και η Lost For Words* {που είχε άσχημο ατύχημα}...

Δεν το ήξερα, δεν το κατάλαβα.....

Αυτός σε κάνει να πονάς μέσα.....

Εκεί βαθιά που κανένας γιατρός δε μπορεί να θεραπεύσει...

Οταν εκείνος έρχεται κοντά σου για τους τύπους, για τα μάτια του κόσμου...

Οταν δεν το θέλει πραγματικά, δεν το νιώθει...

Την πιο δύσκολη στιγμή σου...

Σου κάνει τη ζωή ανυπόφορη.....

Πως τα καταφέρνει;

Λες και περιμένει πότε θα είσαι στη χειρότερη φάση....

Σε βλέπει, σε καταλαβαίνει....

Οταν θα είσαι ράκος...τότε θα χτυπήσει!

Εχει το δικό του τρόπο.....

Τα δικά του βέλη....

Εκείνα με το δηλητήριο.

Και αυτά πονάνε περισσότερο από κάθε άλλο πόνο!

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Πάντα υπάρχουν χειρότερα...

Οταν παθαίνουμε κάποιο ατύχημα θέλουμε να μας κανακεύουν, να μας φέρονται σαν σε μωρό.

Ετσι νομίζω ή έτσι θα ήθελα εγώ...

Τότε, όταν έκανα την προηγούμενη ανάρτηση ο άσωτος γιος μου έγραψε να σκεφτώ πως θα μπορούσα να είχα πάθει χειρότερα.

Είχε τόσο δίκιο!

Φαντάζομαι τις πρώτες μέρες περνάμε όλοι διάφορα στάδια.

Θυμό, στενοχώρια....

Δεν ξέρω αν όλα γίνονται για κάποιο λόγο.

Δηλαδή εγώ έπαθα το ατύχημα για να μη μπω στη θάλασσα τον Αύγουστο;

Γιατί δεν επιτρέπεται να μπω.

Και τι μαθαίνω απ' αυτό;

Υπάρχει όμως μια άλλη οπτική γωνία.

Σήμερα που πήγα να μου κόψουν τα ράμματα το κατάλαβα.

Πιο ψύχραιμη, μπορούσα να παρατηρήσω γύρω μου, τη λίγη ώρα που περίμενα.

Σήμερα λοιπόν, καθώς περίμενα τη σειρά μου, είδα τρομακτικά πράγματα.....

Ανθρώπους με εγκαύματα σε όλο σχεδόν το σώμα......

Στενοχωριέμαι πολύ όταν βλέπω ανθρώπους με εγκαύματα.

Σε πολύ μικρή ηλικία το πέρασα και καταλαβαίνω.

Αυτό ΕΠΡΕΠΕ να το δω!

Εκεί μάλωσα τον εαυτό μου για τα παράπονα!

Σε σχέση μ' αυτούς εγώ δεν έχω τίποτα!!!

Χρειαζόταν να περάσουν λίγες μέρες, να δω τα χειρότερα για να καταλάβω.

Να πω: πάλι καλά.

Πάντα υπάρχουν χειρότερα.

Ακόμα και για κείνους, με τα εγκαύματα, υπάρχει χειρότερο!

Για όλα τ' ατυχήματα και τις αρρώστιες υπάρχει το χειρότερο.

Κι όταν δεν υπάρχει χειρότερο υπάρχει το να περνάς δύσκολες μέρες μόνος ή με κακή παρέα...

Γι αυτό θέλω να ζητήσω ένα δημόσιο συγγνώμη και απ' τη Lost for Words*, που τη μάλωσα.

Οπως και από όλους εσάς που σας απάντησα κάπως......

Οταν έχεις ένα άτομο που δε θέλεις και δε θέλει ή δεν καταλαβαίνει, να σε βοηθά...

Νιώθεις χειρότερα...

Εχεις ανάγκη από μια καλή κουβέντα, όχι κριτική....

Αλλά δεν είσασταν υποχρεωμένοι να ξέρετε κάθε λεπτομέρεια για την κατάσταση μου.

Συγχωρέστε με αν ήμουν απότομη, σκληρή ή αγενής.

Ελπίζω να μπορέσετε.

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Κάθε εμπόδιο για καλό;;


Πιστεύετε πως κάθε εμπόδιο είναι για καλό;
Εγώ πάλι όχι.
Με ενοχλεί όταν αλλάζουν τα σχέδια μου.
Χθες το πρωί είχα μια κουβεντούλα για το θέμα.
Θα ήθελα να καταλάβω γιατί κάποιοι το πιστεύουν.
Εσείς τι νομίζετε;
Σας έχει τύχει κάτι που συνηγορεί υπέρ;
Θα σας γράψω τι μου έτυχε την Πέμπτη που μας πέρασε.
Η αναποδιά ξεκίνησε από το πρωί.
Το πρωί θα ερχόταν η ξαδέρφη μου για καφέ, μετά θα πήγαινα στη θάλασσα μέχρι αργά...
Η ξαδέρφη ήρθε μεσημέρι.
Επειδή είναι μετανάστρια και θα την ξαναδώ του χρόνου πάλι, έμεινα και άλλαξα το πρόγραμμα μου.
Μιλήσαμε, γελάσαμε...κλάψαμε...
Οταν έφυγε ήταν πια αργά για μπάνιο.
Κι εγώ αρκετά φορτισμένη.
Ακούς στατιστικές για τους Ελληνες που φεύγουν, είναι μόνο νούμερα, χωρίς πρόσωπο ή όνομα....
Οταν το πρόσωπο είναι φίλος ή συγγενής αλλάζει το θέμα.
Οι στατιστικές γίνονται προσωπικές....
Εχουν ονοματεπώνυμο....πρόσωπο οικείο......
Εκανα ένα ντους ντύθηκα πρόχειρα και πήγα σε φιλικό σπίτι, κοντά στο δικό μου.
Σκέφτηκα πως θα ξεχαστώ...
Αλλά τίποτα.
Στις έντεκα είπα να γυρίσω, να μην τους χαλάω και το κέφι.
Η μαμά μου έλεγε πως όσα φέρνει η ώρα δε τα φέρνει ο χρόνος.
Στο δρόμο είναι ένα σπίτι με δυο μικρά τρελά σκυλιά που όποτε περνάω βράδυ τινάζονται στα κάγκελα του σπιτιού και γαβγίζουν διαολεμένα.
Χρειάστηκε λιγότερο από δευτερόλεπτο.......
Δυο βήματα κυριολεκτικά πριν το σπίτι μου!
Γύρισα να φωνάξω στο σκυλί να σωπάσει.
Δεν πρόσεξα την λακκούβα που χάσκει χρόνια στο ίδιο σημείο και κάθε χρόνο μεγαλώνει.
Σκόνταψα κι έπεσα κάτω με τα μούτρα.....
Ηταν και κατηφόρα....
Χτύπησα πολύ...
Εσκισα το σημείο πάνω από το χείλος μέχρι τη μύτη.
Δε χρειάζεται να σας πω ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
Με πήγαν κατευθείαν σε νοσοκομείο.
Με εξέτασαν, με πρόσεξαν και ο τελευταίος γιατρός(πλαστικός χειρουργός) που μ' έραψε φάνηκε καλός.
Μου έγραψε αντιβίωση και πολύ δυνατά παυσίπονα......
Φύγαμε από το νοσοκομείο κατά τις τρεις πια.
Πάντα κοντά στο εξοχικό μου διανυκτερεύει κάποιο φαρμακείο.
Γυρίσαμε πίσω.....και για πρώτη φορά ακόμα και εκείνο που διανυκτέρευε ήταν κλειστό.
Η ατυχία της ημέρας είχε ολοκληρωθεί.
Γύρισα σπίτι και σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού έπρεπε να κοιμηθώ ανάσκελα.
Οταν όλη σου τη ζωή κοιμάσαι μπρούμυτα....δυσκολεύεσαι.
Τώρα σπίτι πρησμένη, με δυσκολία στην ομιλία και στο φαγητό.
Δεν κάνει να βραχεί το σημείο με τα ράμματα, ούτε να σκύψω.
Δε μπορώ να πάω θάλασσα, ούτε ξέρω πότε θα μπορέσω ξανά.
Δυσκολεύομαι και να διαβάσω.
Κάθομαι με το κεφάλι λίγο προς τα πίσω και σκέφτομαι.......
Αν δεν είχε αρχίσει να γαβγίζει το σκυλί...
Αν είχαν φτιάξει τη λακκούβα.....
Αν δεν ήμουν στενοχωρημένη......
Αν είχα πάει στη θάλασσα.....
Υπάρχει μοίρα;
Ηταν η κακιά ώρα;
Γιατί να μου συμβεί αυτό;
Τόσα ερωτηματικά χωρίς απάντηση....χωρίς λόγο...
Μήπως μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω, ν' αλλάξω κάτι;....
Αν το σημάδι είναι μεγάλο, μετά από δυο μήνες θα μπορέσω να κάνω επέμβαση σε πλαστικό χειρουργό να το φτιάξω.
Τα έξοδα πολλά.....
Και ο πόνος μεγάλος.
Σας έγραψα τι μου συνέβη αποφεύγοντας τις πολλές και άσχημες λεπτομέρειες.
Ενιωθα πως έπρεπε να σας το πω.....

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Είσαι η θάλασσα μου.....

Η θάλασσα η ζωή μου......

Οταν μένω μόνη στα βαθιά σε σκέφτομαι έντονα.

Προσπαθώ να θυμηθώ το μπλε των ματιών σου....

Βυθίζομαι στο γαλάζιο σου......

Μια κοπέλα σχετικά κοντά μου...

Κολυμπάμε ταυτόχρονα....με αργές κινήσεις.

Την έχω ξαναδεί....

Εμείς οι δυο μένουμε μόνες.....

Θυμάμαι το πρόσωπο σου τόσο καλά...

Αισθάνομαι κάποιον να κολυμπά κοντά μου.

Αντρας...

Δε βλέπω πρόσωπο, μόνο τα μπράτσα του καθώς κολυμπά.

ΕΣΥ!

Παραίσθηση μετά από τόσο έντονη σκέψη...

Γυρίζω προς την ακτή.

Δε θέλω να βγω.....θέλω να μείνω μέσα στα μάτια σου.....

Βγαίνω τελικά.

Εχω αρχίσει να κρυώνω απ' την πολύ ώρα στο νερό.

Κάθομαι στην άμμο και κοιτάζω τη θάλασσα.

Σε βλέπω στην πλάτη κάθε άντρα...

Ακούω τη φωνή σου...

Δεν ξέρω όμως τι λες....

Θέλω να μείνω εκεί.

Μπροστά στη θάλασσα...απέναντι σου......

Γυρίζω σπίτι.

Κάθομαι στα σκαλοπάτια.

Καταπίνω τα δάκρυα....

Ηθελα να κάθεσαι πλάι μου.....

Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Η δικιά μου Ιθάκη...


'Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου. Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου. Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί, πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο'
Η δικιά μου Ιθάκη....
Δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχει.
Αλλά και να υπάρχει εγώ το νου μου πάντα τον είχα στο 'ταξίδι'....
Αραγε υπάρχει μια Ιθάκη για τον καθένα μας;
Μπορεί η Ιθάκη να είναι κάτι σχετικό.
Μπορεί για κάποιους από μας να μην υπάρχει...
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Είναι όμως;
Τι πραγματικά εννοούσε ο ποιητής;
Γιατί θεωρούμε την Ιθάκη ένα μόνο πράγμα;
Δε μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα από μας;
Κι αν δε φτάσουμε ποτέ;
Κι αν δεν τη γνωρίσουμε και προσπεράσουμε;
Πως ξέρουμε με σιγουριά πως υπάρχει Ιθάκη;
Και ποια είναι αυτή για τον κάθε άνθρωπο;
Προσωπικά μ' έχει κουράσει πια το ταξίδι....
Αλλά δε βλέπω και προορισμό κάπου κοντά.
Ποια είναι η δική μου Ιθάκη;
Το δικό μου λιμάνι;
Ο δικός μου προορισμός;

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Καλό μήνα!

Επειδή το καλοκαίρι είναι συνυφασμένο με τον έρωτα...

Ενα θήτα τα χωρίζει άλλωστε.

Ερως – Θέρος

Χαρείτε τον καλοκαιρινό έρωτα!

Καλό μήνα:))

ΥΓ. Ως γνωστόν λατρεύω Ιρλανδία και ό,τι έχει Ιρλαδέζικο αίμα.....Σας αφιερώνω ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι από έναν πολυαγαπημένο καλλιτέχνη...