Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Η δική μου serenata...

Ηταν ένα κατάμαυρο γατάκι......

Ερχόταν μαζί με άλλες γάτες στον κήπο γιατί τις τάιζε ο πατέρας μου.

Ηταν το πιο μικρό γατί....

Ενα κατάμαυρο βρώμικο, κακομοιριασμένο γατάκι....

Ηταν το μόνο όμως που δεν ερχόταν μόνο για να φάει!

Ηθελε και χάδια..

Ετσι σαν αστείο όπως λέει και το τραγούδι τη μαζέψαμε...

Ακολουθούσε τον πατέρα μου στο σπίτι, την αφήναμε μερικές φορές να μπει μέσα...παίζαμε λίγο...

Τελικά κάποια παραμονή Χριστουγέννων παρά τις αντιρρήσεις της μαμάς μου, την πήρα στο σπίτι.

Τη θυμάμαι να κάθεται ευχαριστημένη κάτω από στολισμένο δέντρο!

Είχε μια άνεση...λες και ανήκε στο σπίτι, σε μας.....

Την πήγα στην κτηνίατρο, άρχισε να τρώει κανονικά και μπορεί να μη μεγάλωσε πολύ ποτέ, απέκτησε όμως υπέροχο γυαλιστερό τρίχωμα.

Είχα μεγαλώσει με γάτες.....

Μερικές ήταν ίσως πιο όμορφες απ' αυτή....

Εκείνη όμως ήταν η πιο έξυπνη γάτα που έχω συναντήσει στη ζωή μου.

Την έβγαλα serenata απ' το τραγούδι της Αρλέτας.

Δεν έμελλε να της μείνει όμως το όνομα αυτό.

Για κάποιο λόγο φοβόταν πολύ τα μικρά παιδιά!

Οταν τα έβλεπε κρυβόταν κάτω απ' το κρεββάτι των γονιών μου.

Ενα βραδάκι που μας επισκέφτηκε ένα φιλικό ζευγάρι με τα παιδιά τους, η γατούλα κρύφτηκε όπως πάντα.

Στην προσπάθεια μου να την πείσω να βγει απ την κρυψώνα της άκουσα το μικρό κοριτσάκι να τη φωνάζει 'τσιτσίκο'......

Μου φάνηκε τόσο αστείο που άρχισα να τη φωνάζω και γω έτσι!

Το βιβλιάριο υγείας της δε γράφει serenata, αλλά 'τσιτσίκο'.

Η τσιτσίκο ήταν τόσο χαδιάρα και καλή που την αγάπησε και η μαμά μου που είχε μια αντιπάθεια για τα ζώα.

Θα μπορούσα να γράφω μέρες για τα κατορθώματα της.

Ακόμα τη θυμόμαστε με τον πατέρα μου και αναρωτιόμαστε αν υπάρχουν άλλες γάτες σαν εκείνη.....τόσο έξυπνες!

Η τσιτσίκο ήταν γατόσκυλο.....

Είχε την εμφάνιση γάτας και όλα τα καλά των γατιών αλλά υπάκουε σα σκύλος!

Με περίμενε στην πόρτα τα βράδια, ερχόταν στο μπάνιο μαζί μου, και μετά στο δωμάτιο μου, αφού ξάπλωνα εγώ ερχόταν κι εκείνη να κοιμηθούμε μαζί.

Καταλάβαινε τα πάντα, ναι τα πάντα και μας έδειχνε και τι ήθελε!

Οταν για παράδειγμα ήθελε να βγει για πιπι, πήγαινε στον πατέρα μου.

Του νιαούριζε και αν εκείνος την ρωτούσε τι θέλει, πήγαινε και τραβούσε με το χέρι της την κουρτίνα της μπαλκονόπορτας.

Της λέγαμε τι να κάνει ή τι να μην κάνει και άκουγε!

Δεν έκανε ποτέ ζημιά στο σπίτι.

Ούτε έφαγε φαγητό αν δεν ήταν στο πιάτο της ή δεν της το δίναμε εμείς.

Δε θα ξεχάσω τη φορά που χιόνισε!

Δεν είχε ξαναδεί χιόνι......βγήκε έξω προσεκτικά...κοιτούσε τις πατημασιές που άφηνε αλλά γρήγορα κρύωσε και γύρισε μέσα.

Για μια δυο μέρες που έκανε πολύ κρύο δεν έβγαινε ούτε για πιπι της...

Πήγαινε στη λεκάνη όπως είχε δει εμένα...εγώ χρειαζόμουν μόνο για το καζανάκι...

Τα καλοκαίρια κάναμε μαζί διακοπές!

Φυσικά ερχόταν μαζί στο εξοχικό μας.

Κάθε χρόνο είχαμε το ίδιο πρόβλημα όμως.

Αντίθετα με τα σκυλιά η γάτα μισούσε το αυτοκίνητο.

Εκλαιγε σ' όλη τη διαδρομή και έτρεμε ολόκληρη......

Οταν έφυγε η γιαγιά μου...την περιμέναμε.

Η τσιτσίκο με περίμενε να γυρίσω όπως πάντα.

Εξω από το παράθυρο της γιαγιάς το γατί κοκάλωσε!

Δε με ακολουθούσε....

Την πήρα αγκαλιά για να μπούμε στο σπίτι.

Την ώρα που μπαίναμε μάθαμε πως η γιαγιά ξεψύχησε.

Από τότε δεν ξαναπήγε ποτέ στο μπαλκόνι της γιαγιάς όπως έκανε κάποια απογεύματα.....

Οταν έφυγα για Αγγλία για σπουδές, η γάτα 3 μέρες δεν έτρωγε, δεν έπινε, δεν κοιμόταν μόνο στεκόταν στην πόρτα του δωματίου μου και έκλαιγε.

Η μαμά μου άρχισε να φοβάται πως η γάτα θα πεθάνει....

Την άρχισε στα χάδια και τις αγκαλιές και σιγά σιγά άρχισε να την ταΐζει μπουκίτσες στο στόμα...

Ετσι σώθηκε...

Από τότε όταν η τσιτσίκο έβλεπε να φτιάχνω βαλίτσα ερχόταν και με το χέρι της και μου πετούσε έξω τα ρούχα!

Αναγκαζόμουν να την κλείνω στο δωμάτιο μου μέχρι να φτιάξω τη βαλίτσα.

Την πρώτη φορά που έμεινε η μαμά μου, μετά το χειρουργείο, μόνη στο σπίτι...

Ο πατέρας μου είπε στην τσιτσίκο να καθίσει δίπλα στη μαμά να την προσέχει.

Οταν γυρίσαμε η γάτα δεν είχε κουνηθεί!

Δυο τρεις ώρες καθόταν σα φύλακας δίπλα στη μαμά μου κοιτάζοντας τη!

Η τσιτσίκο δεν ήταν απλώς μια γάτα.....

Ηταν μέλος της οικογένειας!

Τη λατρέψαμε όπως μας λάτρευε.....

Οπως έλεγε ένας θείος 'αυτό το γατί μόνο που δε μιλάει'.

Ο πατέρας μου ψώνιζε κρέας και ψάρια και η μαμά τα μαγείρευε ειδικά για αυτή.

Επειδή η κτηνίατρος μου είχε πει να μην της δίνω αποξηραμένη τροφή για γάτες γιατί δεν κάνει καλό στα νεφρά της....

Δεν την αγάπησα αυτή τη γάτα...ήταν η αδερφή που ποτέ δεν είχα!

Τη λάτρεψα......

Μετά από κείνη δεν μπόρεσα να πάρω άλλη γάτα......

'Δε θα ξαναδώσω σ' άλλη γάτα την ψυχή μου'.....

Που λέει και το τραγούδι....