Αλλα blogs ίδια συναισθήματα...

Οσο διαβάζω ξένα blogs σκοντάφτω σε κάτι συναισθήματα......

Σα να διαβάζω δικά μου βιώματα με διαφορετική γραφή.

Είναι ένα περίεργο συναίσθημα...φέρνει ανατριχίλα....

Διαβάζω ιστορίες ξένων ανθρώπων που έχουν κάνει ακριβώς τα ίδια λάθη με μένα!

Που έχουν βιώσει τον πόνο της απώλειας όπως εγώ....

Τον έρωτα το πάθος......

Εκείνο που με παραξενεύει όμως είναι όταν βλέπω τον ίδιο τρόπο σκέψης.

Μα τα ίδια λάθη, ο ίδιος πόνος, οι ίδιες ανάγκες;....

Από άντρες και γυναίκες;........

Τελικά δε διαφέρουμε τόσο πολύ.

Μόνο ο τρόπος έκφρασης αλλάζει.

Τα βασικά προβλήματα είναι τα ίδια για όλους.

Θα μου πεις τι νομίζεις πως ανακάλυψες τώρα;

Μα είναι διαφορετικά να τα διαβάζεις στα βιβλία....

Εντελώς διαφορετικό απ' το blog που είναι και κατάθεση ψυχής από πολλούς.

Χαμογελάω γλυκόπικρα.

Δεν είμαι εξωγήινη όπως φοβόμουν!

Δεν είμαι μόνη ούτε διαφορετική......

Ισως ανήκω σε μια κατηγορία ανθρώπων περισσότερο ευαίσθητων.

Ομως δεν είναι τόσο λίγοι όσο νόμιζα!

Το αντίθετο.

Και δε με παραξενεύει πια όταν διαβάζω για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα.

Για τον πόνο της απώλειας.

Ταράζομαι όταν βλέπω τα ίδια ακριβώς λάθη......

Τις ίδιες σκέψεις για τους γονείς......

Οταν μου άφηναν σχόλια λέγοντας πως νιώθουν ακριβώς όπως γράφω....

Δεν είχα δώσει την πρέπουσα σημασία.

Είχα συγκινηθεί, αλλά δεν είχα καταλάβει.....

Σήμερα ξαναδιάβασα για πολλοστή φορά το 'je parle de toi' του Kolpo Grosso.

Βούρκωσα...ήθελα να αφήσω σχόλιο μα δεν έβρισκα τις λέξεις....

Μπλέχτηκαν, κουβάρι στο μυαλό μου...

Πλημμύρισα συναισθήματα....

Χαρά και λύπη μπερδεύτηκαν....

Κοίταξα και γω τα δάχτυλα των ποδιών μου......

Μοιάζουν με της μαμάς(ευτυχώς)του μπαμπά είναι κάπως......

Γονίδια.......

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Kolpo Grosso που μ' έκανε να νιώσω πολύ λιγότερο μόνη!

Κι ένα μικρό ευχαριστώ στην πολύ αγαπημένη μου kihli για την 'ενός λεπτού κραυγή'!!!!!!.......