Ερωτας και Πόνος...

Η ευτυχία δεν έχει πόνο! Μιλάμε για για τον έρωτα, την αγάπη όταν έχουμε πληγωθεί. Οσο είμαστε ευτυχισμένοι δε γράφουμε. Γράφουμε με τα δάκρυα στα μάτια. Ευτυχία δε σημαίνει να πονάς! Εκτός αν είσαι μαζοχιστής..... Πονάς όταν δεν είσαι ευτυχισμένη! Οσο βιώνεις την ευτυχία, τον έρωτα δεν πονάς, δεν ασχολείσαι με γράψιμο αλλά με το αντικείμενο του πόθου σου. Οταν κάτι στραβώσει ή όταν χωρίσεις τότε αρχίζεις να γράφεις για τον πόνο σου. Το μεγάλο λάθος είναι αυτό! Πως έχουμε συνδυάσει τον έρωτα με το γράψιμο! Γράφουμε όταν πονάμε. Οταν δεν είμαστε καλά θέλουμε να μοιραστούμε τον πόνο μας. Ετσι όπως το σκυλί του Παβλόφ έχουμε συνδυάσει στο μυαλό μας το γράψιμο με τον έρωτα. Ακούμε το καμπανάκι και τρέχουμε για φαΐ.... Οι μεγάλες επιτυχίες γράφονται στον πόνο, στο χωρισμό... Αν δεν υπήρχαν προβλήματα δε θα υπήρχε σενάριο και δακρύβρεχτες ταινίες. Στην ευτυχία τι να γράψεις; Ετσι νομίζουμε πως ο αληθινός έρωτας πονάει..... Ο αληθινός έρωτας, η αγάπη δεν πονάνε! Μας αρέσουν οι δακρύβρεχτες ταινίες που λένε για χωρισμό και ανεκπλήρωτο έρωτα.... Αυτά πουλάνε! Εμείς τα έχουμε συνδυάσει με το δικό μας πόνο..... Και οι σεναριογράφοι με έσοδα. Τα περισσότερα τραγούδια είναι για ραγισμένες καρδιές. Και μεις τα αγοράζουμε όταν υποφέρουμε. Οταν χωρίζουμε ακούμε τραγούδια ανάλογα με την κατάσταση μας. Οταν είμαστε καλά, όταν η σχέση πάει καλά, δεν κλαίμε, δεν ακούμε τέτοια τραγούδια. Δεν είναι τυχαίο πως οι ρομαντικές ταινίες που κόβουν τα πολλά εισιτήρια είναι εκείνες που δεν έχουν happy ending. Δε διαλέγεις μια τέτοια ταινία να δεις με τον καλό σου, Εκεί πηγαίνεις με τις φίλες σου και ένα κουτί χαρτομάντιλα. Πότε θα καταλάβουμε πως η αληθινή αγάπη δεν πονάει; Πως δε χρειάζεται να υποφέρεις.... Δεν είναι υγιές! ΥΓ. Τα γράφω για να τα διαβάζω κι εγώ!