Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Μη μιλάς άλλο γι αγάπη...

Η αγάπη που περίμενα.... Η αγάπη που δεν ήρθε να μου χαϊδέψει το μάγουλο... Περίμενα... Είχα το παράθυρο και την καρδιά ανοιχτή. Δεν ήρθε. Δεν ξέρω τι έγινε. Δεν ξέρω αν κάποιος έφταιγε... Πρέπει πάντα κάποιος να φταίει; Εγώ πάντως περίμενα... Ημουν έτοιμη. Ηθελα και ν' αγαπήσω και ν' αγαπηθώ. Κι όλο έλεγα...'να μετά τη γωνία θα είναι'... Δεν ήταν όμως... Κι εγώ περίμενα... Περίμενα την αγάπη..... Εχω, έλεγα τόσα να δώσω... Εγώ περίμενα... Πόσο; Δεν ξέρω πια... Με απογοήτευσε..... Δεν ήρθε..... Η αγάπη δεν ήρθε. Κι ας περίμενα εγώ.... Απογοητεύτηκα. Είπα δε θα έρθει... Κανένας δε θα μ' αγαπήσει πια..... Θυμάμαι ένα βλέμμα... Κάποτε... Περίμενα... Περίμενα την αγάπη.... Την αγάπη που δεν ήρθε.... Μπορεί να ήρθε και να μην τη γνώρισα;.... Μπορεί να έκανα λάθος;... Γίνονται λάθη... Να μη γνώρισα την αγάπη; Δεν το πιστεύω... Νομίζω πως με προσπέρασε... Πόσο ήθελα να 'ρθει.... Πόσο περίμενα...... Πόσο την ήθελα... Ηθελα ν' αγαπήσω, να μ' αγαπήσουν... Εγώ περίμενα.... Περίμενα την αγάπη... 'Κι όλα τ' αστέρια του θαρρείς πως έσβησε ο ουρανός...'

2 σχόλια:

Νάση Αναγνωστοπούλου είπε...

Εύχομαι να σε βρουν και τα δύο είδη αγάπης που εγώ έχω μέσα στο μυαλό μου. Κι αυτή που νοιώθουμε εμείς για κάποιον άλλον κι αυτή που νοιώθει κάποιος άλλος για μας. Έχουμε ανάγκη και τα δύο είδη. Το ένα συμπληρώνει το άλλο.

serenata είπε...

Ευχαριστώ, αν και χλωμό το βλέπω :)φοβάμαι πως δεν υπάρχουν πια άντρες που αξίζουν τον κόπο...