Αλλάζουν οι καιροί...

Προχθές ήμουν σε μια φίλη. Στην παρέα ήρθε άλλη μια γνωστή και δεν ξέρω πως από τα βιβλία η συζήτηση κατέληξε στο σεξ. Μάλλον φταίω εγώ που είπα πως 'έχω 'πέραση' στους μικρούς' ...... Γύρισαν και οι δυο να με φάνε. 'Και γιατί δεν κάνεις τίποτα;' με ρώτησαν! Είπαν και άλλα που προτιμώ να μην τα γράψω.... Καταλαβαίνετε νομίζω για ποιο θέμα... Το χειρότερο όμως ειπώθηκε όταν, προσπάθησα να προστατέψω τον εαυτό μου και να βάλω κι ένα τέλος στην κουβέντα. Είπα 'μα δεν μπορώ να κάνω σχέση με πολύ μικρότερο!'. Και πήρα την εξής απάντηση και από τις δυο: Μα ποιος μίλησε για σχέση; One night stand θα είναι! Και όσο εκείνες επέμεναν και μου εξηγούσαν λόγους και τρόπους, είμαι σίγουρη πως εγώ κοκκίνιζα ... Η μία ήταν χρόνια φίλη παντρεμένη με παιδί, η άλλη γνωστή, λίγες βδομάδες πριν το γάμο της! Οποτε βρισκόμασταν λέγαμε τα νέα μας ή μιλούσαμε για βιβλία, ρούχα, τσάντες, ταξίδια...γυναικείες κουβέντες. Ποτέ δεν είχε γίνει μια παρόμοια συζήτηση για να ξέρω τις απόψεις τους. Εγώ από την άλλη χωρίς να είμαι πουριτανή δεν είμαι απ' τους τύπους του one night stand. Για να φτάσω στο κρεββάτι με κάποιον θα πρέπει να τον ξέρω κάπως, να μου αρέσει και το βασικό να σκέφτομαι πως το πράγμα θα έχει συνέχεια! Εντάξει ίσως είμαι λίγο old fashioned αλλά τι να κάνω; Δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα κάνω σεξ με κάποιον μόνο για ένα βράδυ και τέρμα! Απ' ότι αρχίζω και καταλαβαίνω όμως είμαι κάτι σαν τους δεινόσαυρους. Εχω μείνει μάλλον μόνη και το είδος μου πάει να εκλείψει. Μπορεί να υπάρχουν και λίγοι ακόμα που σκέφτονται όπως εγώ αλλά τείνουμε προς εξαφάνιση...κάτι σαν μονάχους μονάχους.... Αλλά ακόμα και οι φώκιες πάνε δυο δυο...μονάχους μονάχους... Οι χελώνες και αυτές καρέτα καρέτα... Εγώ γιατί έχω μείνει μόνη; Δεν παραπονιέμαι, περνάω καλά μόνη μου. Αλλά μέχρι πότε; Περνώ μια καλή/δημιουργική φάση της ζωής μου. Αυτό όμως δε σημαίνει πως όποιοι είναι σε μια δημιουργική φάση δεν έχουν χώρο για ένα σύντροφο. Μπορεί επειδή είμαι ευχαριστημένη και καθόλου αγχωμένη να μη με νοιάζει αν θα βρω κάποιον. Κάποτε είχα αγχωθεί αλλά μου πέρασε. Νομίζω πως αυτή η αγωνία να βρεις κάποιον βγαίνει έντονα προς τα έξω. Είναι κάτι που απωθεί το άλλο φύλο! Οσο δε σε πολυνοιάζει βλέπεις πως οι άλλοι έρχονται...το άγχος που έχουν όμως, πρέπει να μοιάζει με το άγχος που είχα εγώ κάποτε... Απίστευτο πόσο μ' ενοχλεί! Δεν υπάρχει κάποιος συμπαντικός συντονισμός όπου θα συναντάς τους αγχωμένους άντρες όταν είσαι και συ αγχωμένη; Απ' ότι φαίνεται ο Κοέλιο έχει πάρει πολύ κόσμο στο λαιμό του.... Πόσοι πιστέψαμε πως όταν θέλουμε πολύ κάτι το σύμπαν θα συνωμοτήσει να το αποκτήσουμε; Σίγουρα πολλοί! Ακόμα και οι φίλες που έγιναν ξαφνικά σούπερ προοδευτικές κάποτε δε μιλούσαν όπως προχθές! Δε μιλούσαν για one night stands και άλλα που κοκκινίζω πάλι που τα θυμάμαι! Πως άλλαξαν τόσο; Εγώ έμεινα πίσω και κείνες προχώρησαν; Είναι πρόοδος να κάνεις αυτό που κάποτε λέγαμε πως κάνουν οι άντρες και δεν το χωρούσε το μυαλό μας. Είναι πρόοδος να απομονώνεις τη σεξουαλική πράξη από κάθε είδους συναίσθημα; Για μένα δεν είναι. Δεν είμαι δε, καθόλου σίγουρη πως και κείνες αν ήταν ελεύθερες θα έκαναν αυτά που προτρέπουν εμένα να κάνω.... Τελικά ίσως καμία να μην άλλαξε...αλλάζουν οι καιροί όμως....