Είναι κάποιες μέρες...

Είναι κάποιες μέρες τόσο διαφορετικές που δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Δε μπορεί όλοι μας έχουμε ζήσει κάποιες τέτοιες μέρες. Δεν είμαι η μόνη! Δεν ξέρω αν φταίει ένα πρόβλημα στο laptop...που όσο και αν προσπάθησα να το φτιάξω τόσο χειρότερο το έκανα. Αυτά τα windows 7 τελικά όταν σου παρουσιάσουν κάτι δύσκολα το διορθώνεις... Νόμιζα ένα χρόνο τώρα πως τα είχα συνηθίσει. Και σα να μην έφτανε αυτό με ρήμαξε και η αλλεργία μου σήμερα. Δε μπορούσα να σταθώ από τα φτερνίσματα! Σίγουρα το κατάλαβε όλη η περιοχή και τα γύρω προάστια...... Είναι ο νόμος του Μέρφυ, αν κάτι κινδυνεύει να μην πάει καλά θα πάει χάλια και τα αναπάντεχα χτυπήματα της αναποδιάς θα συνεχιστούν! Μια τέτοια φάση περνάω τις τελευταίες μέρες. Σα να μη φτάνουν τα καθημερινά προβλήματα έρχονται και τα απροειδοποίητα και σε κάνουν ράκος. Είναι κάτι αναποδιές που συμβαίνουν, είναι η ψυχολογική μου κατάσταση που πάει απ' το κακό στο χειρότερο... Μέχρι τηλεόραση άνοιξα μετά από μήνες! Μπορεί σε σας να ακούγεται αστείο, για μένα όμως είναι σημαντικό. Εκλεισα την τηλεόραση, δεν έβλεπα ειδήσεις από το Νοέμβριο του 2010! Διάβαζα τα βιβλία μου, άκουγα μουσική, έκανα δουλειές τηλεόραση όμως δεν άνοιγα παρά μόνο για συγκεκριμένες εκπομπές και όχι πάντα. Τις τελευταίες δυο μέρες είδα ειδήσεις...... Κάτι που είχα να κάνω 8 μήνες τώρα! Καλό δεν το λες αυτό. Ξεχάστηκα, μόνη τόσον καιρό ξέχασα να ζω.... Ελεγα πως μου αρέσει η ρουτίνα μου μα δεν ξέρω πια. Δεν ξέρω τι θέλω! Περίμενα το καλοκαίρι και δεν ήρθε. Πολλά πράγματα περίμενα και δεν ήρθαν.... Και ήρθαν άλλα που δεν περίμενα και δεν ήθελα. 21 Ιουνίου σήμερα και γω δεν είμαι καλά. Και αν ήταν μόνο σήμερα που δεν ήμουν καλά θα το πέρναγα στα ψιλά που λένε... Είναι μέρες τώρα όμως. Είναι μέρες που δε νοιώθω καλά και το χειρότερο δε βλέπω να φτιάχνουν και τα πράγματα. Χειρότερα και από πέρυσι το φετινό καλοκαίρι και όχι μόνο λόγω καιρού... Περνάν οι μέρες και βρίσκομαι στη μέση του καλοκαιριού και τίποτα δεν το δείχνει. Ενα φθινόπωρο ατελείωτο από πέρυσι..... Φθινόπωρο ο καιρός φθινόπωρο και η ζωή μου. Παρακαλάω τη μαμά μου από κει πάνω να βοηθήσει...μα τι να κάνει κι αυτή... Τόση μοναξιά... Μόνο τα πρωινά νοιώθω καλά, όταν φτιάχνω τον πρώτο καφέ. Το γουργουρητό της καφετιέρας και η μυρωδιά του φρέσκου καφέ μου φτιάχνει τη διάθεση...για όσο κρατάει μια κούπα καφές... Κάποιες μέρες είναι πολύ άσχημες...