Οδοντίατρος...

Ενός κακού μύρια έπονται... Αυτή η βδομάδα δεν πάει καλά. Τα είχαμε χύμα ήρθαν και τσουβαλάτα... Μπορώ να συνεχίσω έτσι με τσιτάτα ή παροιμίες, μιας και δε μπορεί ν' ακουστεί η γκρίνια μου. Η βδομάδα ξεκίνησε άσχημα, με την αλλεργία μου στη χειρότερη μορφή της. Συνέχισε χωρίς διακοπή, μέχρι που άρχισε να πονάει το κεφάλι μου απ' τα φτερνίσματα! Φυσικό είναι να χαλάσει και η διάθεσή μου μ' αυτά. Ημουν λοιπόν κακόκεφη, φτερνιζόμουν συνεχώς και είχα και πονοκέφαλο. Ούτε διάθεση να γράψω...χάλια... Ελεγα όμως, που θα πάει θα περάσει, δεν μπορεί. Νόμιζα πως αυτό ήταν το χειρότερο μες το καλοκαίρι. Αμ δε! Πάντα υπάρχουν χειρότερα απ' αυτό που νομίζουμε.... Ο ελεεινός αυτός Μέρφυ με τους νόμους του που είναι και οι μόνοι νόμοι που ισχύουν! Χρόνια τώρα όποτε έτρωγα με τον πατέρα μου, μου έλεγε να προσέχω τα μπροστινά δόντια. Στα 17 μου είχα πέσει και είχα σπάσει ένα κομμάτι απ το ένα μπροστινό δόντι. Βρέθηκε μια εκπληκτική οδοντίατρος που μου το έφτιαξε προσθέτοντας το κομματάκι που έλειπε. Εκανε καταπληκτική δουλειά και δεν ξαναασχολήθηκα ποτέ μ' αυτό. Μέχρι πριν μια ώρα..... Καθώς έτρωγα δάγκωσα άγαρμπα κάποιο κόκκαλο και το κομματάκι το δόντι σχεδόν έφυγε! Δεν έφυγε εντελώς αλλά πρέπει να πάω άμεσα σε οδοντίατρο! Και ειλικρινά σας λέω δε φοβάμαι τους γιατρούς. Δεν πονάω κιόλας. Ο οδοντίατρος είναι ο μοναδικός γιατρός που τρέμω! Αυτό που ανοίγεις το στόμα, σου χώνουν διάφορα σωληνάκια μέσα και ταυτόχρονα όχι απλώς σου μιλάνε, αλλά κάνουν και ερωτήσεις....σίγουρα είναι βίτσιο. Είμαι δε σίγουρη πως όσοι γίνονται οδοντίατροι, στην πραγματικότητα ήθελαν να γίνουν βασανιστές. Διάλεξαν λοιπόν, το ακριβώς επόμενο που χρειάζεται και πτυχίο! Δεν κάνω χιούμορ, έτσι το βλέπω. Μόνο που έγινα ρεζίλι στον ξένο άνθρωπο... Η δική μου(οδοντίατρος) ήταν εκτός Αθηνών και με σύστησαν σ' αυτόν που κάνει αναπλάσεις... Τον πήρα τηλέφωνο και ο άνθρωπος(αφού πήγαινα συστημένη)μου είπε να πάω αμέσως. Δε λέω καλοσύνη του.... Για μένα όμως ήταν αδύνατον. Κατάλαβα πως τα έχασε λίγο όταν του είπα πως 'θέλω να προετοιμαστώ ψυχολογικά' και του ζήτησα να πάω αύριο. Μου έκλεισε ραντεβού αύριο νωρίς το απόγευμα και δε μου έκλεισε το τηλέφωνο όταν τον ρώτησα αν θα πονέσω.... Μου είπε πως όχι δεν θα πονέσω.... Τι θα έχει ακούσει κι αυτός. Πως θα κοιμηθώ τώρα, είναι άλλο θέμα. Θα φοβάμαι μη χειροτερέψει το δόντι...εμ ας πήγαινα σήμερα...... Μια ψυχή θα βγει που θα βγει! Η αναμονή είναι χειρότερη τελικά. Πήρα τη θεία μου να γκρίνιαξω αλλά εκείνη γέλασε... Μόνο η ξαδέρφη μου με καταλαβαίνει που κι εκείνη φοβάται τον οδοντίατρο! Αχ ευχηθείτε να μην πονέσω και να τελειώσει γρήγορα.....