Το άσπρο το μαύρο και το γκρι....

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα στα οποία είμαι απόλυτη. Για να μην παρεξηγηθώ όμως, μιλάω για κάποια πράγματα που εγώ τουλάχιστον θεωρώ προσωπικά. Δεν τα πολυσυζητώ, δε θέλω να πείσω κανένα όπως δε μου αρέσει όταν προσπαθούν να με πείσουν για κάτι. Ζούμε σ' έναν κόσμο, κάθε άλλο παρά αγγελικά πλασμένο όπου όμως δικαιούται καθένας μας να έχει τις απόψεις του. Οσο τις κρατά για τον εαυτό του και δεν ζαλίζει μ' αυτές το διπλανό του όλα πάνε καλά. Ηταν μια εποχή στη ζωή μου που πίστευα στο άσπρο και το μαύρο. Ελεγα 'εγώ ποτέ' και 'πάντα' πολύ συχνά. Στη ζωή μας δεν υπάρχει το καθαρό άσπρο και το μαύρο..... Εμαθα να λέω πολύ σπάνια το 'ποτέ' γιατί ότι κοροϊδεύεις στο τέλος το λούζεσαι... Εμαθα πως υπάρχουν πολλοί τόνοι του γκρι στη ζωή μας... Ασπρόμαυρες έχουν μείνει πια μόνο κάτι πολύ παλιές φωτογραφίες. Οπως οι ασπρόμαυρες ταινίες που βλέπουμε στην τηλεόραση. Δε θέλω και δε μ' ενδιαφέρει να πείσω κανένα για τις απόψεις μου στη μαγειρική ή την πολιτική. Μ' ενοχλεί όταν θέλουν να με μυήσουν σε κάτι που δεν πιστεύω, που διαφωνώ ή που με αφήνει αδιάφορη. Ενας γείτονάς μου κάθε φορά που θα συναντηθούμε ανοίγει πολιτική συζήτηση. Μάλλον δεν ανοίγει συζήτηση, θέλει ντε και καλά να πείσει όποιον τύχει στο δρόμο του να παραδεχτεί πως έχει δίκαιο. Αυτό καταντάει ενοχλητικό. Κάποιες φορές έχω συμφωνήσει μαζί του μόνο και μόνο για να κλείσω την κουβέντα. Είναι οι φανατικοί οπαδοί ομάδων, κομμάτων, θρησκειών... Οι ασπρόμαυροι άνθρωποι όπως τους έχω βαφτίσει. Αυτοί που δε βλέπουν τις αποχρώσεις του γκρι. Με κουράζουν αυτοί οι άνθρωποι. Μοιάζουν να φορούν παρωπίδες. Είναι οι άνθρωποι που βγαίνοντας από την κινηματογραφική αίθουσα λένε 'χάλια η ταινία' (και δε μιλώ για τον Τιμογιαννάκη ή το Δανίκα), αρνούνται όμως να τη συζητήσουν. Τους αρέσει; είναι ωραία, δεν τους αρέσει; είναι χάλια! Ακόμα και ο Τιμογιαννάκης ή ο Δανίκας εξηγούν τους λόγους που τους άρεσε μια ταινία. Μπορεί να μη συμφωνείς αλλά υπάρχει μια άποψη ενός ανθρώπου που τουλάχιστον ξέρεις πως είναι γνώστης του κινηματογράφου. Υπάρχουν θέματα πολύ προσωπικά. Μπορεί να μην έχεις διαβάσει Καμύ(τυχαία τον διαλέγω)γιατί σου αρέσει άλλο είδος λογοτεχνίας. Είναι δική σου απόφαση και ξέρεις γιατί την πήρες. Δε θέλεις ν' ακούσεις πόσο καλός είναι. Γιατί πρέπει να σε ζαλίσουν μέχρι ή να αναγκαστείς να διαβάσεις κάτι δικό του ή να τον αποκηρύξεις εντελώς; Ακόμα και να τον διαβάσεις και να σου αρέσει δε θα τον αγαπήσεις ποτέ, γιατί σε έσπρωξαν να ξεκινήσεις. Είναι δικαίωμά σου να διαλέξεις το βιβλίο που θα διαβάσεις, την ταινία που θα δεις. Γιατί μερικοί άνθρωποι επιμένουν τόσο; Δεν προσπαθώ να κάνω κανένα να ασπαστεί τις ιδέες μου. Υπάρχει συζήτηση και υπάρχει εμμονή. Οταν κάνω λάθος, θέλω να είναι όλο και μόνο δικό μου! Θέλω να πέσω από δικό μου λάθος. Εχω αυτό το δικαίωμα.