Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Εμείς στο χρόνο


Ζούμε εντός του χρόνου, αυτός μας κρατά και μας πλάθει, εγώ όμως δεν ένιωσα ποτέ να τον κατανοώ πλήρως .
Και δεν αναφέρομαι στις θεωρίες για το πως κάμπτεται, αναδιπλώνεται ή πως μπορεί να υπάρχουν και αλλού παράλληλες εκδοχές του.
Εννοώ τον συνηθισμένο καθημερινό χρόνο, για τον οποίο τα ρολόγια του τοίχου και του χεριού μας διαβεβαιώνουν ότι κυλά με σταθερό ρυθμό.
Υπάρχει άραγε τίποτα πιο αξιόπιστο από τον λεπτοδείκτη;
Κι όμως αρκεί η παραμικρή χαρά ή πόνος για να μας διδάξουν πόσο εύπλαστος είναι ο χρόνος.
Κάποιες συγκινήσεις τον επιταχύνουν, άλλες τον επιβραδύνουν και καμιά φορά μοιάζει σαν να έχει χαθεί εντελώς.....
Μέχρι να έρθει η ώρα που όντως χάνεται οριστικά και δεν επιστρέφει ποτέ.....

Δεν διαβάζω πολλή ιστορία, έχω όμως παρακολουθήσει όλα τα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στη διάρκεια της ζωής μου, με ανάμεικτα όσο και φυσιολογικά συναισθήματα φόβου, αδημονίας και συγκρατημένης αισιοδοξίας.
Ποτέ όμως δεν τα ένιωσα με τον ίδιο τρόπο, ποτέ δεν τα εμπιστεύτηκα όπως τα γεγονότα που συνέβησαν στην Αρχαία Ελλάδα, στη Ρώμη, ή στη Ρωσική Επανάσταση.
Αισθάνομαι πιο ασφαλής με την ιστορία στην οποία έχουμε λίγο έως πολύ καταλήξει....
Η ίσως να ισχύει το εξής παράδοξο: η ιστορία που συμβαίνει μπροστά στη μύτη μας και θα έπρεπε να είναι πιο ξεκάθαρη είναι εντούτοις πιο ρευστή.
Ζούμε εντός του χρόνου, ο οποίος μας περιορίζει και μας καθορίζει, του χρόνου που υποτίθεται ότι μετρά την ιστορία.
Αν όμως δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τον χρόνο, να συλλάβουμε το μυστήριο του ρυθμού και της πορείας του, πόσες πιθανότητες έχουμε να πετύχουμε κάτι τέτοιο με την ιστορία;
Πόσο μάλλον με το δικό μας μικρό, προσωπικό και συχνά ατεκμηρίωτο κομμάτι της;...



                

18 σχόλια:

Κική Κωνσταντίνου είπε...

καλημερα σερενατα μου!
καλη εβδομαδα να εχεις!

ασωτος γιος είπε...

ο χρόνος. εύπλαστος και ανεκτίμητος

Apokalipsis999 είπε...

Οι κινέζοι λένε ότι ζούμε σε ένα συνεχές παρόν. Ίσως έτσι να αντιλαμβανόμαστε το δικό μας χρόνο, τη δική μας χρονική ύπαρξη/παρουσία, μέσα στην ανθρώπινη ιστορία.
Όμως η πεπερασμένη (=που επιδέχεται φθορά και θάνατο) φύση μας, είναι εξαρτημένη όχι μόνο από το χρόνο, αλλά και από την άγνοια του πότε τελειώνει αυτός για τον καθένα ξεχωριστά.

Η σύνθεση όλων των μικρών υποκειμενικών μας χρόνων, δημιουργεί την Ιστορία την οποία την αντιλαμβανόμαστε ευκολότερα μέσα από γεγονότα ή μεγάλες ανακαλύψεις. Όμως οτιδήποτε και να είναι ορόσημο στην Ιστορία, αυτό δεν γίνεται έτσι ξαφνικά, αλλά γαλουχιέται μέσα στη ρευστότητα που βίωναν οι τότε άνθρωποι πριν συμβεί αυτό.

Ο χρόνος όταν συνειδητοποιήσουμε το πόσο λίγος είναι για εμάς, σε σχέση με το πόσο μπορούμε να τον μετρήσουμε από το παρελθόν έως σήμερα, τότε τρομάζει γιατί δείχνει σαν να μην περισσεύει ούτε δευτερόλεπτο! Και οι πράξεις μας καθορίζουν τη στάση μας και απέναντι στη διαχείριση αυτού του λίγου χρόνου που έχουμε.

Είτε 10 λεπτά έχουμε ακόμα ζωή, είτε 50 χρόνια, μπροστά στον Ιστορικό χρόνο, είναι σταγόνα στον ωκεανό. Και το σημαντικό είναι να μην περνάει ανεκμετάλλευτος. Μιας και ο χρόνος δεν υφίσταται για τον άνθρωπο ασυνόδευτος, φέρνοντας μόνο τη φυσική φθορά.

Δυστυχώς τα πλαίσια του σχολίου είναι μικρά για περαιτέρω ανάλυση, οπότε δεν έχω παρά να κοιτάξω το λεπτοδείκτη ως δαμόκλειο σπάθη!

G & M είπε...

Η κάθε στιγμή της ζωή μας..., ανεκτίμητηηη!!!

Καλό σου βράδυ και καλή εβδομάδα!

airis είπε...

Ε΄ναι από τα ζητήματα που δεν έχω απαντήσεις Σερενάτα μου! Δεν το αγγίζω . Προσπαθώ να τον προλάβω! Ν α τον εκμεταλλευτώ δημιουργικά. Αυτό κάνω!!
Φιλάκια πολλά!

Mia Petra είπε...

Ο χρόνος πάντως -ως χρονικά πλαίσια- είναι ανθρώπινη δημιουργία και όχι συμπαντική. Καλό ξημέρωμα.

serenata είπε...

@ΕΚΦΡΑΣΟΥ
Καλό σου απόγευμα:)

serenata είπε...

@ασωτος γιος
Ζούμε μέσα στον χρόνο...

Φιλάκια:)

serenata είπε...

@Joan Petra
Αυτό γράφω...
Δεν παύουμε να ζούμε σ' αυτόν που φτιάξαμε.

Καλό απόγευμα:))

serenata είπε...

@G & M
Ανεκτίμητη και μοναδική!
Οπως ολόκληρη η ζωή μας.

Φιλάκια:))

serenata είπε...

@airis
Ούτε εγώ έχω τις απαντήσεις Αριστέα μου...
Τον προβληματισμό που ανάρτησα.

Φιλάκια πολλά:)

serenata είπε...

Apokalipsis999
Οι Κινέζοι είναι σοφός λαός!
Το παρόν ζούμε...άσχετα αν σκεφτόμαστε το παρελθόν ή το μέλλον.
Κανένας μας δεν γνωρίζει πότε ο χρόνος μας τελειώνει.
Αν γνωρίζαμε...άσε αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.
Τίποτα δεν συμβαίνει ξαφνικά...εμείς το προκαλούμε με τις πράξεις μας στον χρόνο.
Ο χρόνος δεν είναι μικρός...
Η ζωή του καθενός μας είναι μικρή μέσα στον γενικό χρόνο.

Το ρολόι του χεριού μου λέει πως εδώ πρέπει να τελειώσω την απάντηση....
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου!

Φιλάκια πολλά:))

Άιναφετς είπε...

Η ζωή μας είναι μια αλυσίδα από μικρές στιγμές στο τώρα και αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο...
Το πρόβλημα μας είναι, ο νους μας που χάνει αυτές τις στιγμές γιατί είτε τρέχει πίσω στα παλιά (χθες) ή σκέφτεται το μετά (αύριο) έτσι δεν ζει στο παρόν και χάνει πολλά απ' τη ζωή...
Απόλαυσε τη σημερινή μέρα γιατί το χθες πέρασε και το αύριο μπορεί να μην έρθει ποτέ!
ΑΦιλάκια τρυφερή Serenata!

serenata είπε...

@Άιναφετς
Ο τρόπος που βιώνουμε το χρόνο είναι διαφορετικός από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Οι στιγμές που μας κάνουν χαρούμενους μοιάζουν να περνούν ταχύτερα από τις άσχημες.
Ζούμε το τώρα, το παρόν, αλλά το μυαλό ταξιδεύει παντού...

Φιλάκια πολλά:))

το φονικο κουνελι είπε...

Ο χρόνος... Αν σου έλεγα Σερενάτα πως συνιστά ένα από τα μείζονα ζητήματα που με απασχολεί σε τούτη τη ζωή? :PP

Ο χρόνος βρισκόταν στο επίκεντρο της φιλοσοφίας των Υπαρξιστών. Μόνο όταν ένας άνθρωπος συνειδητοποιήσει πλήρως το πεπερασμένο του χρόνου (και τη δική του θέση μέσα στον κόσμο) μπορεί να ζήσει αυθεντικά.

Ο ίδιος ο χρόνος εξάλλου συνιστά κατασκεύασμα εν μέρει κοινωνικό (πχ ο τρόπος που προγραμματίζουμε την κάθε μέρα, και τον ρόλο μας εντός της, πρωί = δουλειά, απόγευμα = ξεκούραση, Σάββατο = έξοδος, καλοκαίρι = διακοπές, κλπ, όλα κοινωνικό-πολιτισμικά κατασκευάσματα, καθώς σε άλλους πολιτισμούς δεν υφίσταται αυτό που λέμε "ωράριο εργασίας", όπως αυτό που έχουμε στις σύγχρονες κοινωνίες).

Ασφαλώς τα περί σχετικότητας κλπ ισχύουν... Πέρα από τις τρεις διαστάσεις μάλιστα (λένε) ο χρόνος δεν υφίσταται καν, δεν υπάρχει πέρασμα, μόνο μια "αιωνιότητα", όπου παρελθόν και μέλλον είναι ένα, όλα μαζί.

Να θυμίσω και τις προσωποποιήσεις που έχουν γίνει. Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με μία εκδοχή, ο Χρόνος είναι ο σοφός εκείνος γέροντας με την κλεψύδρα... Μη ξεχνάμε όμως τον μύθο του "Κρόνου" (από τον οποίο πήρε ο Χρόνος του όνομα του) ο οποίος "τρώει τα παιδιά του".

Τέλος, να συμφωνήσω με όσους τονίζουν το ουσιώδες: πρέπει να τον αξιοποιούμε όσο γίνεται!

Χαιρετώ

evonita είπε...

ο χρόνος περνάει, γερνάει... και μεις μαζί του μεγαλώνουμε... καλό Σ/Κ serenata μου!

serenata είπε...

@το φονικο κουνελι
Κούνελε μου,ο χρόνος είναι πολύ σχετικός.
Μου συνέβη κάτι την Πέμπτη(23/1)που μ' έκανε να ζήσω παρόν, μέλλον και παρελθόν ταυτόχρονα.
Υπάρχουν στιγμές και μέρες...
Οσα συμβαίνουν έχουν να κάνουν με τον χρόνο(με την γενική έννοια του)και όχι με τον άνθρωπο.

Καλό σου απόγευμα:))

serenata είπε...

@evonita
Ο χρόνος περνά και γερνά...εγώ αρνούμαι να μεγαλώσω μαζί του.
Αλλωστε η ηλικία είναι ένα άχρηστο νούμερο.

Φιλάκια:))