Μερικοί άνθρωποι σε επηρεάζουν.
Ισως δε θα έπρεπε...
Οταν όμως είναι κοντινοί....
Ο πιο δικός σου άνθρωπος;....
Σε επηρεάζουν, σε ρίχνουν, σε στενοχωρούν...
Μια κουβέντα τους και γίνεσαι ράκος.
Ξέρω πως δεν πρέπει να είμαι τόσο ευαίσθητη.
Ξέρω πως δεν πρέπει να δίνω σημασία.
Είναι όμως ο χαρακτήρας μου τέτοιος....
Και δεν αλλάζει....
Ετσι ήταν και η μαμά μου.
Γι αυτό έφυγε νωρίς.
Κι όσο κι αν με πληγώνουν...δε θέλω να φύγουν....
Γιατί δεν έχω κανέναν άλλο.....
Γιατί είναι αίμα μου......
Μπορεί αυτό να φοβάμαι.
Πως θα φύγει και θα μείνω μόνη, ολομόναχη στον κόσμο....
Ναι όλοι τελικά μόνοι μας είμαστε....
Αλλά.....
34 σχόλια:
Σκέψου ότι αν σου λένε κάτι αυτοί οι άνθρωποι είναι για καλό σου και πως αν στεναχωριέσαι εκείνη τη στιγμή με αυτά που σου λένε αυτοί που σε αγαπάνε σκέψου τι θα γινόταν αν δε σου έλεγαν τίποτα και ξυπνούσες μια μέρα έχοντας κάνει χοντρά λάθη!:)
Σε χαιρετώ!:)
Απο τις αναρτησεις σου νιωθω οτι εισαι αδυναμη να ανταπεξελθεις στις καταστασεις.
Γιατι δεν προσπαθεις να γινεις πιο δυνατος χαρακτηρας;. Για παραδειγμα αυτος η αυτη ακομη κι αν ειναι αιμα σου σε πληγωνει κι εσυ καθεσαι σαν θεατης να παρακολουθεις. Γιατι απλα δεν τον/την σουταρεις; Προτιμω να μεινω μονη..παρα να εχω διπλα μου ατομα τα οποια δε με σεβονται και δε με εκτιμουν.
Αυτααα.φιλακια:)!
μερικές φορές για ν'αντέξουμε ,καλό είναι να μην ψάχνουμε τα γιατί...
μα τη φωτογραφία είναι αυτή που έβαλες;;;
@Nasia
Αχ ναι, δεν είναι φοβερή φωτό;!
Δεν ψάχνω πια το γιατί για μένα καλή μου.
Γιατί το κάνει αναρωτιέμαι...
Φιλιά πολλά, να χαρείς την πανσέληνο:))
@kwnnie
Στη συγκεκριμένη ανάρτηση δεν πρόκειται για αδυναμία χαρακτήρα.
Αλλά κι αν είμαι αδύναμη ως χαρακτήρας δε μπορώ ν' αλλάξω τώρα.
Γιατί δεν τον σουτάρω;
Γιατί είναι ο πατέρας μου.
Σε φιλώ:)
@Ρασκόλνικωφ
Οταν σε βρίζουν δεν το κάνουν ποτέ για το καλό σου.
Εχω να θυμάμαι πολλές τραγικές στιγμές από παλιά.
Δεν είναι διαφορετικά τώρα.
Να δεις την πανσέληνο:))!
Συγγνωμη δεν ηξερα και φυσικα δεν ηθελα να προσβαλλω...
Απλα δωσ' του να καταλαβει πως εχουν τα πραγματα κι αν δεν μπορεσει να καταλαβει τοτε απλα αφησε τα οπως εχουν. Επειδη προκειται ομως για τον πατερα σου,σκεψου και το χασμα γενεων,ειναι αυτονοητο πως σε ορισμενα πραγματα δε συμφωνειτε,διαφορετικες αντιλληψεις εχει αυτος και διαφορετικες εσυ.
Δωσε τοπο στην οργη!
Σημερα εχει πανσεληνο; Νομιζα χθες ειχε...χοχο.
Να την απολαυσεις ηρεμα κι εσυ:))
Με στενοχώρησες πολύ, με αυτά που έγραψες, μικρή μου Σερενατούλα.
Σου λείπει πολύ η μανούλα σου νομίζω καιέχεις γίνει υπερευαίσθητη. προσαρμοσου στα νέα δεδομένα της ζωής σου και προσπάθησε για το καλύτερο με τα μάτια σου ανοιχτά και τα αυτιά σου κλειστά.
φιλάκια μητρικά
@maria
Μαράκι μου γλυκό σ' ευχαριστώ πολύ!!
Δε θέλω να σας στενοχωρώ.
Η αλήθεια είναι πως πάντα ήμουν ευαίσθητη...
Δεν αλλάζει ο χαρακτήρας όσο κι αν προσπαθείς.
Φιλάκια πολλά πολλά:))
@kwnnie
Μη ζητάς συγγνώμη.
Πως θα μπορούσες να ξέρεις;!
Δε με προσέβαλλες!
Είναι παράξενος άνθρωπος καλή μου...
Πολύ παράξενος, δύσκολος.
Το φεγγάρι ήταν υπέροχο και χθες, θα είναι και αύριο.
Σήμερα φυσάει πολύ.
Θα χαζέψω όμως το φεγγάρι όπως πάντα...έχει μια γοητεία η πανσέληνος!
Φιλάκια πολλά:))
καλησπέρα περνούσα απο τα μέρη σου ταξιδεύοντας.. διαβάζοντας έμεινα στην φράση σου (Ξέρω πως δεν πρέπει να είμαι τόσο ευαίσθητη.
Ξέρω πως δεν πρέπει να δίνω σημασία.
Είναι όμως ο χαρακτήρας μου τέτοιος....) μοιάζουμε...ειναι άτιμο πράγμα ο χαρακτήρας.. θέλει δουλειά και προσπάθεια ν αλλαξη..και το λέω εγώ που δεν μπορώ να τον αλλάξω...αν περάσεις από τον κόσμο μου θα το δεις και θα το καταλάβεις... υπομονή λοιπών και συνεχίζουμε..τα όνειρα είναι δικά μας και εκεί δεν χωράει κανείς...να έχεις ένα όμορφο απόγευμα....
@precious dreams
Τα όνειρα είναι δικά μας!
Καλώς ήρθες:)!
Ναι θέλει δουλειά...αλλά καμιά φορά δε φταίει ο δικός μας χαρακτήρας, φταίει άλλος.
Καλή σου νύχτα:))
Τον θάνατο καλό μου κορίτσι δεν τον διαχειρίζονται όλοι οι άνθρωποι το ίδιο...Κάποιους τους κάνει πιο μαλακούς ανθρώπους,μαζεύουν τη γλώσσα γιατί τα λόγια κόβουν σαν λεπίδι,συγχωρούν πιο εύκολα και δεν μετράνε τις κουβέντες των άλλων όλες τοις μετρητοίς.Γιατί αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι όλοι είμαστε περαστικοί..Κάποιους άλλους τους κάνει σκληρούς,πολλές φορές φτάνει κανείς να σκεφτεί ότι παραλογίζονται,θαρρεί κανείς πως ψάχνουν να βρουν κάποιο φταίχτη για το κακό που τους βρήκε..και συνήθως τον βρίσκουν,με το μυαλό τους,στο πολύ κοντινό τους περιβάλλον.Σου μιλάω κρίνοντας μόνο από τον εαυτό μου,εγώ έχασα τον πατέρα μου και αντιμετωπίζω το ίδιο,δεν θα το πω πρόβλημα...θέμα ας πούμε,με τη μάνα μου.Αν δεν ήταν μάνα μου θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τη συμπεριφορά της ως πικρόχολη,μνησίκακη και χαιρέκακη.Αλλά δεν είναι...πονάει ακόμη,θα γίνουν δυο χρόνια τα Χριστούγεννα.Δεν καταφερε ακόμη να διαχειριστεί τον πόνο της(δεν ξέρω αν το καταφέρει και ποτέ)και φέρεται όπως φέρεται...Βέβαια ποτέ δεν ήταν εύκολος άνθρωπος,τώρα πια...Δες το όμως έτσι...Μην τον αποπαίρνεις,πονάει..Τι κι αν είναι μεγάλος άνθρωπος και όλοι περιμένουν απ' αυτόν να φέρεται σωστά και..με περισσότερη σοφία ας πούμε από τους νεώτερους..Πονάει,μην το ξεχνάς.Βάλε την πίκρα ή την οργή στην άκρη...είναι οι γονείς που μας έμειναν...και δεν θα είναι για πάντα μαζί μας...
ΥΓ αυτά που σου λέω τα έχω πει χίλιες φορές στον εαυτό μου όταν με πιάνει το παράπονο.Και να σου πω;Ισχύουν μόνο για τους γονείς.Εγώ βάζω και τα παιδιά μαζί..εσύ δεν έχεις.Για κάθε άλλο άνθρωπο πάνω στον πλανήτη θα σου έλεγα άλλα πράγματα...Φιλιά :-)
Τώρα κατάλαβες γιατί τα κριαράκια έχουμε κερατακια στο κεφάλι... για να προστατεύουμε τον ευαίσθητο εαυτό μας...
Πάρε με τη Δευτέρα να σου φτιάξω αυτό που θες... δε σε έχω ξεχάσει... :)
Φιλάκια!!
κοριτσάκι μου γλυκό...εγώ λέω να τα παίρνεις όλα τις μετρητοίς.ο καθένας λέει την γνώμη του , έχει δικαίωμα.Έχεις λοιπόν κι εσύ δικαίωμα να μην την "ακούσεις".Δοκίμασέ το!Φιλάκια Σερενάτα μου!Καλό ξημέρωμαααααα!!!
Φυσικό είναι να σε επηρεάζει ο πιο κοντινός σου άνθρωπος, είτε γονιός, είτε σύντροφος όπως τον επηρεάζεις κι εσύ ... και συνήθως δεν υπάρχουν όρια σε αυτό που γίνεται, οπότε μαθαίνουμε να κρατάμε αυτά που μας ταιριάζουν και να "παριστάνουμε" πως τα ακούμε όλα.
Δεν γίνεται να τα ακούμε και να τα ακολουθούμε όλα γιατί τότε δεν θα ήμαστε εμείς αλλά "εκείνοι".
Καλό μήνα Serenata μου :))
@Ελένη Κοκοβίκου
Ελενίτσα μου δεν είναι αυτό το θέμα.
Δυστυχώς έτσι ήταν πάντα!
Μου πήρε τρία χρόνια ψυχοθεραπείας να καταλάβω.
Μεγαλώνοντας όμως εκείνος χειροτερεύει κι εμένα τελειώνουν οι αντοχές μου.
Δε μπορώ ν' αλλάξω το χαρακτήρα μου τώρα...
Ασε που είναι πολλά μαζεμένα...
Σε φιλώ πολύ:)
@ΛΙΑΚΑΔΑ
Χαχαχα και έλεγα γιατί τα έχουμε τα κέρατα....
ΟΚ γλυκιά μου θα σε πάρω Δευτέρα πρωί να τα πούμε.
Φιλάκια πολλά πολλά:))
@Λία
Λία μου, το έχω προσπαθήσει!
Δεν τα καταφέρνω όμως.
Είναι θέμα χαρακτήρα...
Φιλάκια γλυκιά μου:)
@Levina Vil
Λεβίνα μου δεν ακολουθώ αυτά που ακούω.
Αυτό που δεν καταφέρνω είναι να 'μην ακούω'!
Ξέρω πως έτσι πρέπει να κάνω για την ψυχική μου υγεία...
Αλλά δεν τα καταφέρνω.
Πως ν' αλλάξω το χαρακτήρα μου ξαφνικά;!....
Φιλάκια και καλό μήνα:))
η αγάπη βρίσκει πάντα τρόπο.Και δε βλέπει πουθενά λάθη.
@ολα θα πανε καλα
Ναι, όταν σε αγαπάνε...
Καλό μήνα:)))
Γλυκιά μου σερενάτα δεν είναι τι λέει ο καθένας αλλά το πώς και το γιατί.
Φιλιά!
είσαι ευαίσθητη γλυκεια μου, έτσι είναι το ύφασμα δεν αλλάζει, το ξέρω
@ασωτος γιος
Ναι ασωτούλη μου, το ύφασμα...
Καλό μήνα!
Φιλάκια:)
@Γιαγιά Αντιγόνη
Αντιγόνη μου χρόνια πολλά, καλά, χαμογελαστά, ευτυχισμένα!
Με υγεία και αγάπη...τη δική μου την έχεις όλη και το καταλαβαίνεις νομίζω.
{Εχει κάποιο πρόβλημα η Ελενα και δε μπορούμε ν' αφήσουμε σχόλια στο blog της.}
Αγαπημένη μου, όταν εκείνος λέει πολύ άσχημα πράγματα που πονάνε χωρίς λόγο;...όπως στη δική μου περίπτωση;...
Και όταν είναι στραβός ο άνθρωπος όσο μεγαλώνει χειροτερεύει.
Ξανά χρόνια πολλά, να σ' έχουμε κοντά μας για πάντα:))!!!
Σε καταλαβαίνω... Ξέρεις τί κάνω εγώ σε παρόμοιες περιπτώσεις; Παίρνω αποστάσεις.
Δεν χρειάζονται ούτε μαλώματα, ούτε φωνές...αποστάσεις! Και πίστεψέ με...θα καταλάβουν! Και αν δεν το κάνουν, τουλάχιστον θα έχεις προστατέψει τον εαυτό σου από αυτούς!
Γράφεις πολύ όμορφα καλή μου φίλη!!!
Φιλιά πολλά!!!
τι θα κάνουμε μαζί σου μου λες; ξέρω οι ευαισθησίες δύσκολα ξεπερνιούνται...αλλα καμια φορα αυτοί που μας αγαπούν γίνονται σκληροί γι αυτόν ακριβώς το λόγο
ακόμα περιμένω...
@ElenaG
Φιλενάδα καταλαβαίνω πότε κάποιος γίνεται σκληρός για το καλό μου.
Τα πράγματα είναι διαφορετικά...Ας μη σε στενοχωρώ καλύτερα όμως.
Χαχαχα ξέρω τι περιμένεις! Δεν έγινε τίποτα αλλά θα σου γράψω.
Φιλάκια πολλά:))
@eirini
Οσο μπορώ αυτό κάνω, αλήθεια.
Αλλά δε γίνεται πάντα...
Χαίρομαι που σε γνώρισα καλή μου!
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!
Φιλάκια πολλά φιλενάδα:))
μετα απο καιρο χτιζεται ενα τειχακι και δεν σε αγγιζουν τοσο πολυ ολα αυτα..
σαν το ανοσοποιητικο συστημα μας ενα πραγμα :P
ριξε ενα χερακι να χτιστει πιο γρηγορα και να προστατεψεις τον εαυτο σου..
Όλοι μόνοι μας, είμαστε, κατά ένα τρόπο. Άλλος ανοίγεται και μιλά περισσότερο, άλλος κλείνεται στο καβούκι του. Η σκληροκαρδία δίνει τη θέση της στη χαρά και τη χαλάρωση. Τα μάτια φωτίζονται, η καρδιά πλημμυρίζει ανθρωπιά και αγάπη. Άλλοτε νευριάζουμε, αλλά αργά ή γρήγορα καταλαβαίνουμε τον σκοπό, όλων. Κι εγώ έχω την αγωνία, μήπως φύγει ένας από τους γονείς μου, και δεν προλάβω να μονιάσω όπως πρέπει. Να μην είναι η ζωή, τυπική: αυτό νομίζω πως χρειάζεται να συμβαίνει. Καλό μήνα, Serenata. Να είσαι καλά και καλό Φθινόπωρο.
@Γεράσιμος Μηνάς
Οταν φεύγει ένας γονιός πάντα υπάρχει κάτι που δεν έχεις προλάβει ή νομίζεις πως δεν έχεις προλάβει.
Καλό μήνα Μηνά:))
@Φανή
Δεν είναι πως δεν προσπαθώ να το χτίσω...
Είναι θέμα χαρακτήρα όμως...
Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Καλό μήνα!
Φιλιά:)
Δημοσίευση σχολίου