Ηταν ένα κατάμαυρο γατάκι......
Ερχόταν μαζί με άλλες γάτες στον κήπο γιατί τις τάιζε ο πατέρας μου.
Ηταν το πιο μικρό γατί....
Ενα κατάμαυρο βρώμικο, κακομοιριασμένο γατάκι....
Ηταν το μόνο όμως που δεν ερχόταν μόνο για να φάει!
Ηθελε και χάδια..
Ετσι σαν αστείο όπως λέει και το τραγούδι τη μαζέψαμε...
Ακολουθούσε τον πατέρα μου στο σπίτι, την αφήναμε μερικές φορές να μπει μέσα...παίζαμε λίγο...
Τελικά κάποια παραμονή Χριστουγέννων παρά τις αντιρρήσεις της μαμάς μου, την πήρα στο σπίτι.
Τη θυμάμαι να κάθεται ευχαριστημένη κάτω από στολισμένο δέντρο!
Είχε μια άνεση...λες και ανήκε στο σπίτι, σε μας.....
Την πήγα στην κτηνίατρο, άρχισε να τρώει κανονικά και μπορεί να μη μεγάλωσε πολύ ποτέ, απέκτησε όμως υπέροχο γυαλιστερό τρίχωμα.
Είχα μεγαλώσει με γάτες.....
Μερικές ήταν ίσως πιο όμορφες απ' αυτή....
Εκείνη όμως ήταν η πιο έξυπνη γάτα που έχω συναντήσει στη ζωή μου.
Την έβγαλα serenata απ' το τραγούδι της Αρλέτας.
Δεν έμελλε να της μείνει όμως το όνομα αυτό.
Για κάποιο λόγο φοβόταν πολύ τα μικρά παιδιά!
Οταν τα έβλεπε κρυβόταν κάτω απ' το κρεββάτι των γονιών μου.
Ενα βραδάκι που μας επισκέφτηκε ένα φιλικό ζευγάρι με τα παιδιά τους, η γατούλα κρύφτηκε όπως πάντα.
Στην προσπάθεια μου να την πείσω να βγει απ την κρυψώνα της άκουσα το μικρό κοριτσάκι να τη φωνάζει 'τσιτσίκο'......
Μου φάνηκε τόσο αστείο που άρχισα να τη φωνάζω και γω έτσι!
Το βιβλιάριο υγείας της δε γράφει serenata, αλλά 'τσιτσίκο'.
Η τσιτσίκο ήταν τόσο χαδιάρα και καλή που την αγάπησε και η μαμά μου που είχε μια αντιπάθεια για τα ζώα.
Θα μπορούσα να γράφω μέρες για τα κατορθώματα της.
Ακόμα τη θυμόμαστε με τον πατέρα μου και αναρωτιόμαστε αν υπάρχουν άλλες γάτες σαν εκείνη.....τόσο έξυπνες!
Η τσιτσίκο ήταν γατόσκυλο.....
Είχε την εμφάνιση γάτας και όλα τα καλά των γατιών αλλά υπάκουε σα σκύλος!
Με περίμενε στην πόρτα τα βράδια, ερχόταν στο μπάνιο μαζί μου, και μετά στο δωμάτιο μου, αφού ξάπλωνα εγώ ερχόταν κι εκείνη να κοιμηθούμε μαζί.
Καταλάβαινε τα πάντα, ναι τα πάντα και μας έδειχνε και τι ήθελε!
Οταν για παράδειγμα ήθελε να βγει για πιπι, πήγαινε στον πατέρα μου.
Του νιαούριζε και αν εκείνος την ρωτούσε τι θέλει, πήγαινε και τραβούσε με το χέρι της την κουρτίνα της μπαλκονόπορτας.
Της λέγαμε τι να κάνει ή τι να μην κάνει και άκουγε!
Δεν έκανε ποτέ ζημιά στο σπίτι.
Ούτε έφαγε φαγητό αν δεν ήταν στο πιάτο της ή δεν της το δίναμε εμείς.
Δε θα ξεχάσω τη φορά που χιόνισε!
Δεν είχε ξαναδεί χιόνι......βγήκε έξω προσεκτικά...κοιτούσε τις πατημασιές που άφηνε αλλά γρήγορα κρύωσε και γύρισε μέσα.
Για μια δυο μέρες που έκανε πολύ κρύο δεν έβγαινε ούτε για πιπι της...
Πήγαινε στη λεκάνη όπως είχε δει εμένα...εγώ χρειαζόμουν μόνο για το καζανάκι...
Τα καλοκαίρια κάναμε μαζί διακοπές!
Φυσικά ερχόταν μαζί στο εξοχικό μας.
Κάθε χρόνο είχαμε το ίδιο πρόβλημα όμως.
Αντίθετα με τα σκυλιά η γάτα μισούσε το αυτοκίνητο.
Εκλαιγε σ' όλη τη διαδρομή και έτρεμε ολόκληρη......
Οταν έφυγε η γιαγιά μου...την περιμέναμε.
Η τσιτσίκο με περίμενε να γυρίσω όπως πάντα.
Εξω από το παράθυρο της γιαγιάς το γατί κοκάλωσε!
Δε με ακολουθούσε....
Την πήρα αγκαλιά για να μπούμε στο σπίτι.
Την ώρα που μπαίναμε μάθαμε πως η γιαγιά ξεψύχησε.
Από τότε δεν ξαναπήγε ποτέ στο μπαλκόνι της γιαγιάς όπως έκανε κάποια απογεύματα.....
Οταν έφυγα για Αγγλία για σπουδές, η γάτα 3 μέρες δεν έτρωγε, δεν έπινε, δεν κοιμόταν μόνο στεκόταν στην πόρτα του δωματίου μου και έκλαιγε.
Η μαμά μου άρχισε να φοβάται πως η γάτα θα πεθάνει....
Την άρχισε στα χάδια και τις αγκαλιές και σιγά σιγά άρχισε να την ταΐζει μπουκίτσες στο στόμα...
Ετσι σώθηκε...
Από τότε όταν η τσιτσίκο έβλεπε να φτιάχνω βαλίτσα ερχόταν και με το χέρι της και μου πετούσε έξω τα ρούχα!
Αναγκαζόμουν να την κλείνω στο δωμάτιο μου μέχρι να φτιάξω τη βαλίτσα.
Την πρώτη φορά που έμεινε η μαμά μου, μετά το χειρουργείο, μόνη στο σπίτι...
Ο πατέρας μου είπε στην τσιτσίκο να καθίσει δίπλα στη μαμά να την προσέχει.
Οταν γυρίσαμε η γάτα δεν είχε κουνηθεί!
Δυο τρεις ώρες καθόταν σα φύλακας δίπλα στη μαμά μου κοιτάζοντας τη!
Η τσιτσίκο δεν ήταν απλώς μια γάτα.....
Ηταν μέλος της οικογένειας!
Τη λατρέψαμε όπως μας λάτρευε.....
Οπως έλεγε ένας θείος 'αυτό το γατί μόνο που δε μιλάει'.
Ο πατέρας μου ψώνιζε κρέας και ψάρια και η μαμά τα μαγείρευε ειδικά για αυτή.
Επειδή η κτηνίατρος μου είχε πει να μην της δίνω αποξηραμένη τροφή για γάτες γιατί δεν κάνει καλό στα νεφρά της....
Δεν την αγάπησα αυτή τη γάτα...ήταν η αδερφή που ποτέ δεν είχα!
Τη λάτρεψα......
Μετά από κείνη δεν μπόρεσα να πάρω άλλη γάτα......
'Δε θα ξαναδώσω σ' άλλη γάτα την ψυχή μου'.....
Που λέει και το τραγούδι....
38 σχόλια:
Αν και δεν τα πάω πολύ τα ζώα μέσα ειδικά σε σπίτια πρέπει να ήταν πολύ καλή γάτα και θα την συμπαθούσα!!ΧΑΧΑ!!
τελικα ολοι εχουμε μια "σερενατα" στη ψυχη μας
εγω εχω μια "ηρα" δεν ηταν γατακι αλλα σκυλαρος , ομως με μεγαλωσε απο τα 16 μου μεχρι τα 28, και ακομη τα βραδια καμια φορα νιωθω την ουρα της να περνα διπλα απο την πολυθρονα του κηπου
Τι γλυκιά ιστορία...
τί υπέροχη, υπέροχη εμπειρία!
είναι ευλογία να βρίσκει κανείς ένα ζώο και ν αναπτύσσει μια τέτοια σχέση μαζί του.
αυτό σημαίνει βέβαια πως κι εσύ την αντιμετώπισες και μ αγάπη και σεβασμό και μπόρεσε να εκδηλώσει τα επικοινωνιακά της ταλέντα!
καλό σου βράδυ Σερενατούλα.
Γάτα είχες ή μεταλλαγμένο;
Και πόσα χρόνια αντέχεις χωρίς ζώα; Ή πήρες σκύλο; Εγώ μετά το χαμό της δεύτερης Λεϊλάς, πήρα γάτα. Έναν ονειρεμένο μπλεδόγατο που όχι, σκύλος δε μοιάζει. Φέρνει καμιά φορά σε ...πιράνχας.
Αλλά το αγάπησα το χαμένο. Κι ας μου δαγκώνει τα δάχτυλα των ποδιών να ξυπνήσω στις 7 και τις Κυριακές.
@misoagnosti
Γάτα ήταν καλέ:))
Εχω πολλά χρόνια χωρίς ζώο...τελευταία σκέφτομαι σοβαρά όμως να υιοθετήσω ξανά ένα γατάκι....μου λείπουν τα γατιά...
Φιλιά:)
@Summertime Blues
Καταλάβαινε πόσο την αγαπούσα...
Καλό σου βράδυ:)
@Μαρία Νι
Χαίρομαι που σου άρεσε!
Καλό βράδυ γλυκιά μου:)
@ασωτος γιος
Νομίζω όλα τα παιδιά έχουν...
Είναι όμορφο να μεγαλώνεις μ' ένα ζώο...σου μαθαίνει πολλά!
Φιλάκια άσωτε:))
@Ρασκόλνικωφ
Αυτή θα την αγαπούσες, είμαι σίγουρη!!
Καλό βράδυ:)
Μεγάλωσα με την ανάγκη να αποκτήσω ένα ζωάκι που ποτέ δεν με άφησαν οι γονείς μου να το κάνω γιατί μέναμε σε διαμέρισμα και δεν ήθελε η μητέρα μου ζώα μέσα, ούτε καν ένα γατάκι.
Ήταν τόση αυτή η ανάγκη που όταν απέκτησα πολλά χρόνια μετά τον πρώτο μου σκύλο έκλαιγα σαν μικρό παιδί και όταν πια ήρθα στο χωριό … ξεσάλωσα !!! Δεν υπήρχε περίπτωση να δω γατάκι άρρωστο, δυστυχισμένο και να μην το πάρω να το φροντίσω, έχω τώρα τρία σκυλιά και αρκετές γάτες, άλλες περιφέρονται στην αυλή άλλες μισοάγριες, μισοαδέσποτες που με εκμεταλλεύονται κανονικότατα αλλά και δυο από αυτές περιμένουν γατάκια… η μια θα γεννήσει τώρα την Μεγάλη Εβδομάδα και η προηγούμενη γέννα της ήταν την ημέρα του 15Αυγουστου!!!! οπότε σκέψου το… θα σου προσφέρω μια serenata αν το θέλεις :))
yg. μου έβαλες την ιδέα μετά το Πάσχα να κάνω ένα καλό αφιέρωμα σε όλα μου τα ζωάκια!!!
φιλάκια
καλό Σαββατοκύριακο!
Καταλαβαίνω πολύ καλά τι λες!
Γάτα δεν είχα ποτέ, γιατί ποτέ δεν είχα σπίτι με αυλή και θεωρούσα ότι τα γατάκια θέλουν κι ένα δέντρο να σκαρφαλώνουν. Αντιθέτως από παιδί είχα σκύλους. Κι εμάς μέλη της οικογένειας ήταν τα σκυλάκια μας. Η Ηρώ μας, η Ντρούπη μας και τώρα ο Ρόκυ μας. Είναι μεγάλος κι αυτός τώρα πια και με καρδιακή ανεπάρκεια και η γιατρός μας είπε ότι δεν θα αντέξει για πάρα πολύ ακόμα (μα δεν τα ξέρουν κι όλα οι γιατροί, εγώ μια χαρά τον βλέπω), αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς ένα σκυλάκι να μπερδεύεται στα πόδια μου και άμα πάθει κάτι ο Ρόκυ μου, το ξέρω ότι όλο και κάποιο αδέσποτο θα θέλει και πάλι να μείνει μαζί μας. Όλα μας τα σκυλάκια ήταν αδέσποτα ή παρατημένα και ήταν τα καλυτερότερα του κόσμου!
@Αθηνά...
Νομίζω πως ο σκύλος θέλει κήπο...
Η γάτα μπορεί να μείνει και στο σπίτι, όπως η τσιτσίκο.
Εχω μείνει πολλά χρόνια δίχως γάτα και αρχίζει να μου λείπει έντονα...
Παίζω με τις γάτες της γειτόνισσας αλλά δε φτάνει...
Φιλάκια πολλά Αθηνά μου!!
@Levina
Αχ σε καταλαβαίνω...
Μετά την τσιτσίκο ούτε εμένα με άφηναν οι δικοί μου να πάρω άλλο γατί...είχαν δεθεί κι εκείνοι μαζί της βλέπεις...
Σε ζηλεύω που μπορείς να έχεις τόσα ζώα!!
Το όνειρο μου είναι!!
Θα σκεφτώ πολύ σοβαρά την προσφορά σου!!
Σ' ευχαριστώ πολύ:)
Φιλάκια και καλό βράδυ!!
Tα ζωάκια μας είναι όντως μέλη των οικογενειών μας. Εγκλιματίζονται κοντά μας, μαθαίνουν τις συνήθειές μας, καταλαβαίνουν τα πάντα και "μόνο που δε μιλάνε"...
Μεγάλωσα με τις γάτες και ακόμη η τρυφερή τους και ανυστερόβουλη συντροφιά είναι αγαπητή στην πολυμελή μας οικογένεια.
΄Εχεις μιαν αγκαλιά από τη Ρόζα μου, αφού μόνο αυτή μας έμεινε τώρα
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Είδες τι μας κάνουνε τα ζώα?
Ο πατέρας μου ήταν αυτός που με μύησε στον μαγικό τους κόσμο...
Τάιζε όλες τις γάτες τις γειτονιάς... οι οποίες ξέρανε τι ώρα γύρναγε τα ξημερώματα από τη δουλειά και τον περιμένανε έξω από την πόρτα...
Ασε που μόλις άνοιγε κάθε πρωί το παντζούρι ερχόντουσαν τρέχοντας καμμια΄15αρια γάτες από την απέναντι αλάνα και με τα νιαουρίσματά τους απαιτούσανε την τροφή τους... τροφή που πάντα ο μπαμπάς φρόντιζε να τους παρέχει.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τον Μήτσο που όταν ο μπαμπάς έσκυβε το πρωί να νιφτεί και αυτός στεκόταν στον ώμο του σαν παπαγάλος κρατώντας κόντρα να μην πέσει... Ούτε θα ξεχάσω τη Μίνι που έμπαινε στη λεκάνη της τουαλέτας για να κάνει πιπι της... ούτε την Μπιζού που σκαρφάλωνε στον ώμο του μπαμπά όσο εκείνος ξυριζόταν...
Η καθεμιά μοναδική... μα ο τωρινός γατούλης που μάζεψα από το δρόμο είναι γατόσκυλο και πολύ με έχει συγκινήσει.
Επί 1.5 χρόνο που τον εγκατέλειψε η κυρά του την περίμενε κάτω από μια πικροδάφνη έξω από το σπίτι της... Με βροχή με χιόνι με καύσωνα ο γάτος εκεί... και επειδή ήταν στειρωμένος δεν είχε επαφή με άλλα ζώα και ερχότανε να τριφτεί στα πόδια μου και πάνω στο σκύλο μου κάθε μέρα που περνούσα... μέχρι που φέτος με τα χιόνια δεν άντεξα να τον βλέπω εκεί και τον έφερα στο σπίτι... και αυτή τη στιγμή που σου γράφω έχει σφηνωθεί στα πόδια μου... :)
Είναι απίστευτα αυτά που γράφεις κοριτσάκι μου!
Γατί με τέτοια συμπεριφορά μήτε συνάντησα μήτε άκουσα ποτέ!
Τις λατρεύω τις άτιμες!
Ο Κυριάκος μας ο Σιαμέος είχε πέσει δυι φορές από τον πέμπτο κυνηγώντας τα περιστέρια αλλά είχε μείνει "κύριος"!
Μου λείπουν τα κίτρινα μάτια του!
ακριβως ετσι ηταν και η δικη μου...λες να οφειλόταν στο χρώμα;;;;
@Nasia
Δεν ξέρω Νάσια μου:)
Μπορείς όμως μετά να πάρεις άλλη γάτα όταν είχες την ΚΑΛΥΤΕΡΗ;;
Φιλάκια:)
@Γιαγιά Αντιγόνη
Και δεν είναι όλα Αντιγόνη μου...
Θα μπορούσα να μιλάω μέρες γι αυτό το πλάσμα!
Πως να πάρω άλλη γάτα μετά απ' αυτή;;
Χρόνια τώρα με τη σκέψη της είμαι...
Σε φιλώ πολύ Αντιγόνη μου:)
@ΛΙΑΚΑΔΑ
Εσύ ειδικά με καταλαβαίνεις!
Εμένα η γιαγιά μου είχε πάθος με τις γάτες!
Και έχεις προσέξει πως το καταλαβαίνουν;!!
Οταν τα αγαπάς σ' αγαπάνε κι αυτά!!
Κι όσα λένε για τις γάτες είναι γιατί δεν τις ξέρουν!
Τα τελευταία δυο χρόνια έχω σχεδόν υιοθετήσει τις γάτες της γειτόνισσας...πιο πολύ χρόνο περνούν σε μένα παρά σπίτι τους!
Ερχονται και κάθονται στο περβάζι της κουζίνας απ' το πρωί και με κοιτάζουν...
Ανοίγω την πόρτα και τις χαιδεύω...Είναι υπέροχα ζώα τα γατιά!!
Γατίσια φιλάκια Λιακάδα μου:)
@ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
Τι όμορφη που είναι η Ρόζα σου!
Να τη χαίρεσαι!!!
Ναι, μοναδική κ' ανυστερόβουλη η αγάπη και η συντροφιά των ζώων...
Μόνο που δε μιλάνε!
Τα περισσότερα έχουν πάρα πολύ καλύτερο χαρακτήρα από πολλούς ανθρώπους..!!!
Γατίσια φιλιά καλή μου:))
λες και περιγράφεις την ψιψικα μου..
@vanilla
Και που να τα γράψω όλα!!
Καταλαβαίνω γιατί την αγαπάς τόσο...
Να την προσέχεις:)
Φιλιά!
την προσεχω και με προσεχει!!!
πολλα φιλια γλυκια μου :)
κοριτσάκι μου νομίζω να δεχθείς το δώρο της Levinas...
πιστεύω πως για σένα είναι ο κατάλληλος καιρός για ένα φιλαράκι!!!!
@vanilla
χαχα και μένα με πρόσεχε η serenata!
Τη νύχτα από τα πόδια μου που κοιμόταν, ανέβαινε και κοιτούσε το πρόσωπο μου, αν αναπνέω κανονικά.
Ανοιγα τα μάτια, της έλεγα 'καλά είμαι αγάπη μου' και πήγαινε ξανά για ύπνο...
Κανένας άντρας δε μ' αγάπησε τόσο!
Φιλάκι:)
@ElenaG
Καλή μου Ελενα, ήταν πολύ ευγενική η προσφορά της Levinas!
Αν δε βρω κανένα αδέσποτο θα πάρω ένα δικό της γατάκι!
Είναι πάντως το καλύτερο δώρο για το Πάσχα!!!
Ενα φιλαράκι...
Φιλάκια Ελενα μου:)
χαχαχα...serenata μου ακόμα δεν γέννησε η ερωτιάρα chilla, μέσα στην εβδομάδα όμως θα έχουμε γεννητούρια!
Όταν έχασα το πρώτο μου σκυλάκι από καρδιά δεν ήξερα αν ήθελα άλλο μετά από εκείνη και επάνω στον μήνα αναγκάζομαι να κάνω ευθανασία στον πρώτο μου γατούλη γιατί είχε καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο και πολλά προβλήματα, αργοπέθαινε.
Όταν όμως έκανα μια βόλτα στο διαδύκτιο και είδα πόσα αδεσποτάκια υπάρχουν που θέλουν στοργή δεν δίστασα και αμέσως κάποιο δυστυχισμένο πλασματάκι πήρε την θέση της φίλης μου που 'έφυγε' και άλλα γατάκια ήρθαν στο σπίτι μας. Η αγάπη πρέπει να μοιράζεται , δεν ξεχνάμε τις όμορφες στιγμές, ούτε αφήνουμε πίσω τις ψυχούλες που ζήσαμε μαζί τους ... απλά συνεχίζουμε όσο μπορούμε να δίνουμε καταφύγιο και χάδια ! Όταν τα βγάλω στο blog μου θα καταλάβεις τι γίνεται εδώ με τα ζωάκια μου :))
φιλιά
καλό βράδυ!
@Levina
Αγαπημένη μου Λεβίνα σ' ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ!!!
Φιλάκια πολλά:)
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ!!
Μα πόσο υπέροχη εμπειρία, πόσο καταπληκτικό να έχεις μια τέτοια γάτα..
Ποτέ δεν είχα γάτα δυστυχώς, αλλά ελπίζω κάποια στιγμή να συναντήσω κάποια που θα με τραβήξει τόσο να την υιοθετήσω.
Καλώς σε βρήκα=)
Mε συγκίνησε η περιγραφή σου. Θυμήθηκα την γάτα, που είχαμε σπίτι. τη Ριρή... Οταν μπηκα νεογεννητη, η γάτα δεν ξανακοιμήθηκε μέσα. Τα μαζευε ο θείος τα παλιά χρόνια.
Ως το 79. Υστερα στις πολυκατοικίες ποτέ.
μεχρι που ανακαλυψα πως ειμαι αλλεργική. Στο σάλιο της, και κατά΄συνέπεια στην τρίχα της. Ξύνομαιαιιαιιι.. παρ' όλα αυτά, δεν αρνήθηκα σε κανένα γατι των φίλων, λίγα χάδια. Υστερα σαπούνι και νερά.
@rainmaker's phantom
Ναι, είναι εμπειρία που σε καθορίζει ως ένα βαθμό.
Τα ζώα είναι τα πιο γλυκά πλάσματα, όταν τ' αγαπάς.
Καλώς ήρθες!!
Μου θύμισες πολλά... Είναι μια ανιδιοτελής μορφή αγάπης για αυτό και αξεπέραστη...
Οι γάτες δεν είναι εύκολα ζώα, πρώτα τις κερδίζεις και κατόπιν σε κερδίζουν.
Καλό απόγευμα Σερενάτα
(ούτε εγώ πήρα άλλη γάτα κι ας πέρασαν τόσα χρόνια)
@Sweet cherry - Zouzouna
Αχ πόσο άδικο είναι να μη μπορείς να βρεθείς με ένα γατάκι λόγω αλλεργίας!
Ευχαριστώ για την επίσκεψη ζουζούνα μου:)
Εσαι πολύ γλυκιά...
Φιλάκι:)
@k.Mer
Συμφωνώ απόλυτα με τον τρόπο που βλέπεις...
Ούτε εσύ πήρες άλλη γάτα;...
Χμμμ μερικά ζώα μας σημαδεύουν όσο και ορισμένοι άνθρωποι τελικά.
Θέλω ένα γατάκι αλλά φοβάμαι πως πάντα θα το συγκρίνω με τη serenata κι είναι άδικο.
Φιλάκια και καλό απόγευμα:)
Συγκινητικότατο άρθρο. Έχω γνωρίσει κάνα δύο τέτοιες γάτες και μάλιστα την μία μου την χαρiζε μία φίλη μου αλλά δυστυχώς δεν ήθελε η μητέρα μου γάτα μέσα στο σπίτι, ενώ απέξω ενεργοποιούσε τον συναγερμό την νύκτα. Άλλη μία την είχα στο χωριό αλλά δυστυχώς ψόφησε από ποντικοφάρμακο σε διπλανό χωράφι.Την είχα εκπαιδεύσει και ανταποκρινόταν σε φράσεις χωρίς κανένα νεύμα μου. Κάπου διάβασα πως είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι οι γάτες έχουν νοημοσύνη παιδιού τριών ετών. Τώρα την έχω μόνο σε φωτό την ψιψίνα...
@George Anaston
Μερικές γάτες δεν μπορούμε να τις ξεχάσουμε...
Δημοσίευση σχολίου