Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Γιατί έτσι είμαι ΕΓΩ....

Δε θα θελα ν' αλλάξω... Κι ας έχουν έρθει στιγμές που ευχήθηκα να μπορούσα.... Ηταν στιγμές αδυναμίας.... Μ' αρέσει ο εαυτός μου. Μ' αρέσει που είμαι διαφορετική' από πολλές και πολλούς. Εντάξει, είναι δύσκολο να με καταλάβουν....να με δεχτούν. Πάντα το διαφορετικό το φοβάται ο κόσμος. Οταν γύρω σου όλες είναι παντρεμένες με παιδιά.... Δεν έχουν ούτε κατά διάνυα τις εμπειρίες σου.... Ξέρεις πως όταν αρχίσεις να μιλάς κάθονται μ' ανοιχτό το στόμα... Θα θελήσουν ν' ακούσουν όμως; Από την άλλη δεν είναι εύκολο και να καταλάβουν...... Να σε καταλάβουν...... Και ό.τι δεν καταλαβαίνει ο κόσμος το κάνει πέρα. Αδύνατον να γίνεις μια συνηθισμένη γυναίκα. Κι ας ξέρεις πως αυτό είναι που όλοι περιμένουν από σένα. Πάντα βαριόσουν καθετί το συνηθισμένο. Εχεις όμως έντονο παρελθόν κι ενδιαφέρον παρόν. Οι γυναίκες σε φοβούνται γιατί βλέπουν μόνο την εμφάνιση.... Δεν τους νοιάζει το μέσα.... Οι άντρες..... Οι άντρες μπερδεύονται και φοβούνται. Και οι άντρες που αρέσουν σε μένα δεν είναι διαθέσιμοι..... Ναι, δε θέλω ν' αλλάξω.... Κι ας νοιώθω τον περισσότερο καιρό κάπως σαν εξωγήινη που έπεσε στον πλανήτη των ανθρώπων μάλλον από λάθος.... Δε θέλω ν' αλλάξω.... Και μόνον εγώ ξέρω πόσο οδυνηρό είναι να είμαι ΕΓΩ....

4 σχόλια:

Χάρης είπε...

Κάποτε ήταν 2 εξωγήινοι, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, που είχαν πέσει στη γη. Δε γνωρίζονταν. Αυτοί οι εξωγήινοι λοιπόν αισθάνονταν τελείως διαφορετικοί από πολύ κόσμο γύρω τους. Σκέφτηκαν κι αυτοί να αλλάξουν, να γίνουν σαν τους άλλους. Και μετά αποφάσισαν ότι δεν αξίζει τον κόπο. Και κάποια στιγμή η μοίρα τα έφερε και γνωρίστηκαν. Κι ερωτεύτηκαν. Και από τότε αισθάνονται οι πιο τυχεροί άνθρωποι πάνω στη γη. Και είναι μαζί και θέλουν να είναι μαζί όλο και περισσότερο.

Ως ο ένας από τους δύο εξωγήινους σου λέω μην αλλάξεις. Μείνε όπως είσαι. Θα βρεθούν κάποιοι που θα το εκτιμήσουν, και σίγουρα κάποιος που θα σε αγαπήσει και θα τον αγαπήσεις και τότε θα καταλάβεις ότι άξιζε και η αναμονή και το ότι είσαι αυτή που είσαι.

serenata είπε...

Αχ τι γλυκό.....
Και να ήθελα(που δε θέλω)δεν μπορώ ν' αλλάξω.
Είναι θέμα χαρακτήρα.
Σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες την ιστορία σου μαζί μου...
Μόνο που δεν είμαι τόσο αισιόδοξη πια...

Mary Valsamidi είπε...

Τι υπέροχο και το δικό σου κείμενο και το σχόλιο του Χάρη!!!
Κι εγώ το εύχομαι αυτό που σου είπε Σοφούλα και μακάρι σύντομα να τον βρεις!!!
Είσαι υπέροχη και χαίρομαι που δεν μπορείς να αλλάξεις!!!
Κι εγώ έχω ζήσει πολλά δυσάρεστα αλλά δεν σταματώ να ελπίζω ότι κι εγώ θα βρω τον δικό μου "εξωγήινο"...
Μην απογοητεύεσαι γλυκιά μου...όσο μπορείς.
Να θυμάσαι ότι κάποιοι και σε αγαπάμε και σε εκτιμάμε!!!
Φιλάκια πολλά

serenata είπε...

Ευχαριστώ Μαιρούλα μου :)!! Δεν ξέρω αν όλοι τελικά βρίσκουμε το ταίρι μας στη ζωή. Ισως η 'μοίρα' μερικών είναι να μείνουν μόνοι...