Too much too soon....

Και νομίζεις πως βρήκες όλα όσα έψαχνες.... Και λες τι τυχερή που είσαι...... Η φωνούλα βέβαια μέσα σου σε προειδοποιεί...... Λες, είναι που την έχω πατήσει παλιά, δε δίνεις πολύ σημασία. Μόνο που κρατιέσαι λίγο, πολύ λίγο όμως.... Του έχεις ήδη ανοιχτεί πολύ! Λάθος... Too much too soon. Αλλά σε παρασύρει...ή έτσι σε βολεύει να σκέφτεσαι. Μετά από πολύ καιρό που είσαι μόνη νομίζεις πως βρήκες τον πρίγκηπα. Γιατί οι άντρες πάνω που τους ανεβάζεις σ' ένα θρόνο...δεν μπορούν να μείνουν εκεί; Γιατί πρέπει να βουτήξουν τα πόδια τους στις λάσπες; Σε απογοητεύουν, σε τρομάζουν... Γιατί; Θέλει να γίνετε ζευγάρι αληθινό. Σου ταιριάζει. Μάλλον έτσι φαίνεται στην αρχή. Η μήπως όχι; Μήπως τα σημάδια είναι εκεί μόνο που εσύ αρνείσαι να τα δεις; Γιατί όλα τα γύρω γύρω είναι τόσο καλά.... Μήπως είναι ο βάτραχος που νομίζεις θα γίνει πρίγκηπας όταν τον φιλήσεις; Δε γίνεται όμως και συ θυμώνεις. Δεν είναι αυτός! Μήπως εσύ θέλεις τόσο να βρεις τον πρίγκηπα που δε βλέπεις τα λασπωμένα πόδια του από την αρχή; Μήπως το έχεις παρακάνει με τις ενοχές πάλι; Γιατί να φταις εσύ που δεν είδες και όχι αυτός; Τα σημάδια ήταν εκεί. Τα είδες από την αρχή. Του το είπες. Το αρνήθηκε.....μα όλοι έτσι δεν κάνουμε; Και συ το ίδιο θα έκανες στη θέση του. Θα το έκρυβες. Μόνο που το 'χεις ξαναπεράσει και δεν αντέχεις πια. Εσύ έχεις μείνει μόνη έχεις ξεπεράσει το παρελθόν. Ας κάνουν το ίδιο..... Γιατί ορμάνε τόσο γρήγορα; Δεν ξέρουνε πως οι ανοιχτές πληγές δε γιατρεύονται εύκολα.... Και όσο έχουν ανοιχτές πληγές οι πολύ κοντινοί υποφέρουν. Κάθε φορά που πονάει η πληγή δε θες να είσαι εκεί. Δε φταις εσύ για να πληρώσεις! Γιατί είναι ξεκάθαρο πως θα πληρώσεις. Θα πληρώσεις ιστορίες και αμαρτίες άλλων. Γνωρίζοντας το αυτό, γιατί να πας να βάλεις οικειοθελώς το κεφάλι στη γκιλοτίνα; Τη δική σου τη ζωή την έχεις κανονίσει. Δεν κουβαλάς τίποτα. Εχεις ξεκαθαρίσει. Γιατί οι άλλοι έρχονται κοντά σου πριν ξεκαθαρίσουν; Επειδή γράφεις ανοιχτά θεωρούν πως θ' ανοίξεις και την καρδιά σου. Και έτσι περίπου κάνεις. Νομίζεις πως ο άλλος θα είναι σαν εσένα...ξεκαθαρισμένος. Νομίζεις δε θα κουβαλάει τίποτα. Μόνο που δε γίνεται πάντα έτσι. Ας ξεπεζέψουν κάπου, ας περιμένουν να γιατρευτούν οι πληγές τους. Κι όταν τις γιατρέψουν ας έρθουν. Γιατί αυτή η βιασύνη; Πάντα έλεγες πως οι άνθρωποι χρειάζονται χρόνο μετά από κάθε χωρισμό. Και το έπραττες. Εσύ το έκανες. Ας το κάνουν και οι άλλοι! Δεν είσαι διανυκτερεύων ψυχαναλυτής........