Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011
Μετά τη Συγγνώμη...
Τι υπάρχει μετά τη συγγνώμη;
Ας υποθέσουμε πως κάποιος προσπαθεί να φερθεί άνετα...
Τι σημαίνει αυτό;
Προφανώς δεν ξέρω.
Δεν ξέρω γιατί προσπάθησα να το κάνω και απέτυχα.
Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή ούτε το άτομο που θα το καταλάβαινε.
Τα έκανα θάλασσα όπως λένε.
Ζήτησα συγγνώμη απ' τον άνθρωπο που ενόχλησα.
Ξανά και ξανά...
Τι άλλο υπάρχει;
Τι περισσότερο θα μπορούσε να κάνει κάποιος για να εξευμενιστεί;
Το πάλεψα μέσα μου μα δε βρίσκω κάτι...
Αν με γνώριζε το άτομο, αφενός δε νομίζω να θύμωνε, αφετέρου θα μπορούσα να του τηλεφωνήσω και λύσω την παρεξήγηση.
Στο γραπτό λόγο είναι εύκολο να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις.
Αλλά πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε, μπορούμε με μια συζήτηση να τα λύσουμε όλα.
Ετσι νομίζω εγώ.
Οταν όμως ο άλλος δεν είναι και τόσο γνωστός;....
Τι μπορείς να κάνεις πέρα από μια συγγνώμη;
Με πέτυχε και σε άσχημη στιγμή αυτό.
Κάτω από άλλες συνθήκες δε θα έσκαγα.
Τώρα όμως στενοχωριέμαι.
Για να πω την αλήθεια δεν έχω καταλάβει γιατί ενοχλήθηκε τόσο.
Προφανώς νόμιζα πως τον ήξερα λίγο μα δεν τον ήξερα καθόλου.
Ενοχλητική εγώ;
Πρώτη φορά στη ζωή μου μου το λένε.
Γι αυτό όταν μου το έγραψε με πιάσανε τα κλάματα.
Μια ζωή μου έλεγαν πως είμαι υπερβολικά διακριτική.
Μια ζωή ο φόβος μου ήταν μην ενοχλήσω ούτε μυρμήγκι.
Πάνω που πήγα λοιπόν να πάρω λίγο θάρρος ήρθε η καρπαζιά.
Σα να μου λένε 'να για να μάθεις να θέλεις περισσότερα'.
Πόσο παράξενη είναι η ζωή.
Πας να κάνεις ένα βήμα μπροστά και σε γυρνάει δυο πίσω...
Η ειρωνεία της τύχης είναι πως προχθές έκλαιγα για ένα ραντεβού-καταστροφή.
Χθες προσπαθούσα να ξεχάσω.
Νόμισα πως κάνοντας πλακίτσα δε θα πείραζα κανέναν.
Φαίνεται το παράκανα.
Λάθος στιγμή, λάθος άτομο.
Αλλά τόσο πολύ;
Να με πουν ενοχλητική;
Εμένα που σε όλη μου τη ζωή μου έλεγαν πως είμαι υπερβολικά διακριτική;
Με τσάκισε αυτό...
Νοιώθω τόσο κουρασμένη....
Είναι σα να έσκαβα δέκα μέρες....
Αν μπορούσα θ' άνοιγα μια τρύπα να κρυφτώ....
Οταν η συγγνώμη σου δε γίνεται δεκτή, τι περισσότερο μπορείς να κάνεις;
Ηθελα λίγο να χαρώ.
Ηθελα να ηρεμήσω από τη προχθεσινή μέρα.
Νόμιζα θα γελάγαμε.
Πόσο λίγο τελικά ξέρουμε τους ανθρώπους.
Πόσο εύκολα γίνεσαι 'ενοχλητική'....
Πόσο εύκολα σε πληγώνουν....
Θέλω να μείνω Σαββατοκύριακο να δω κάποια φίλη.
Ετσι όπως έγιναν τα πράγματα δεν ξέρω....
Μήπως καλύτερα ν' ακούσω μια συμβουλή που μου έδωσαν;
Να φύγω;....
Μου φαίνεται πως η καρδιά μου έγινε χίλια κομμάτια....
Μα να μην τολμώ να σηκώσω κεφάλι;
Δυο μέρες με κλάματα.....
Ενοχλητική εγώ;.....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι εξαιρετικά πολύπλοκες. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι για να ξεπεραστεί μια παρεξήγηση, η συγνωμη είναι το 1ο βήμα από την πλευρά αυτού που -έστω άθελά του- την προκάλεσε. Το 2ο βήμα είναι να μπορεί να δεχτεί τη συγνωμη αυτός που παρεξηγήθηκε και θύμωσε. Δεν είναι αυτονόητο ότι μπορεί να το κάνει και αυτό οφείλεται σε δικούς του λόγους.
έλα ρε συ, μην στεναχωριέσαι παραπάνω! γίνονται και "πατάτες" τι να κάνουμε τώρα; αν το ίντερνετ ήταν πιο άμεσο... όταν βλέπονται βλέμματα και χαμόγελα, γίνονται λιγότερες παρεξηγήσεις. είπες κάτι, παρεξηγήθηκε, ζήτησες συγγνώμη, πάμε παρακάτω. δεν χρειάζεται να βασανίζεσαι και γι' αυτό. τόσο απλά!
καλά στα ραντεβού-καταστροφή έχω πτυχίο. νομίζω ότι έχω κάνει (και συνεχίζω να κάνω, άμα λάχει να 'ούμε) όλα όσα δεν έπρεπε να κάνω σε ένα και μόνο ραντεβού. και της το είχα πει: "όχι φαγητό". αφού έχω πρόβλημα. τι να τα κάνεις τα αέρια; να τα γυρίσεις πίσω; να τα καταπιεις; δεν γίνεται. ε, μα! (είπα να ευθυμήσουμε λίγο)
πολλοί χαιρετισμοί.
Το πρώτο βήμα έγινε. Σίγουρα τίποτα δεν είναι αυτονόητο...κάτι που εγώ θα συγχωρούσα δε σημαίνει πως μπορεί να συγχωρέσει και ο άλλος...κρίμα. Να 'σαι καλά.
@punkoid γεια σου!Τι να κάνω στενοχωριέμαι εύκολα...Οσο για τα ραντεβού καταστροφή, αποκλείεται να σου έχουν τύχει αυτά που εμένα. Μετά το τελευταίο αναγκάστηκα να ενημερώσω τον ξάδερφο/δικηγόρο...Δε νομίζω να έχεις φτάσει ποτέ εκεί. Μπορεί γι αυτό να στενοχωριέμαι και τόσο για την πατάτα με τον γνωστό(μη λέμε ονόματα δημόσια). Ηρθε αμέσως μετά.
Δημοσίευση σχολίου