Καλοκαίρι 2011

Περίεργο καλοκαίρι φέτος. Νομίζω θα το θυμάμαι πάντα. Από τη μια γράφω όσο ποτέ άλλοτε και διαβάζω περισσότερο, από την άλλη η Αθήνα... Μια Αθήνα που φαίνεται σαν τα άλλα καλοκαίρια μα δεν είναι. Οι άνθρωποι που έχουν μείνει δεν είναι όπως άλλες χρονιές. Ακόμα και πέρυσι ήταν διαφορετικά....δεν υπήρχε αυτό το άγχος....ο φόβος στα μάτια τους... Πλησιάζουμε το Δεκαπενταύγουστο που είναι και η πιο σημαδιακή ημερομηνία για μένα... Γιατί με το που αρχίζει το καλοκαίρι εγώ μετρώ ανάποδα... Είναι που το αγαπάω τόσο...καλοκαίρι η χαρά του χρόνου! Οταν φτάσει πια Δεκαπενταύγουστος νομίζω πως σχεδόν τελείωσε! Σχολικά τραύματα; Ποιος ξέρει; Φέτος όμως τα πρόσωπα των ανθρώπων που έχουν μείνει είναι διαφορετικά. Δεν έχουν το ανέμελο καλοκαιριάτικο βλέμμα. Είναι σκυθρωπά, προβληματισμένα, αγχωμένα... Είναι κι οι ειδήσεις.... Ενας Αύγουστος που έχει τόσες ειδήσεις όσες κανένας άλλος μήνας! Πέφτουμε για ύπνο και δεν ξέρουμε τι θ' ακούσουμε όταν ξυπνήσουμε το πρωί. Αγχωμένος ύπνος... Είναι και η διαφορά της ώρας! Οταν κοιμόμαστε σε άλλες χώρες είναι μέρα και τα χρηματιστήρια είναι ανοιχτά. Οι S&P μπορεί να υποβαθμίζουν την οικονομία κάποιας χώρας. Τι καλοκαίρι είν' αυτό; Μέσα στο άγχος! Χάνονται δουλειές, γίνονται απεργίες...τρομάζει κανείς απ' αυτά που ζούμε... Το μόνο που με βοηθά είναι το διάβασμα. Καμιά ώρα πριν κοιμηθώ πιάνω το βιβλίο μου. Ετσι ξεχνιέμαι, ταξιδεύω αλλού και πέφτω για ύπνο στην εποχή και τη χώρα που περιγράφει το βιβλίο που διαβάζω. Μεγάλη ανάσα τα βιβλία... Απορώ με τους ανθρώπους που δε διαβάζουν... Χωρίς τα βιβλία δεν ξέρω πως θα τα κατάφερνα γενικώς και ειδικά φέτος το καλοκαίρι. Φέτος δεν πηγαίνω και διακοπές... Ούτε μια Επίδαυρο δεν κατάφερα να πάω! Εχασα και την παράσταση με τον Σπέησι. Αυτό μπορώ να πω ότι μου στοίχισε όσο μια υποβάθμιση... Πόσο διαφορετικό το φετινό καλοκαίρι απ' όλα τα καλοκαίρια που έχω ζήσει! Ακόμα και οι μέρες που θα λείψω απ' την Αθήνα μου φαίνονται περίεργες. Σα να μη θέλω να φύγω.... Και δε θα πάω πουθενά μακριά! Μέχρι το εξοχικό μου και αυτό για πρακτικούς λόγους. Στο προάστιο που μένω έχουν κλείσει μέχρι και τα περίπτερα. Βγήκα την Κυριακή το πρωί να πάρω εφημερίδα, αλλά παρά το περπάτημα μου μέσ' τον ήλιο δε βρήκα... Θα έπρεπε να περπατήσω κάνα μισάωρο ακόμα για να βρω περίπτερο ανοιχτό. Γύρισα κατάκοπη και διάβασα τις ειδήσεις online. Εκλεισαν ένα ένα σχεδόν όλα τα μαγαζιά. Ο κόσμος λείπει, ευκαιρία να ξεκουραστούν κι αυτοί λίγο. Ετσι το μόνο που μένει ανοιχτό είναι το super market. Ούτε σουβλάκι, ούτε κινέζικο ντελίβερι... Αν δε μαγειρέψω θα πεθάνω απ την ασιτία και δεν έχω περιθώρια να χάνω κιλά... Προσπαθώ λοιπόν να πείσω τον εαυτό μου να φύγει για λίγο. Αν είναι να καταρρεύσει το σύμπαν επειδή έλειψα λίγο εγώ...ε τότε καλά να πάθει.