Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Τα μικρά καθημερινά...

Σκεφτόμουν πόσο έχει προχωρήσει η επιστήμη. Πόσα έχουν καταφέρει οι άνθρωποι... Κάτι διάβαζα για τη ΝΑΣΑ και προβληματίστηκα. Εχουμε δορυφόρους που κατασκοπεύουν τη γη, στέλνουν διαστημόπλοια σε άλλους πλανήτες...ή έτσι μας λένε... Και μερικά απλά καθημερινά πράγματα παραμένουν άλυτα! Γιατί να μη μπορώ να κόψω τη ζελατίνη; Δεν το παθαίνεται κι εσείς; Υποτίθεται πως πήγε ο άνθρωπος στο φεγγάρι αλλά κανένας δε σκέφτηκε να με διευκολύνει όταν θέλω να κόψω ένα κομμάτι διάφανης μεμβράνης. Τι ζητάω πια;! Επίσης, όταν ανοίγω ένα σωληνάριο κάποιας αλοιφής γιατί πετάγεται όλη έξω; Δε ζητάω περίεργα πράγματα. Αλλά όταν ακούω για την πρόοδο της επιστήμης και βλέπω φωτογραφίες από άλλους πλανήτες αναρωτιέμαι.... Γιατί δε βρίσκει κανένας μια λύση στα απλά καθημερινά μας προβλήματα; Κανένας από τους τόσο ευφυείς επιστήμονες δε μπορεί ν' ασχοληθεί λίγο με τη διάφανη μεμβράνη που δεν κόβεται ποτέ όμως στο σημείο που θέλω; Οσο για τις αλοιφές... Τι να πω; Πόσο δύσκολο είναι να βρουν, οι ευφυείς αυτοί άνθρωποι, έναν τρόπο να μην πετάγεται η μισή απ' το σωληνάριο μόλις την ανοίγω; Γιατί να παιδεύομαι; Ασχολούνται με τα δύσκολα, τα πάρα πολύ δύσκολα και τα κανένας δε δίνει την παραμικρή σημασία στα μικρά καθημερινά. Αυτοί οι άνθρωποι που παίρνουν Νόμπελ φυσικής ή χημείας, δε χρειάστηκε ποτέ να κόψουν ένα κομμάτι διάφανη μεμβράνη; Ποτέ τους δε χρησιμοποίησαν αλοιφή για να δουν το πρόβλημα; Και δε θέλω να επεκταθώ σε πολλά άλλα καθημερινά που ταλανίζουν εμάς με τη μέτρια νοημοσύνη... Και επανέρχομαι, όλοι αυτοί οι τόσο έξυπνοι άνθρωποι ζουν ανάμεσα μας. Δεν τους έτυχε ποτέ να θελήσουν να κόψουν ένα κομμάτι απ' τη διάφανη μεμβράνη να τυλίξουν ένα σάντουιτς για παράδειγμα; Που ζούνε αυτοί; Μόνο μέσα στα εργαστήρια τους; Καμία επαφή με την καθημερινότητα δεν έχουν; Ειλικρινά σήμερα που προσπαθούσα να ανοίξω μια αλοιφή εκνευρίστηκα πολύ! Εκνευρίστηκα γιατί ξέρω πως στις ειδήσεις θα μας πουν για το νέο δορυφόρο ή το νέο πλανήτη και πόσα μαθαίνουμε για τη ζωή εκεί. Τι να τα κάνω εγώ αυτά; Οχι ειλικρινά σας ρωτάω σε τι μου χρειάζονται όλες αυτές οι πληροφορίες όταν θέλω να καλύψω ένα πιάτο με τη διάφανη μεμβράνη και δεν μπορώ! Οταν δυσκολεύομαι στις κινήσεις που κάνει ένας άνθρωπος στην καθημερινή, απλή ζωή του... Δε μ' ενδιαφέρει καθόλου το καινούριο διαστημόπλοιο της ΝΑΣΑ! Αλήθεια σας λέω δε δίνω δεκάρα τσακιστή! Οπως όλοι αυτοί αδιαφορούν για την απλή καθημερινότητά μου, έτσι αδιαφορώ και γω για τις σπουδαίες ανακαλύψεις τους! Το ξέρω πως αγνοούν την ύπαρξη μου... Τους αγνοώ λοιπόν και γω μέχρι κάποιος να σκεφτεί πως να κόβω τη μεμβράνη χωρίς να παιδεύομαι και ν' ανοίγω την αλοιφή χωρίς να πετάγεται η μισή έξω!

4 σχόλια:

Mitsiminjho είπε...

Για την μεμβράνη υπάρχει αξεσουάρ που μπαίνει στο τοίχο, τραβάς όση θέλεις και την κόβεις με ένα κινητό κόφτη-ξυράφι που βρίσκεται κατα μήκους του αξεσουάρ.
το σωληνάριο μην το ζουλάς και πολύ γιατί λογικό είναι να σου τρέξει και το παγωτό σπρώξε γλύψε δε το ζουλάς και πολύ, έτσι δεν είναι;

serenata είπε...

Το έχω το αξεσουάρ που αναφέρεις και εγώ και πολύς κόσμος, δεν κόβεται με ακρίβια όμως! Αυτά που αναφέρω δεν είναι μόνο δικές μου παρατηρήσεις, είναι πολύς κόσμος που έχει το ίδιο πρόβλημα. Το σωληνάριο φυσικά και δεν το ζουλάω!!! Ελεος, δεν είμαι χαζή!!!

Mitsiminjho είπε...

τότε δεν έχεις μάθει να το χρησιμοποιείς σωστά, η μεβράνη έχει κ στο ίδιο της το κουτί μάλιστα διακεκομμένες άκρες για να την κόβεις εκεί που θέλεις :)

serenata είπε...

Δε νομίζω:)!