Αυτό που λείπει...

Πάντα κάτι λείπει... Ισως φταίει που είμαι μοναχοπαίδι. Μα ξέρω κι άλλα μοναχοπαίδια που δεν έχουν το ίδιο πρόβλημα. Ισως μου χρειάζεται ένας καλός ψυχαναλυτής. Μα καλύτερη ψυχανάλυση απ' το να τα γράφω δημόσια υπάρχει; Νομίζω πως όλη μου τη ζωή είμαι μόνη... Εχω αυτό το αίσθημα της μοναξιάς... Ακόμα και μικρή που ήμουν, όσο ζούσε η μαμά.... Το άγχος μου πάντα μην τη χάσω... Δικαιολογημένο από μια εποχή και μετά, αλλά και πριν;... Η δική μου μαμά τόσο όμορφη, τόσο έξυπνη, τόσο καλή, τόσο γλυκιά... Το χαμόγελο, η αγκαλιά.... Σα να μην τα χόρτασα... Και τώρα με το άγχος του μπαμπά. Δεν υπήρξα δεμένη ποτέ με τον πατέρα μου. Τώρα όμως που μεγάλωσε...φοβάμαι.... Αν τον χάσω κι αυτόν θα είμαι και τυπικά μόνη. Ισως γι αυτό θέλω να ερωτευτώ ξανά! Να ξορκίσω τη μοναξιά, το θάνατο! Τι σχέση να χει άραγε ο έρωτας με το θάνατο; Πρέπει ν' ανατρέξω σ' ότι βιβλίο ψυχολογίας μου βρίσκεται. Τι σχέση έχει το πάθος με το θάνατο; Γιατί όταν ζούμε ένα πάθος φτάνουμε σε άκρα; Πόσοι ποιητές δεν αυτοκτόνησαν από έρωτα; Ο Καρυωτάκης αλλά και άλλοι που δε μου έρχονται τώρα... Αρα το ερωτικό πάθος έχει κάτι από θάνατο; Ξορκίζει το θάνατο; Και τι σχέση έχει ο θάνατος με τη μοναξιά; Νομίζω σα να τα μπέρδεψα..... Το ερωτικό πάθος, ο μεγάλος έρωτας, ο θάνατος και η μοναξιά. Τι μας κάνουν όλα μαζί; Πως ξορκίζουμε τη μοναξιά; Μ' ένα μεγάλο έρωτα. Ενας μεγάλος έρωτας είναι αυτός που μας βοηθά να αντέξουμε όλες τις ασχήμιες της ζωής μας. Κάπως έτσι το είχε γράψει ο Καμύ. Μα και η μοναξιά δεν είναι μια από τις ασχήμιες της ζωής; Για να πάψεις να νιώθεις μόνος πρέπει να ερωτευτείς...και να σ' ερωτευθούν φυσικά. Μήπως δεν είναι το πάθος αλλά το αίσθημα της ασφάλειας που νοιώθουμε όταν ξέρουμε πως μας αγαπάνε; Το γέλιο που μοιράζεσαι; Τι πιο σημαντικό απ' το γέλιο...το γέλιο που μοιράζεσαι; Ν' ακουμπάς στον ώμο του για να πάρεις μια ανάσα...τη θυμάμαι αυτή την αίσθηση. Αμυδρά τη θυμάμαι. Πρέπει να ήμουν πολύ μικρή. Επαιζα αυτό το παιχνίδι που σε κρύβει ο ένας γονιός κάτω από τα σκεπάσματα και ο άλλος κάνει τάχα πως δε σε βρίσκει.... Ολοι το έχουμε παίξει. Οι γονείς, το γεγονός πως μπορείς να κρυφτείς στην αγκαλιά τους.... Αυτό το γέλιο που σε βρίσκει αποκαμωμένο παιδάκι σε δυο αγκαλιές...τίποτα κακό δε μπορεί να σε βρει τις στιγμές αυτές! Αυτή η εποχή που δεν ξέρεις τι θα πει κακό... Αυτή η εποχή που έχεις πλήρη άγνοια κινδύνου... Αυτή είναι η καλύτερη εποχή! Η εποχή της χαράς και της ασφάλειας. Πόσο δύσκολο να νιώσεις έστω και λίγο από κείνο το συναίσθημα σήμερα... Ασφάλεια... Μήπως για να είσαι χαρούμενος χρειάζεσαι ασφάλεια; Οταν είμαστε χαρούμενοι ξεχνάμε τις άσχημες σκέψεις. Το γέλιο που μοιράζεσαι, η αγάπη, σε κάνουν να νιώθεις ασφαλής.... Αυτό βοηθά να ξεχνάς τη μοναξιά και το θάνατο! Μια αγάπη, λοιπόν... Μια αγάπη στην οποία νιώθεις ασφαλής. Αυτές οι όμορφες στιγμές που μοιράζεσαι, το γέλιο! Αυτός που θα με κάνει να νιώσω πως μ' αγαπά πολύ, που θα γύρω αποκαμωμένη από τα γέλια στον ώμο του. Πόσο διαφορετικά βλέπεις τον έρωτα όσο μεγαλώνεις.....