Ανύψωση Ηθικού...

Μερικές φορές πιστεύω πως η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο! Εχω ξαναγράψει για το θέμα αλλά σήμερα συνέβη κάτι που επιβεβαιώνει τις απόψεις μου. Κάθε πρωί όπως έχω ξαναγράψει βγαίνω για περπάτημα. Την Τετάρτη όμως άργησα. Περισσότερο επειδή μου έτυχε μια αναποδιά. Είχα γράψει ένα κείμενο, το είχα αποθηκεύσει και όταν πήγα να κάνω control c κατα λάθος πάτησα control v.... Για κάποιο λόγο το κείμενο χάθηκε και όσο και αν παιδεύτηκα δεν το ξαναβρήκα. Το γεγονός είναι πως άργησα πολύ, μετά βαρέθηκα λίγο και σκεφτόμουν μήπως να μη βγω. Ευτυχώς μου τελείωσε ο καφές και με τη σκέψη πως δε θα έχω την άλλη μέρα το πρωί, αναγκάστηκα να πεταχτώ τουλάχιστον μέχρι το super market της περιοχής. Τη διαδρομή την έχω κάνει χιλιάδες φορές. Εκείνη τη φορά όμως έτυχε κάτι απρόοπτο! Στα μισά σχεδόν, είδα με την άκρη του ματιού μου έναν ωραίο άντρα που κρατούσε απ' το λουρί ένα σκύλο και μιλούσε με κάποιους μέσα από τα κάγκελα ενός κήπου. Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή...ωραίος άντρας με σκύλο στο πεζοδρόμιο – κάποιοι άλλοι σε κήπο σπιτιού. Μιλούσαν για το σκύλο και μου φάνηκαν αστεία αυτό που έλεγαν. Ο,τι πρέπει να βρει μια γυναίκα(ο σκύλος)για να κάνουν παιδάκια(σκυλάκια). Γυρνώντας είδα πως ο άντρας με το σκύλο μιλούσε σε άλλον άντρα που είχε τρία μικρά παιδιά. Γι αυτό και η κουβέντα δεν ήταν αστεία αλλά παιδική. Σταμάτησα γελώντας και καθώς γύρισαν προς το μέρος μου, ζήτησα συγγνώμη που γελούσα αλλά είχα ακούσει την κουβέντα. Ο σκύλος ήταν ένα μεγάλο λυκόσκυλο με υπέροχα μπλε μάτια. Για να τον δω καλύτερα έβγαλα τα γυαλιά του ηλίου που φορούσα και είπα: τι ωραία μάτια που έχει... Ο ωραίος άντρας που τον κρατούσε από το λουρί, χαμογέλασε....μου άπλωσε το χέρι και είπε: είναι διασταύρωση με χάσκι γι αυτό και το χρώμα των ματιών, αλλά κι εσείς έχετε ωραία μάτια...Σπύρος. Τον χαιρέτησα και προφανώς περίμενε ν' ακούσει το όνομά μου. Εκείνη τη στιγμή τα έχασα! Σκεφτόμουν ταυτόχρονα εκατό πράγματα... Καταριόμουν τον εαυτό μου που δεν είχα βαφτεί, που δεν είχα φτιάξει λίγο τα μαλλιά μου, που δεν ήξερα τι να κάνω για να γνωριστούμε περισσότερο, που δεν ήξερα πως ανοίγουν μια φιλική κουβέντα... Και δεν είπα τ' όνομά μου! Ε! ναι...συνάντησα στο δρόμο έναν ωραίο άντρα που μου έκανε και ένα κομπλιμαν και εγώ δεν είπα τίποτα! Του έσφιξα το χέρι που μου έτεινε χαμογέλασα, χάιδεψα λίγο το σκύλο και έφυγα. Πολύ αργότερα σκέφτηκα πως ενάμιση χρόνο τώρα κάνω την ίδια σχεδόν διαδρομή και πρώτη φορά τον συναντώ. Την περασμένη Τετάρτη και Πέμπτη είχε τις μεγάλες απεργίες. Μήπως λοιπόν δούλευε και έβγαζε το σκύλο το βράδυ, αλλά λόγω της απεργίας είχε βγει το πρωί; Βγήκα και την επόμενη μέρα, ίδια ώρα, πέρασα από τον ίδιο δρόμο...ο Σπύρος με το σκύλο πουθενά.... Μπορεί να τον πετύχω αν βγω ίδια ώρα Σάββατο και Κυριακή. Δεν θα γίνει τίποτα αν δεν τον ξαναδώ και ποτέ... Φτάνει αυτή η φορά που τον συνάντησα και μου ανύψωσε το ηθικό! Και το χρειαζόμουν πάρα πολύ αυτές τις μέρες.... Αν δεν είχα χάσει το κείμενο, δεν είχε τελειώσει ο καφές, αν είχα διαλέξει άλλη διαδρομή δε θα τον είχα συναντήσει ποτέ! Να είσαι καλά βρε Σπύρο με τον όμορφο σκύλο σου...