Ντροπή...

Γιατί να ντρέπεσαι; Σε όλους μπορεί να τύχει μια αδιαθεσία, κάτι περίεργο. Πηγαίνεις σε γιατρούς, κάνεις εξετάσεις...δεν είναι τίποτα σου λένε. Αυτός όμως εξαφανίστηκε και αυτό σε βάζει σε σκέψεις. Δεν ξέρεις απ' τη ντροπή αν θες να τον ξαναδείς ποτέ... Οχι πως τον σκέφτεσαι, αλλά για να χαθεί έτσι... Μια αδιαθεσία, κάτι στο ποτό... Συμβαίνουν αυτά. Εχουν συμβεί και σε άλλους. Η αλήθεια είναι πως τρόμαξες πολύ Σου έχουν συμβεί τόσα που ξέρεις αλλά αυτό ήταν διαφορετικό. Ισως ακριβώς επειδή έχεις ζήσει τόσα... Η παιδικά φίλη που έφυγε νωρίς από καρκίνο.... Ο αδερφός της και καλύτερός σου φίλος που άφησε τελευταία πνοή στην αγκαλιά σου... Τόσοι άλλοι φίλοι, πριν κλείσεις τα 20 τότε που όλοι έπιναν και μετά οδηγούσαν μηχανές... Ο φίλος που αυτοκτόνησε.... Η μαμά που έφυγε κι αυτή μετά από τόσα νοσοκομεία, χειρουργεία... Ο θείος Γιώργος που τόσα πέρασε κι αυτός... Πέρασες πολλά όσοι σε ξέρουν απορούν με την αντοχή σου. Απορούσαν δηλαδή μέχρι που ήρθαν οι φοβίες, μετά τη μαμά. Σε 9 μέρες η μαμά κλείνει 10 χρόνια. Και τα θυμάσαι όλα σα να έγιναν χθες.... Είσαι δυνατή, έχεις δει πολλά, έχεις αντέξει πολλά. Ισως γι αυτό σ' ενοχλεί όταν οι άλλοι τρομάζουν. Και το δείχνουν τόσο έντονα... Χάθηκε.... Δε βαριέσαι, ξέχνα το. Θα το ξεχνούσες εύκολα αλλά κάθε φορά που βλέπεις κάτι δικό του θυμάσαι τι έγινε και ντρέπεσαι. Γιατί δεν είχε ξανασυμβεί! Γιατί ξέπεσες στα μάτια του κι ας μη σε νοιάζει... Μα τι σημασία έχει αν μας συμβαίνει κάτι μπροστά σ' έναν ξένο; Δεν τον ξαναβλέπεις και το θέμα έληξε! Τι πιο εύκολο; Ακούγεται εύκολο. Στην πράξη όμως; Γιατί σκαλώνω, εγώ τουλάχιστον στην πράξη; Ισως ακριβώς επειδή με είδε σε μια άσχημη στιγμή ένας ξένος! Επειδή ο κόσμος είναι μικρός και οι άνθρωποι κουτσομπόληδες. Δε θέλω να με συζητάνε ξένοι..... Ενώ δε με νοιάζει η γνώμη τους στενοχωριέμαι.... Πως τα μπλέκω έτσι δεν ξέρω. Ισως να με βοηθούσε να νιώσω καλύτερα αν μπορούσα να εξηγήσω στον άνθρωπο αυτό τι ήταν τελικά αυτό που συνέβη. Επειδή είναι άγνωστος δεν έχω την άνεση να του μιλήσω και αυτό μ' ενοχλεί... Δε θα έπρεπε να με νοιάζει τι σκέφτεται για μένα κάποιος που γνωρίζω ελάχιστα. Ειδικά σήμερα που τελείωσα με τους γιατρούς και τις εξετάσεις. Ειδικά σήμερα που ξέρω πως είμαι καλά... Γιατί εξακολουθώ να ντρέπομαι; Ακόμα και μετά την ανύψωση του ηθικού που είχα; Τόσο πολύ μετράει το τι θα σκεφτεί ένας ξένος ή μήπως τρόμαξα πολύ;