Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Ενας χρόνος μετά...

Πέρασε ένας χρόνος κι ένας μήνας από τότε που χωρίσαμε. 
Πόσα λάθος χρόνια πέρασα κοντά σου.... 
Σου ζήτησα να χωρίσουμε όταν δεν πήγαινε άλλο. 
Είχαμε χωρίσει κι άλλες φορές, τα ξαναβρίσκαμε όμως. 
Αυτή τη φορά μπορεί να το ζήτησα εγώ αλλά στην πραγματικότητα ήταν αμοιβαίο. 
Το θέλαμε και οι δυο. 
Δεν πήγαινε άλλο. Και η αλήθεια είναι πως την κίνηση αυτή έπρεπε να την είχα κάνει χρόνια πριν. 
Χρόνια χαμένα...... 
Χρόνια χαμένα που θα είχα ζήσει καλύτερα. 
Χωρίς ψέματα. 
Χωρίς υποσχέσεις που μείναν στα λόγια. 
Οταν σου ζήτησα να χωρίσουμε δεν το είχα προετοιμάσει. 
Δεν είχα προετοιμάσει τη συγκεκριμένη στιγμή. 
Την απόφαση όμως την είχα πάρει. τουλάχιστον ένα χρόνο πριν. 
Για να μην πω και περισσότερο....... 
Δεν μπορούσα να κάνω πράξη αυτό που ήξερα πως θα μου έκανε καλό. 
Γιατί εσύ δεν μου έκανες καλό... 
Ισως όχι εσύ ακριβώς...αλλά αυτή η αρρωστημένη σχέση. 
Είχα κουραστεί πολύ και σου το έλεγα. 
Αυτό προφανώς κούρασε κι εσένα. 
Παλιά έτρεμα στη σκέψη του χωρισμού. 
Οταν ήρθε όμως και δεν ένοιωσα πόνο! 
Για να μην πω πως ανακουφιστικά κιόλας. 
Διόρθωσα ένα μεγάλο λάθος. 
Κάλιο αργά παρά ποτέ. 
Ούτε ένα δάκρυ. 
Είχα κλάψει τόσο τα χρόνια που περάσαμε μαζί που δεν είχε μείνει και τίποτα.... 
Οσο για τις όμορφες στιγμές που νόμιζα πως θα θυμόμουν και θα στενοχωριόμουν... 
Ηταν τόσες οι άσχημες πια, ειδικά τον τελευταίο καιρό, που σκεφτόμουν αυτές μόνο. 
Πόσες φορές τους τελευταίους μήνες με είχες προσβάλλει... 
Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια είχες μαυρίσει τις όμορφες στιγμές... 
Πως τα κατάφερνες και μου χάλαγες ακόμα και τις διακοπές με τον υπέρμετρο εγωισμό σου.... 
Αυτά σκεφτόμουν. 
Και μετάνιωνα που δεν είχα φύγει νωρίτερα. 
Πολλές φορές θύμωσα με τον εαυτό μου. 
Θύμωσα που πέρασα τόσα χρόνια με κάποιον που δεν άξιζε! 
Δεν την άξιζες την αγάπη που σου έδωσα. 
Ηξερες άραγε πόσο πολύ σ' αγάπησα; 
Το ήξερες...ναι το ήξερες, αυτό σ' έκανε να πιστεύεις πως θα μείνω για πάντα. 
Για σένα ήμουν δεδομένη, σ' αγαπούσα κ' εθελοτυφλούσα σε τόσα! 
Σα να σου τη χρωστούσα όλη αυτή την αγάπη. 
Επρεπε να είχα φύγει πολύ νωρίτερα. 
Αυτή η σχέση είχε γίνει ψυχοφθόρα. 
Τα κατάφερα όμως έστω και αργά... 
Μόλις χωρίσαμε άλλαξα εντελώς τρόπο ζωής. 
Μου κάνει εντύπωση το πόσο άλλαξα... 
Μου αρέσει ο καινούριος εαυτός μου! 
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος...ένας χρόνος κι ένας μήνας και δε μου έλειψες καθόλου..... 
Ωρα να φτιάξω τη ζωή μου...

10 σχόλια:

Kων/να είπε...

....ω, ναι!....θα μπορούσα να πω κι εγώ ακριβώς τα ίδια!.."πόσα χαμένα χρόνια".....!!!

serenata είπε...

Ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά!

chessman είπε...

Σιγά ρε φιλενάδες μην κάνατε και τους οσιομάρτυρες. Κάπου σας βόλευε, κάπου σας τρόμαζε το ξεβόλεμα, που να τρέχεις να προσλάβεις τον επόμενο κλπ. Κάτι τέτοια ήταν που σας κρατούσαν και δε χωρίζατε νωρίτερα. Τώρα που αχνοφάνηκε ο επόμενος στον ορίζοντα δεν προλαβαίνετε να χωρίζετε. Ίσως έπεσαν και κάποιες "ψιλές" στο τέλος για να εδραιώσουν και το αίσθημα του "θύματος" μέσα σας. Τέλος πάντων, όπως θα λεγε κι η γιαγιά μου "αυτός παλιός κι άλλος καινούριος". Κι απ' ότι κατάλαβα ο καινούριος ήρθε ! Καλοφάγωτος ! :-)

serenata είπε...

@chessman περίμενα τη στιγμή που θα βρισκόταν κάποιος άντρας να μιλήσει όπως εσύ!
Καμία δεν παριστάνει την οσιομάρτυρα.
Λυπάμαι που το κατάλαβες έτσι.
Αυτά που γράφω όμως είναι μια δική μου ιστορία, εντελώς προσωπική και δε νομίζω πως μπορείς να έχεις άποψη...εκτός αν είσαι ο πρώην! Εκείνος είχε την άποψη πως θα τον άφηνα μόνο αν είχα κάτι καινούριο...
Γιατί το μυαλό ενός άντρα δεν μπορεί να χωρέσει το γεγονός πως μπορείς να τον αφήσεις χωρίς να βρεις 'καινούριο';

chessman είπε...

Sorry, αλλά απ' ότι βλέπω έχεις καταπιεί κι αφομοιώσει όλα τα στερεότυπα. Λοιπόν, καλά τα γκομενιλίκια, οι σχέσεις, οι ρομαντίλες κι όλα τα ωραία που γεμίζουν τα όνειρα των γυναικών και των σελίδων του Cosmopolitan, αλλά εκτός από ομορφιά και εξυπνάδα η τρίτη παράμετρος που σας συμφέρει να ξεχνάτε είναι η ωριμότητα. Αυτό είναι που διώχνει τους άντρες μακριά σας. Διότι πολύ απλά όταν μια γυναίκα καταλάβει ότι είναι ή όμορφη, ή έξυπνη ή και τα δύο τότε η έπαρση την κάνει ανώριμη. Τι χαΐρι δηλαδή μπορείς να περιμένεις από μια γυναίκα που στο μυαλό της η έννοια "παντρεύτηκα-ξεπαντρεύτηκα" είναι ισοδύναμη με την έννοια "συναχώθηκα-ξεσυναχώθηκα" ; Ο γάμος φιλενάδα είναι πρώτα απ' όλα ένας συμβιβασμός και χρειάζεται βεβαίως περίσκεψη και σοβαρές αποφάσεις ΠΡΙΝ το διαπράξεις. Μετά παλεύεις να διατηρήσεις το αποτέλεσμα των δικών σου αποφάσεων. Προφανώς το "αλλιώς ήταν όταν τον γνώρισα και πόσο άλλαξε στην πορεία το γουρούνι" δεν είναι επαρκές πρόσχημα για να διαλύσεις ένα γάμο. Το καταλαβαίνεις ελπίζω.

serenata είπε...

Φίλε μου, δε με γνωρίζεις, διαφορετικά δε θα τα έλεγες αυτά σε μένα:)...

chessman είπε...

Τέλος πάντων. Ο γάμος θέλει εξάσκηση. Όπως στο θέμα αυτοκίνητο πρώτα παίρνεις ένα fiatάκι για να μάθεις πάνω του και μετά πας και παίρνεις Mercedes για να γουστάρεις. Εσύ μόλις τσαλάκωσες το fiatάκι σου ! Και προσοχή "ΜΑΜΑ ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙΣ".

serenata είπε...

Λυπάμαι που σε απογοητεύω αλλά ούτε περί διαζυγίου πρόκειται...ούτε 'φιατάκι τσαλάκωσα...ηρέμησε.

chessman είπε...

Α, σχέση για το "σεξ ημών το επιούσιον" ήταν αυτό που τελείωσε "ένα χρόνο πριν" ; Ε, τότε τσάμπα μιλάμε.

serenata είπε...

Αν και με τιμά που διαβάζεις τα κείμενα μου, βγάζεις κάτι περίεργα δικά σου συμπεράσματα, δεν ξέρω γιατί...είσαι λάθος πάντως.