Μια περίεργη μέρα....

Μερικές μέρες είναι περίεργες από μόνες τους. Τόσα γεγονότα και εγώ να μη μπορώ να εστιάσω σε κανένα. Η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη. Τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Τα κλασσικά οικονομικά προβλήματα? Η συναντήσεις του Παπαντρέου στις Βρυξέλλες. Πόσο χρεοκοπημένοι είμαστε, αν υπάρχει βαθμός χρεοκοπίας...... Οι Νίκοι και οι Νικολέτες που γιορτάζουν. Να γνωρίζω αρκετούς.......να μη βρεθώ στη γιορτή κανενός! Η ζωή μου κουβάρι ξαφνικά. Νόμιζα πως είχα φτιάξει τη ρουτίνα μου. Ημουν χαρούμενη μόνη. Νόμιζα πως θα μου ήταν δύσκολο να αλλάξω. Δεν ήταν! Εμφανίστηκε άνθρωπος που θα μπορούσα να χαθώ στην αγκαλιά του, να αφήσω πίσω τη ζωή που είχα φτιάξει και να μοιραστώ την υπόλοιπη με εκείνον. Λάθος? Θα δείξει.... Εμαθα πια να κάνω υπομονή, να μην ενθουσιάζομαι εύκολα, να δέχομαι τις άσχημες εκπλήξεις. Πως γίνεται να συμβαίνουν γύρω μας τόσο σημαντικά γεγονότα και εμείς να κλεινόμαστε στο μικρόκοσμό μας? Να αφήνουμε τα γεγονότα να μας προσπερνούν και εμείς να σκεφτόμαστε πως θα ήταν αν... Δεν ξέρω πόσο σύνηθες είναι. Σίγουρα δεν ήταν του χαρακτήρα μου όμως! Αυτό είναι που με παραξενεύει. Η αλλαγή σε μένα. Η μια αλλαγή μετά την άλλη! Τόσο που δε με αναγνωρίζω. Ελπίζω αύριο το πρωί να έχω συνέλθει!