Μουντιάλ 2010 μια γυναικεία ματιά

Εχοντας δει πια τόσους αγώνες (ποδοσφαίρου) και αφού η Εθνική Ελλάδος δεν κατάφερε να περάσει στη δεύτερη φάση, παρακολουθείς πιο χαλαρά και έχεις τις προτιμήσεις και τις αντιπάθειες σου....... Μια κι ένα καλοκαιρινό κρύωμα με κράτησε λίγες μέρες στο σπίτι δεν έχασα σχεδόν κανέναν αγώνα. Εχω λοιπόν κι εγώ τις προτιμήσεις και τις αντιπάθειες μου. Δε θα αναφερθώ ξανά στα χτενίσματα, τις ανταύγειες και τις στολές, ούτε στη μπάλα, ούτε στις βουβουζέλες. Οταν παρακολουθώ έναν αγώνα εγώ παίρνω θέση, δεν καταλαβαίνω πως μπορούν άλλοι να βλέπουν και να μη συμπαθούν έστω τη μία ή την άλλη ομάδα. Τι να κάνω, δεν είμαι υπεράνω για να με ενδιαφέρει μόνο ποιος παίζει καλύτερα. Εντάξει, είναι μερικά παιχνίδια που με αφήνουν αδιάφορη, αυτά δε θα τα δω γιατί δε θα με νοιάζει ποιος θα νικήσει. Απλώς θα ακούσω μετά ποιος νίκησε....αν δεν έχει απεργία η ΕΡΤ, οπότε κοιτάζω στο τέλος τα ξένα sites που δεν απεργούν οι δημοσιογράφοι και γράφουν το σκορ. Είναι πάντως μερικοί παίκτες που μπορούν να σε κάνουν να αντιπαθήσεις ολόκληρη την ομάδα. Πάρτε παράδειγμα το Ρονάλντο. Είχα διαβάσει για την προσωπική του ζωή αλλά δεν ήταν αυτό που με επηρέασε. Αυτός ο τύπος, κατά τη γνώμη μου, δεν παίζει τελικά τόσο καλά αλλά έχει ειδική σχέση με το φακό! Ξέρει να στήνεται τόσο καλά που σκεφτόμουνα ότι θα μπορούσε να αλλάξει καριέρα και να ασχοληθεί με το μόντελινγκ ή και το σινεμά! Οσο για την Αργεντινή...δεν έχω λόγια! ΟΚ, ο Μέσι είναι καλός, μόνο να μην ανοίξει το στόμα του. Για το Μαραντόνα...η ανατροφή μου δε μου επιτρέπει να τον σχολιάσω. Για τη Βραζιλία είχα γράψει ότι δεν τιμούν τη φανέλα τους. Θέλω να το πάρω πίσω....... Ναι είναι λιγάκι βεντέτες. Οταν παίρνουν την μπάλα στα πόδια τους όμως είναι μοναδικοί! Δε χορταίνω να τους παρακολουθώ! Αυτοί οι άνθρωποι είναι γεννημένοι να παίζουν ποδόσφαιρο. Ξεκίνησαν πάμφτωχοι από τις φαβέλες της Βραζιλίας και σου δίνουν την εντύπωση ότι γεννήθηκαν με μια μπάλα στα πόδια! Δε θα συνεχίσω με τη Βραζιλία γιατί θα φανώ φανατική και δεν κάνει, είμαι και γυναίκα...... Και απ' ότι έμαθα τις μέρες αυτές, δεν είναι σωστό να βλέπουν οι γυναίκες ποδόσφαιρο! Ναι, ναι οι 'άλλες' που δεν τους αρέσει το άθλημα μας αντιμετωπίζουν κάπως. Αυτό το κάπως δεν είναι καθόλου κολακευτικό! Μη ρωτήσετε γιατί, δεν ξέρω. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω γιατί είναι 'περίεργο' οι γυναίκες να παρακολουθούν ποδόσφαιρο. Νομίζω πως αν παρακολουθούσα μόνο τένις θα ήμουν αποδεκτή. Ευτυχώς οι περισσότεροι άντρες που το εκτιμούν! Ας επιστρέψω όμως στις ομάδες. Εχω την εντύπωση πως όσοι 'αγαπούν' τη Βραζιλία δε συμπαθούν την Αργεντινή. Επίσης η πλειοψηφία των φιλάθλων αντιπαθούν πολύ τη Γερμανία, όσο καλή και αν είναι! Οταν βέβαια πρόκειται να παίξει η Αργεντινή με τη Γερμανία, οι περισσότεροι προτιμούν να νικήσει η Γερμανία.... Δεν έχω καταλάβει γιατί συμβαίνει αυτό. Μάλλον για να πάρει ένα μάθημα η Αργεντινή, αλλά στο επόμενο παιχνίδι να χάσει και η Γερμανία! Είναι περίπλοκο και δυσνόητο δε λέω......βασικά όλοι θέλουμε να περάσει η ομάδα που προτιμούμε. Αλλά και να αποκλειστεί αυτή/αυτές που δεν συμπαθούμε! Εντάξει είναι υποκειμενικό και τις περισσότερες φορές δε γίνεται. Οσο υπερβολικό ίσως φαίνεται και ο τρόπος που αντιδρούν όσοι 'ζουν' τον αγώνα. Η αγωνία, τα πετάγματα, τα ααααχ κάθε φορά που η ομάδα που υποστηρίζεις δεν καταφέρνει να βάλει γκολ ή γλυτώνει ως εκ θαύματος, με θεαματική απόκρουση του τερματοφύλακα, οι φωνές για τον 'πουλημένο' διαιτητή, τα 'όχι ρε!' όταν γίνεται κάτι που δε μας αρέσει....και άλλα πολλά. Κάπως έτσι έχω ζήσει και εγώ αυτό το Μουντιάλ. Αντε, μόνο έντεκα μέρες έμειναν. Σε τέσσερα χρόνια ξανά. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον στο τέλος το κύπελλο να σηκώσει η Βραζιλία.........αχ θα έσκαγα αν δεν το έγραφα.........