Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Friends and the City

Tο Sex and the City είναι ακόμα η αγαπημένη μου σειρά. Οχι για το Sex! Οι τέσσερις φίλες, τόσο δεμένες, που βρισκόντουσαν, τηλεφωνόντουσαν....μιλούσανε για τα πάντα. Οπως έγραψα και όταν ξεκίνησα αυτό το blog, το όνειρό μου ήταν πάντα να γίνω μια συγγραφέας(όπως η Carrie Bradshaw)να έχω το δικό μου μικρό διαμερισματάκι κανένα συγγενή ή οικογενειακό φίλο στην πολιτεία(μιλάμε για τις ΗΠΑ) που διάλεξα να ζήσω...τον αμερικάνικο τρόπο ζωής. Οχι το όνειρο, τον τρόπο ζωής. Δε θα με πείραζε(!) να ήμουνα μια πετυχημένη συγγραφέας όπως η Carrie... Να είχα τις φίλες που θα μοιραζόμασταν τα πάντα.... Και γιατί να το κρύψω...είμαι ερωτευμένη με την περιοχή που μένει η Bradshaw. Ισως μου θυμίζει λίγο τα φοιτητικά μου χρόνια στο Λονδίνο, πρώτη φορά μόνη, τόσο μακριά από τους δικούς μου...ένα μικρό studio flat...στην αρχή φερόμουν λες και έμενα ακόμα σπίτι. Το πρώτο βράδυ που έμεινα στο σπίτι μιας φίλης από το πανεπιστήμιο, χωρίς να χρειαστεί να ενημερώσω κανένα, τότε κατάλαβα πως είμαι μόνη! Μόνη σε άλλη χώρα. Βέβαια εγώ ήμουν απλώς μια φοιτήτρια σε άλλη χώρα, όπως τόσες πολλές. Εχεις τη ζωή σου στα χέρια σου. Πράγμα που δεν είναι πάντα τόσο εύκολο. Δεν έχεις τη μαμά να σου μαγειρέψει, πρέπει να το κάνεις μόνη και να πλύνεις και τα πιάτα, να κρατάς το διαμέρισμά σου καθαρό και σε τάξη γιατί κανείς δε θα σε βοηθήσει. Να πλένεις και να σιδερώνεις τα ρούχα σου μόνη. Και όταν αρρωστήσεις να ξέρεις πως δε θα είναι η μαμά να σου κάνει σουπίτσα και να καλέσει γιατρό. Θυμάμαι πως αναγκαστικά βγήκα μόνη με υψηλό πυρετό για αντιπυρετικά.... Τότε κατάλαβα ότι μπορούσα να ζήσω και μόνη,ότι δεν είχα ανάγκη κανένα! Μπορεί το Sex and the City να μου αρέσει τόσο γιατί μου θυμίζει λίγο τα φοιτητικά μου χρόνια στο Λονδίνο και είναι τρυφερές αγαπημένες αναμνήσεις. Από την άλλη είναι και το όνειρο της ανεξάρτητης μόνης συγγραφέως σε μια πανέμορφη γειτονιά, που έχει όμως τις φίλες της να τη στηρίξουν όταν τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Φαντάζομαι ο συνδυασμός αγαπημένων αναμνήσεων με το όνειρο είναι η απάντηση. Αχ πόσο θα ήθελα να ήμουν μια πετυχημένη συγγραφέας σε μια άλλη χώρα.....

Δεν υπάρχουν σχόλια: