Sex and the City

Ξεκίνησα να γράφω σ' αυτό το blog γιατί στην αρχή σκέφτηκα να μη διαβάζω μόνο εγώ αυτά που γράφω, ας κουράζω και κάποιου άλλου τα μάτια.... Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Βλέπε βλέπε το Sex and the City είχα τη φαεινή ιδέα να γίνω και εγώ σαν την Carrie Bradshaw. Η μάλλον καλύτερα σαν την Sara Jessica Parker, που μου αρέσει περισσότερο! Μιλάμε για μεγάλη ψωνάρα! Έγραφε αυτή στο laptop της, μόλις πήρα laptop άρχισα και εγώ να γράφω. ΟΚ εγώ δεν είμαι κοντή ούτε χαλάω όλα μου τα λεφτά σε ψηλοτάκουνα. Ούτε έχουμε τα ίδια λεφτά ή την ίδια αναγνωρισιμότητα! Κατά τα άλλα ίδιες είμαστε.... Αφού το laptop μου είναι στο δωμάτιό μου, μπροστά σ' ένα παράθυρο(έξω απ' το οποίο σίγουρα δεν είναι η Ν. Υόρκη!) συνήθως, παίρνω και εγώ τον καφέ μου(όχι το μαρτίνι)και κάθομαι να γράψω ότι με προβληματίζει κάθε μέρα σχεδόν! Αν το καλοσκεφτείς λειτουργεί και σαν ψυχοθεραπεία. Αντί να δώσω τα ωραία μου λεφτουδάκια στους 'ειδικούς', εκ των οποίων πολλοί δεν αξίζουν και τίποτα, γράφω τον 'πόνο' μου και τον διαβάζω εγώ και όποιος άλλος τύχει να ενδιαφερθεί. Δεν έχω τις 4 τρελές φίλες της Bradshaw αλλά έχω μια και καλή φιλενάδα, τη Γιώτα και δεν πρόκειται φυσικά να γράψω τα προσωπικά μας να τα διαβάζει(αν τα διαβάζει) κανένας. Οσο για το serenata.......δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά. Είναι όμως κάτι που νομίζω πως με χαρακτηρίζει: η λατρεία μου για τις γάτες! Από μικρή μεγάλωσα με αυτές. Εξω και μέσα στο σπίτι. Πήρα από την γιαγιά μου την μεγάλη αγάπη για τις γάτες. Οχι όλες τις γάτες........ Πάντα σκεφτόμουνα πως το να αγοράσεις μια γάτα από το pet shop είναι κάπως σαν προξενιό. Οταν όμως μαζεύεις ένα γατάκι από το δρόμο, επειδή είναι φατσούλα και ας είναι μικρό και βρώμικο και κατσιασμένο! Με την αγάπη και την προσοχή σου, θα γίνει μια πανέμορφη γάτα! Το γατάκι λοιπόν που θα μαζέψεις είναι 'έρωτας'! Ενας πολύ παλιός φίλος με έλεγε γατούλα, όταν του είπα την ιδέα μου να ονομάσω το blog σερενάτα κατάλαβε αμέσως το λόγο! Το όνομα σερενάτα εκφράζει εμένα και την αγάπη μου για τις γάτες. Αφού τον τελευταίο χρόνο, που εγώ δεν έχω δική μου γάτα έχω σχεδόν υιοθετήσει τις 2 γάτες του γείτονα! Είναι δυο μικρόσωμα γατάκια, μαμά και γιος που δεν περνάει μέρα χωρίς να με επισκεφτούν. Στην αρχή ερχόντουσαν για να τους δώσω κάτι που το έτρωγαν παρόλο που ήταν φαγωμένα από το 'σπίτι' τους. Τώρα, ακόμα και να μην τους δώσω τίποτα, έρχονται καθημερινά για τα χάδια! Είναι δύο γκρίζα γατάκια το αρσενικό δεν είναι ούτε ενός έτους και είναι το πιο χαδιάρικο γατί που έχω συναντήσει! Τον φωνάζω 'γουργούρη'. Τρίβεται στα πόδια μου και όταν τον χαϊδεύω πλησιάζει το μουτράκι του στο πρόσωπό μου και με 'φιλάει' ενώ κάνει ένα δυνατό γουργουρητό ευχαρίστησης! Ναι το ξέρω πολλοί θα θεωρήσουν πως αυτά που γράφω στερούνται σοβαρότητας. Τα αγαπάω τόσο όμως αυτά τα πλασματάκια..... Πολλές φορές με κοιτάζουν και σκέφτομαι πως άραγε φαίνομαι στα ματάκια τους. Γιατί έρχονται και τρίβονται σε μένα? Τι να περνάει από το μυαλουδάκι τους. Ναι καταλαβαίνω ότι γίνομαι υπερβολική, με την έννοια ότι εδώ ο κόσμος καίγεται και εγώ παίζω με τις γάτες.....ε!...τι να κάνουμε?....κανένας δεν είναι τέλειος! Σας φιλώ στη μούρη, σερενάτα........