Ερωτας και Λογική

Ο έρωτας και η Λογική είναι δύο ταξιδιώτες που δέν σταματούν ποτέ στο ίδιο ξενοδοχείο.Όταν έρχεται ο ένας ,Φέυγει ο άλλος. ~Oscar Wilde~

Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε ένα πάθος σε κάποιον που δεν το έχει ζήσει, όπως δεν μπορούμε να εξηγήσουμε το φως σε έναν εκ γενετής τυφλό. ~T. S. Eliot~

Οχι στην Αποχή

Παρασκευή πριν την Κυριακή των 2ων εκλογών. Να πάμε όλοι, λοιπόν υπό μορφήν αγέλης να ψηφίσουμε τα ίδια! Οχι, δεν είμαι υπέρ της αποχής! Με κανένα τρόπο! Κατά τη γνώμη μου πρέπει να ψηφίζουμε, όχι για να μην έχουμε προβλήματα, να ψηφίζουμε για εμάς! Γιατί αν δεν έχεις ψηφίσει είναι σα να αφήνεις τους άλλους να αποφασίσουν για σένα. Δεν είναι δυνατόν να μη σε εκφράζει κανένας στο παραμικρό. Και στην τελική αν δεν ψηφίσεις και αφήσεις τους άλλους να αποφασίσουν για σένα τότε πως θα εμφανιστείς μετά τις εκλογές να μιλήσεις για το αποτέλεσμα? Αφού δεν έλαβες μέρος πως είναι δυνατόν να έχεις άποψη μετά? Εχουμε το δικαίωμα, έστω κάθε κάποια χρόνια να διαλέγουμε εκείνους που θα πάρουν πολύ σοβαρές αποφάσεις για το μέλλον μας. Ειδικά αυτή την εποχή, με τα άπειρα προβλήματα, ειλικρινά δεν το χωράει το μυαλό μου πως μπορεί κανείς να κάθεται και να αφήνει τους άλλους, με την εύκολη ατάκα 'δε με εκφράζει κανένας' ή 'όλοι ίδιοι είναι'. Κάθεσαι λοιπόν στον καναπέ σου με τα σουβλάκια και τις μπύρες και ειρωνεύεσαι εκείνους που στριμώχνονταν για να ψηφίσουν. Αντί να τους κοροϊδεύεις όμως θα έπρεπε να αισθάνεσαι πολύ μικρός μπροστά σ' αυτούς τους ανθρώπους που με την ψήφο τους καθορίζουν το μέλλον τους και το μέλλον σου! Σήκω επιτέλους από τον καναπέ και κάνε κάτι για σένα! ΨΗΦΙΣΕ!!!! Σ' αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς μου φαίνεται αδιανόητο πως μπορεί κάποιον να μην τον νοιάζει τι θα ψηφίσουν οι άλλοι, η ψήφος των οποίων θα επηρεάσει και τη δική σου ζωή. Ο Αβραάμ Λίνκολν είχε πει ότι η ψήφος μπορεί να σκοτώσει το μέλλον των παιδιών σου!!

Χρεωκοπία........

Δεν αντέχω πια να βλέπω ούτε ν' ακούω ειδήσεις! Με πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι. Η μια χώρα μετά την άλλη οδεύουν για χρεωκοπία. Από το κακό στο χειρότερο! Δεν είναι μόνο η χώρα μας, δεν είναι μόνο η ανεργία που ανεβαίνει συνεχώς. Κάθε μέρα ακούμε όλοι για γνωστούς και φίλους που χάνουν τις δουλειές τους. Το ζήτημα όμως είναι πως τα ίδια ακριβώς ακούς να γίνονται και σε άλλες χώρες. Νοιώθω ανήμπορη, όπως φαντάζομαι ο περισσότερος κόσμος να κάνω κάτι! Εχω μουδιάσει. Αυτό είναι που με τρομάζει πιο πολύ. Και επιπλέον ακούω διάφορους να λένε πόσο πιθανό είναι να χρεοκοπήσει η Ελλάδα,η Ιρλανδία, η Ισπανία...και πάει λέγοντας. Ποιοι είναι αυτοί που παίζουν με τις αγορές? Ποιοι είναι αυτοί που παίζουν με τις ζωές μας? Ποιοι είναι αυτοί που παίζουν με τα νεύρα μας? Οι αναλυτές, τα πρακτορεία...δεν είναι άνθρωποι αυτοί? Δεν έχουν ονόματα? Πως βγαίνουν μ' αυτή την άνεση και καταδικάζουν τον κόσμο? Δεν ακούμε πως ο τάδε αναλυτής υπολογίζει πως σε τόσο χρονικό διάστημα η τάδε χώρα θα χρεοκοπήσει. Αυτοί που μας καταδικάζουν είναι κάτι σαν μια αφηρημένη ιδέα! Πως να αντιμετωπίσεις τον αόρατο εχθρό? Δεν είναι ο πόλεμος που γνωρίζουμε όπου θα σκοτώσεις τον αντίπαλο που στέκεται απέναντί σου. Εδώ δεν ξέρουμε ποιόν αντιμετωπίζουμε! Ακούμε πως οι αναλυτές, γενικά, θεωρούν ότι θα πτωχεύσουμε. Ποιοι είναι αυτοί οι αναλυτές? Γιατί δε βγαίνουν να δούμε τα πρόσωπά τους? Γιατί δε λένε τα ονόματά τους? Αλλά και να τους ξέραμε και να τους βλέπαμε την ίδια ζημιά θα έκαναν. Αραγε δεν υπάρχει κανείς που να ξέρει και να θέλει να σώσει τη χώρα μας? Αυτό και αν με τρομάζει! Φοβάμαι πως δεν υπάρχει κανένας! Φοβάμαι πως είναι γραφτό μας να χρεοκοπήσουμε και κανένας δεν είναι ικανός να μας βοηθήσει......

Φασαρίες από φοιτητές στο Λονδίνο για την αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια, αν γινόντουσαν εδώ...

CISSE

Όσο περισσότερο σκέφτομαι, τόσο περισσότερο δυο πράγματα γεμίζουν την ψυχή μου με μεγάλο θαυμασμό και ολοένα μεγαλύτερη ευλάβεια: ο έναστρος ουρανός από πάνω μου και ο ηθικός νόμος μέσα μου. ~Εμμάνουελ Καντ-

Μια μέρα μετά τις εκλογές και ο Γιούνκερ σκέφτεται νεα μέτρα.....τυχαίο?....δε νομίζω...

Δεν αντέχω τη χειμερινή ώρα...αποφάσισα λοιπόν να φωνάζω μέχρι να ξαναέρθει η θερινή!! ΘΕΛΩ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙ..........

Υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι

Και ξαφνικά γεμίσαμε υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους! Εμαθαν πως μένουμε στον ίδιο δήμο και γέμισαν το γραμματοκιβώτιο μου με φυλλάδια μαζί με τα ψηφοδέλτια του κόμματος με το οποίο κατεβαίνουν, σταυρωμένα στο όνομά τους και τηλεφωνήματα όλες τις ώρες της ημέρας για να με καλέσουν σε κάποια συγκέντρωση. Μερικοί κοιτούν τον αριθμό και μπερδεύουν και δήμους..... Ασε το διαδικτυακό που προσπαθούν να οργανώσουν τελευταία στιγμή, μέρες μόνο πριν τις εκλογές. Από αυτό και μόνο φαίνεται η τσαπατσουλιά. Τελευταία στιγμή όλα! Ούτε μία βδομάδα πριν τις εκλογές! Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι περιμένουν την ψήφο μου και την ψήφο σας. Αυτοί οι άνθρωποι που 10 μέρες πριν τις εκλογές αποφάσισαν να κατέβουν με κάποιο συνδυασμό και στις 10 αυτές μέρες απόκτησαν ιστοσελίδες, email για να έρχονται υποτίθεται σε επαφή μαζί μας. Τι ντροπή! Ενας μου φάνηκε σοβαρός. Του έστειλα λοιπόν ένα email με το πρόβλημα της ανακύκλωσης στη γειτονιά μου. Οταν την ίδια μέρα είδα πως μου είχε απαντήσει αναθάρρησα! Να, σκέφτηκα ένας σοβαρός άνθρωπος να ψηφίσω. Μόνο που η απάντησή του δεν είχε καμιά σχέση με την ερώτησή μου. Ηταν μια απάντηση που προφανώς έστελνε σε όλους τους συνδημότες του που μπήκαν στον κόπο να μοιραστούν μαζί του τους προβληματισμούς τους για το δήμο. Είναι θλιβερό όταν βλέπεις τέτοια προχειρότητα από συνανθρώπους, γείτονες που θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά! Και μετά γκρινιάζω για τα πεζοδρόμια που δεν υπάρχουν...σ' αυτές τις δημοτικές εκλογές όμως, έτυχε να δω τα πράγματα από την αρχή. Οταν ξεκινούν με αυτή την προχειρότητα...τι να περιμένεις μετά..??

Ο βλάκας, ο ψεύτης και ο πόνος.......

Εχω γράψει νομίζω ότι δεν αντέχω τη βλακεία. Δεν την αντέχω με τίποτα. Το θέμα όμως είναι ότι το βλάκα μπορεί και να τον λυπηθείς...λέω τώρα... Γιατί ο βλάκας δεν ξέρει το πρόβλημά του. Δεν είναι βλάξ επίτηδες! Ο ψεύτης όμως είναι συνειδητοποιημένος. Ξέρει πως ψεύδεται και το κάνει για να κερδίσει κάτι ή από βλακεία...μερικές φορές. Ναι υπάρχουν άνθρωποι που λένε ψέματα χωρίς να χρειάζεται. Για παράδειγμα, λένε ψέματα για να σε αναγκάσουν να τους βοηθήσεις σε κάτι ενώ θα το έκανες χωρίς να σου το ζητήσουν(λέγοντας ψέματα). Αυτοί είναι για μένα το χειρότερο είδος ανθρώπων! Είναι ψεύτες και βλάκες ταυτόχρονα! Είχα την κακή τύχη να γνωρίσω έναν. Το χειρότερο σ' αυτή την περίπτωση είναι πως νιώθεις άσχημα με τον εαυτό σου μετά, αφού σε κοροϊδέψουν! Σε θεώρησαν χαζή δηλαδή...ή έτσι αισθάνεσαι. Ο χαζός άνθρωπος δεν ευθύνεται για τη βλακεία που θα κάνει ή θα πει, ο ψεύτης όμως έχει πλήρη επίγνωση του ψέματος του! Ξέρει ακόμα και το μετά. Γνωρίζει δηλαδή πως αφού πει το ψέμα του και κάνει ή κάνεις κάτι για εκείνον,μετά εσύ θα αισθανθείς άσχημα, θα σε πληγώσει. Ο ψεύτης αδιαφορεί, αν και ξέρει. Δε θα αισθανθείς όμως πληγωμένη από τη βλακεία. Πληγωμένη θα σε κάνει να νοιώσεις ο ψεύτης! Για το ψέμα και για τον εαυτό σου που έπεσε έξω και τον πίστεψες. Τελικά νομίζω πως δε μας πληγώνει τόσο το ψέμα αυτό καθεαυτό. Μας πληγώνει το γεγονός πως κάποιος ήταν εξυπνότερος από εμάς και μας γέλασε. Η έτσι νομίζουμε! Φοβόμαστε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας που τον ξεγέλασαν! Ενώ θεωρούμε τον εαυτό μας ευφυή, μας κορόιδεψαν. Αρα κάποιος ήταν ποιο έξυπνος από εμάς και αυτό δεν το συνειδητοποιούμε μόνο εμείς αλλά το κατάλαβε και ο ψεύτης! Διπλό το κακό, για αυτό νοιώθουμε τόσο άσχημα μετά. Εχουμε πέσει στα δικά μας μάτια αλλά και στα μάτια κάποιου άλλου! Τα μάτια του ψεύτη. Και ενώ δε θα έπρεπε να μας απασχολεί η γνώμη ενός ταπεινού υποκειμένου, γιατί μόνο έτσι μπορώ να ονομάσω τον ψεύτη...μας νοιάζει και πολύ μάλιστα! Μας νοιάζει γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε πως κάποιος μας κορόιδεψε, εμείς που θεωρούμε τον εαυτό μας τόσο έξυπνο! Και λογικά σκεπτόμενη λέω:πως δεν πρέπει να μας απασχολεί η άποψη ενός ατόμου που λέει ψέματα. Γιατί το συγκεκριμένο άτομο μόνο και μόνο από τη 'συνήθειά' του να λέει ψέματα είναι χαμηλού επιπέδου, είναι ένα σκουλήκι. Ελα όμως που το σκουλήκι αυτό ξέρει το φοβερό μυστικό..... Το σκουλήκι αυτό κατάφερε να μας ξεγελάσει! Και τώρα το σκουλήκι βρίσκεται κάπου και γελά μόνο ή χειρότερα ακόμα με τους φίλους του(γιατί τα σκουλήκια έχουν πολλούς φίλους:))και εξιστορεί πως σας κορόιδεψε! Σε λίγο όλος ο κόσμος των σκουληκιών θα ξέρει πως σας κορόιδεψαν. Και ενώ ποτέ δε σας αφορούσε ένας κόσμος τόσο χαμηλού επιπέδου, τώρα σας νοιάζει και σας κόφτει. Σας πονά που κάποιος κατώτερός σας κατάφερε να σας βάλει τα γυαλιά όπως λένε. Εχει να κάνει με το είδος του ψέματος, τον ίδιο τον ψεύτη αλλά και τον εγωισμό μας και την ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας. Αν μας τη χαλάσει κάποιος τον οποίον δεν έχουμε και σε υπόληψη, ο πόνος είναι πιο δυνατός........ Καταλαβαίνω ότι η σκέψη είναι σουρεαλιστική αλλά όφειλα να το μοιραστώμαζί με κάποιον:)!

Συμβασιούχοι Υπουργείου Πολιτισμού....

Να και ο Ομπάμα στο Daily Show

serenata

Υποχρέωση κανενός!!

Ποτέ δεν ήθελα να γίνομαι φορτική! Ποτέ δεν ήθελα να είμαι υποχρέωση για κάποιον. Ισως γιατί σιχαίνομαι τις 'υποχρεώσεις', ίσως γιατί προσωπικά τις αναβάλλω έως τις αποφεύγω όταν μπορώ. Σε όλη μου τη ζωή υπήρξα διακριτική. Τώρα αναρωτιέμαι γιατί ο περισσότερος κόσμος δεν το καταλαβαίνει αυτό. Θεωρεί τη διακριτικότητα αδυναμία! Προσπαθεί να πατήσει πάνω σ' αυτή. Δεν έχω γνωρίσει κανέναν άνθρωπο που να εκτιμά τη διακριτικότητα! Η εξυπνάδα, ο ρομαντισμός και η ευαισθησία φαίνεται ότι στην εποχή μας είναι προβλήματα. Κανένας δε θα σου το πει, οι περισσότεροι, όμως νοιώθουν επιεικώς ΄άβολα' απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους. Πάντα μου έκανε εντύπωση το γεγονός πως οι περισσότεροι άντρες για παράδειγμα 'κολλάνε' σε γυναίκες που τους φέρονται άσχημα! Πόσο πιο εύκολο να σε ερωτευτεί κάποιος όταν εσύ παίζεις 'παιχνιδάκια' παράλληλα και με άλλους! Φαίνεται φταίει η τεστοστερόνη, θέλουν να αποδείξουν πως είναι το καλύτερο αρσενικό! Και βεβαίως είναι ηλίου φαεινότερο το τι θέλει να σου πει κάποιος, όταν πολύ ευγενικά σου λέει, πως 'νοιώθει ότι σου οφείλει' μια συζήτηση-εξήγηση. Ξέρεις πως θα σου πει για προβλήματα, μπερδέματα...το πιο σύνηθες είναι το 'θέλω να τα βρω με τον εαυτό μου'! Και σκέφτομαι, όλοι αυτοί που ήθελαν να τα βρουν με τον εαυτό τους γιατί δεν το έκαναν πριν προσπαθήσουν να ξεκινήσουν κάτι? Πριν ραγίσουν την καρδούλα κάποιου άλλου? Προσωπικά δε θέλω να νοιώθει κανένας ότι μου οφείλει οτιδήποτε! Πρώτον γιατί ξέρω τι θα μου ξεφουρνίσει και δεύτερον γιατί είμαι διακριτική και δε νοιώθω εγώ καλά όταν γίνομαι υποχρέωση!.......

Μπορούμε εύκολα να συγχωρέσουμε ένα παιδί που φοβάται το σκοτάδι, η αληθινή τραγωδία της ζωής όμως είναι όταν οι ενήλικοι φοβούνται το φως.

~Πλάτων~

Καλύτερα μόνος???.....

Με αφορμή το βιβλίο που διαβάζω αυτό τον καιρό άρχισα να σκέφτομαι τα ζευγάρια που γνωρίζω.

Παντρεμένα ή όχι.

Χωρίς δυσκολία μπόρεσα να απαριθμήσω για το κάθε ένα ζευγάρι αρκετούς λόγους για τους οποίους δε θα έπρεπε να είναι μαζί!

Οι περισσότερες φίλες μου, δυστυχώς, παντρεύτηκαν γιατί έτσι συνηθίζεται.

Γιατί μια γυναίκα όταν φτάσει σε μια ηλικία πρέπει να παντρευτεί και να κάνει ένα ή δύο παιδιά.

Πρέπει επίσης να είναι η κυρία τάδε.

Για να μη λέει ο κόσμος!

Λες και η γνώμη του κόσμου είναι πιο σημαντική από αυτό που εμείς θέλουμε πραγματικά να κάνουμε στη ζωή μας!

Η μία φίλη παντρεύτηκε με συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Στην επέτειο των δυο ετών της κάθε σχέσης της ρωτούσε το αγόρι που ήταν μαζί αν είχε σκοπό να την παντρευτεί.

Αν η απάντηση ήταν όχι, χώριζε αμέσως, όσο και να τον αγαπούσε.

Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες βρήκε εκείνον που απάντησε θετικά.

Μια άλλη φίλη είχε άλλο πρόγραμμα.

Είχε σχεδιάσει τα προσόντα που θα έπρεπε να έχει ένας άντρας για σύζυγος και πατέρας των παιδιών που θα έκανε.

Ο έρωτας φυσικά δεν έπαιζε κανένα ρόλο στα προγράμματα αυτά.

Και οι δυο αυτές περιπτώσεις, μετά τα πρώτα χρόνια και αφού ήρθαν και τα παιδιά, σε συζητήσεις που κάναμε, είδα ότι μένουν γιατί έτσι πρέπει, όχι γιατί είναι ευτυχισμένες!

Α! Και γιατί τους αρέσει να είναι οι κυρίες των κυρίων.

Ενας παιδικός μου φίλος παντρεύτηκε μια γυναίκα, που από κουβεντούλες που είχαμε κάνει ήξερα πως δεν του άρεσε.

Οταν τον ρώτησα μετά το γάμο γιατί τη διάλεξε, η απάντηση με άφησε άφωνη.

Εκείνος ήταν(όπως μου είπε)σε ηλικία γάμου, εκείνη ήταν υγιής(για να κάνει τα παιδιά τους)και ελεύθερη.

Υγιείς γυναίκες...σε λίγο θα τις κοιτάζουν και στα δόντια σαν τα άλογα...ο έρωτας αναρωτιέμαι δεν παίζει κανένα ρόλο?

Αλλος γνωστός παντρεύτηκε και αυτός για τους ίδιους λόγους και μετά το δεύτερο παιδί άρχισε να κάνει εξωσυζυγικές σχέσεις.

ΟΚ, αυτή η περίπτωση φαντάζομαι είναι η πιο συνηθισμένη, δε έτυχε δηλαδή μόνο στο δικό μου γνωστό.

Αλλος ένας οικογενειακός φίλος, δηλωμένος εργένης, παντρεύτηκε γιατί έτυχε η φίλη του να μείνει έγκυος την ίδια βδομάδα που πέθανε ο πατέρας του και πήρε την απόφαση συναισθηματικά φορτισμένος.

Περιττό να πω ότι μετά από τρία χρόνια ο γάμος είναι εντελώς συμβατικός.

Εκείνος βγαίνει με τους δικούς του φίλους και εκείνη με τους δικούς της.

Ανέφερα μόνο μερικά ζευγάρια που γνωρίζω καλά.

Η μόνιμη απορία μου είναι πως είναι δυνατόν τα παιδιά που ζουν σ' αυτούς τους συμβατικούς γάμους,όπου το ζευγάρι μένει μαζί από συνήθεια, βόλεμα ή για να μην πει ο κόσμος ότι είναι χωρισμένοι, πως είναι λοιπόν δυνατόν να πιστεύουν πως τα παιδιά που μεγαλώνουν στο περιβάλλον αυτό να μην έχουν προβλήματα!

Δε θα ήταν καλύτερα οι γονείς να χώριζαν και να ήταν ευτυχισμένοι?

Δε θα ήταν πιο υγιές για εκείνα?

Από τις λίγες γνώσεις μου στην ψυχολογία, θεωρώ ότι τα παιδιά είναι πιο χαρούμενα όταν βλέπουν τους γονείς τους ευτυχισμένους.

Και αφού εγώ γνωρίζω καλά αυτά τα ζευγάρια που ζουν μαζί χωρίς σοβαρό λόγο...σίγουρα ο καθένας θα έχει παρόμοιες περιπτώσεις στο περιβάλλον του.

Πόσοι τελικά είναι εκείνοι που παντρεύτηκαν από έρωτα και μένουν παντρεμένοι γιατί είναι καλά μαζί και όχι γιατί έτσι βολεύει ?

Και ακόμα όταν βλέπεις αυτούς τους γάμους κοντά σου πως μπορείς εσύ να σκεφτείς να κάνεις ένα τέτοιο βήμα?

Δε σε πιάνει ο φόβος ότι θα καταλήξεις σαν και κείνους?

Αφού αυτοί είναι ο κανόνας πόσες πιθανότητες έχεις εσύ να είσαι η εξαίρεση?

Πως μπορείς να φανταστείς ότι ο δικός σου γάμος θα είναι ο ευτυχισμένος ανάμεσα σε τόσους αποτυχημένους?

Μπορεί να ξεκινάς με τις καλύτερες προϋποθέσεις και να καταλήξεις όπως οι περισσότεροι.

Να σκεφτόμαστε μεν θετικά, αλλά να είμαστε και ρεαλιστές.

Πάντα στενοχωριόμουν όταν μάθαινα για ναυάγια(όπως όλος ο κόσμος νομίζω)γιατί να διακινδυνέψω να γίνει η ζωή μου κάτι σαν αυτά?

Η μοναξιά είναι σίγουρα άσχημη, αλλά μήπως είναι προτιμότερη από μια κακή παρέα?

Αλλά τι γίνεται με όλα όσα λένε για το ρίσκο που πρέπει να παίρνουμε στη ζωή μας?

Κάτι που μέχρι πρότινος το πίστευα και εγώ?

Αυτό το: αν δε ρισκάρεις δε θα ζήσεις?

Η πίστη μου ότι καλύτερα να μετανιώνουμε για αυτά που κάνουμε παρά για αυτά που δεν κάναμε?

Οτι αν δε σπάσεις τα 'μούτρα' σου δε θα μάθεις?

Νομίζω πως ισχύει μέχρι μια ηλικία.

Από μια ηλικία και μετά...αν δεν έχεις μάθει από τα λάθη σου...δε θα μάθεις ποτέ!.......