Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Ο στρογγυλός αριθμός 50!


Ολα ήταν όμορφα και το καλοκαιράκι μου είχε φτιάξει τη διάθεση.
Μέχρι σήμερα το μεσημέρι......
Είχα βγει για περπάτημα, είχα κάνει το ντουζάκι μου, είχα ξαπλώσει λίγο.....
Σκεφτόμουν πως τελευταία δεν τρώω κανονικά γιατί μου φαινόταν πως πάχυνα.
Οχι στα ρούχα, αλλά στον καθρέφτη, με έβλεπα χοντρή για τα δικά μου δεδομένα.
Ολοι μου έλεγαν πως κάνω λάθος...
Ετσι σηκώθηκα για να δω πόσα κιλά έχω 'χάσει'.
Και μόνο εγκεφαλικό που δεν έπαθα όταν είδα τη ζυγαριά να γράφει 60!
Εγώ 60 κιλά!
Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα φτάσει 60!
Πάντα γύρω στα 50 ήμουν.....
Λίγο λιγότερο, λίγο περισσότερο.
Πανικοβλήθηκα!
Πως γίνεται να έχω παχύνει τόσο;
Αν πούμε πως η ζυγαριά δουλεύει κανονικά.
Γιατί είχα κανένα χρόνο ν' ανέβω!
Και πως γίνεται όλοι, μα όλοι, οι γνωστοί και φίλοι να μου λένε πως πρέπει να πάρω κιλά;
Η αλήθεια είναι πως είχα αμελήσει και το περπάτημα μου τελευταία.
Από αύριο ξανά στο παλιό δρομολόγιο!
Δεν ξέρω αν η ζυγαριά είναι χαλασμένη ή όχι.
Ξέρω όμως πως αυτό το νούμερο δεν το έχω ξαναδεί στη ζωή μου!
Ούτε έχω σκοπό να το ξαναδώ!
Θα περπατάω μέχρι να λιώσουν τα παπούτσια μου!!!!!
Μέχρι να φτάσω ξανά κοντά στα 50!
Τι ωραίος αριθμός το 50......
Στρογγυλός.
Το σοκ που έπαθα βλέποντας τον ακατονόμαστο αριθμό δε θα το ξαναπεράσω!
Κι αν η ζυγαριά είναι χαλασμένη;
Καλά το περπάτημα...αλλά η δίαιτα που σκοπεύω να κάνω;
Θα ξαναζυγιστώ αύριο το πρωί.
Μάλλον ας αφήσω να περάσουν μερικές μέρες.
Η θα έχω πέσει κάτω απ' τη νηστεία ή θα έχω αδυνατίσει.
Επειδή όπως με κοιτάζω στον καθρέφτη...
Εχω περιθώρια να χάσω.
Πάντα πίστευα πως καλύτερα πολύ αδύνατη παρά χοντρή.
Χοντρή δεν είμαι αλλά έχω περιθώρια να χάσω.
Από αύριο λοιπόν, περπάτημα όπως πέρυσι!
Να γυρίσω στα κιλά μου, στην εμφάνιση μου...
Να φτιάξει η διάθεση μου.!!

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Επιτέλους Καλοκαίρι!

Τα παντζούρια κλειστά για να μη μπαίνει ζέστη.

Το φως λιγοστό.

Νωρίς το απόγευμα....

Ρουφάω αργά ice tea:)

Το αγαπημένο μου καλοκαιρινό ρόφημα.

Σέρνομαι απ' τον καναπέ στη μπερζέρα.

Το βιβλίο ανοιχτό μπροστά μου μα δε συγκεντρώνομαι.

Ηρθε το καλοκαίρι!!!!!!!!!

Επιτέλους ήρθε το καλοκαίρι!!!!

Δεν έχω πάει θάλασσα ακόμα αλλά σε λίγες μέρες....

Τα κεριά μυρίζουν πράσινο μήλο.

Ξέρω πως ο ήλιος καίει.

Απλώνω τα ρούχα και στεγνώνουν αμέσως!

Λούζομαι και δε χρειάζομαι πιστολάκι, τα μαλλιά, στεγνώνουν μόνα τους.

Αυτή η ώρα της ημέρας μου φαίνεται βαρετή.

Δεν είναι πρωί, ούτε βράδυ ούτε μεσημέρι....ούτε καν αργά το απόγευμα!

Αλλά είναι καλοκαίρι και όλα είναι όμορφα!

Ακόμα και η βαρεμάρα.

Είναι μέρος του καλοκαιριού...

Καλοκαίρι...

Η αγαπημένη μου εποχή!

Αυτούς τους τρεις μήνες περιμένω όλο το χρόνο!

Διαφημίσεις για παγωτά και αντηλιακά.

Ελαφριά ρούχα με χαρούμενα χρώματα!

Σορτσάκια και αμάνικα μπλουζάκια.

Ωρες μέσα στη θάλασσα......

Ξαπλωμένη κάτω απ' την ομπρέλα.....

Μισοκοιμισμένη, πίνοντας φρέντο, διαβάζοντας βιβλία....

Δε θα πάω διακοπές....

Αλλά τι πειράζει;

Θ' αράξω στο εξοχικό μου κοντά στη θάλασσα.

Ο,τι και να συμβεί θα με βρει στην παραλία.

Θα το τινάξω από πάνω μου σαν την άμμο....

Σας χαρίζω το αγαπημένο μου τραγούδι, παλιό αλλά αγαπημένο.....

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Γιαγιά...

Καθώς έβλεπα τον αγώνα μπάσκετ τι θυμήθηκα....

Θυμήθηκα τη γιαγιά μου....

Ετυχε μερικές φορές να παρακολουθήσει αγώνα μπάσκετ.

Δεν καταλάβαινε όμως η φουκαριάρα....

Ισως δεν έβλεπε και πολύ καλά.

Ξαφνικά γύρισα πολλά χρόνια πίσω.!!

Είδα τη γιαγιά μπροστά στην τηλεόραση...

-Πως τα λυπάμαι τα κακόμοιρα(είχε πει για τους μπασκετμπολίστες).

-Παιδεύονται τόση ώρα και δεν καταφέρνουν να το πετύχουν....

Ποιος ξέρει τι σκεφτόταν, γιατί δεν καταλάβαινε.....

Δεν προσπάθησα ποτέ να της εξηγήσω.

Γελούσα με τις παρατηρήσεις της.

Τις έβρισκα διασκεδαστικές......

Και η γιαγιάκα μου χαμογελούσε...

Δεν την πείραξε ποτέ.....

Ηξερα πόσο τυχερή ήμουν!

Ηξερα πως είχα μια μοναδική γιαγιά.

Ηξερα πως με λάτρευε......

Κι εγώ τη λάτρευα.

Δεν της το έδειξα όσο θα πρεπε φοβάμαι....

Οταν έφυγε νόμιζα πως δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος.

Για την εποχή εκείνη ίσως να ήταν ο μεγαλύτερος πόνος...

Ο πρώτος αληθινός πόνος απώλειας...

Με βλέπεις γιαγιάκα από κει πάνω;;

Υπήρξα ευλογημένη που με μεγάλωσες εσύ!

Από σένα πήρα τη λατρεία για τις γάτες....

Εχεις τη σερενάτα κοντά σου, είμαι σίγουρη πως τη χαϊδεύεις....

Δε σε ξεχνάω γιαγιούλα...

Δε σου είπα πολλές φορές πόσο σ' αγαπώ....

Ισως δε σου έδειξα όλη την αγάπη που ένοιωθα...που άξιζες...

Εύχομαι σαν άγγελος που θα είσαι κάτι να έχεις καταλάβει....

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Τι κάνετε στην Ισπανία; του Γιάννη Βαρουφάκη

Καλό μήνα σε όλους μας!

Κι ας ελπίσουμε οι Κασσάνδρες να μην έχουν δίκιο για τα εφιαλτικά σενάρια που θα πραγματοποιηθούν μέσα στο καλοκαίρι.

Η αλήθεια είναι πως φοβάμαι.......

Προσπαθώ ν' ακούω πολύ λίγες ειδήσεις και δεν ανοίγω τηλεόραση παρά μόνο για κάποια ταινία.

Η ενημέρωση μου είναι από ξένα sites περισσότερο online εφημερίδες και ραδιόφωνο.

Επειδή τελευταία όλοι οι δημοσιογράφοι έχουν άποψη και είναι και οικονομολόγοι, δεν τους δίνω σημασία.

Είναι όμως ένας οικονομολόγος. Ελληνας, που έτυχε να παρακολουθώ απ' την αρχή της κρίσης, ο Γιάννης Βαρουφάκης.

Δεν έχω ακούσει/διαβάσει κάτι απ' αυτόν που να μη γίνει.

Κι όταν προτείνει κάτι και δεν το κάνουν(οι πολιτικοί μας)έχουμε πάντα τις συνέπειες που περιγράφει.

Καταλαβαίνω πως αρκετοί θα έχετε διαφορετική γνώμη και το θεωρώ φυσιολογικό.

Βρήκα όμως ένα άρθρο του στο Hot Doc του Κώστα Βαξεβάνη και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Δε θέλω να σας χαλάσω τη διάθεση πρώτη Ιουνίου...

Ρίξτε όμως μια ματιά, νομίζω αξίζει.

Ο ματωμένος γάμος της Ευρωζώνης.

Καλά εμείς. Έστω ότι είμαστε φοροφυγάδες, διεφθαρμένοι, τεμπέληδες, ελλειμματικοί από την κούνια, Ελληνάρες που απαιτούμε να ζούμε από τον ιδρώτα των λαών που παράγουν. Οι Ισπανοί όμως; Εκείνοι τι φταίνε;

- Η Ισπανία δεν είχε πλεονασματικό προϋπολογισμό λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση; - Η Ισπανία δεν είχε χρέος κατά πολύ χαμηλότερο της Γερμανίας λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση;

- Η Ισπανία δεν ήταν εκείνη που πέτυχε να κάνει τους μόνους πλεονασματικούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Ιστορίας, αφήνοντας πίσω τους μια Μπαρτσελόνα χάρμα ιδέσθαι;

- Η Ισπανία δεν ήταν εκείνη που, με παράδειγμα τη Ζάρα, απέδειξε ότι η Ευρώπη μπορεί να παράγει προϊόντα υφαντουργίας χωρίς να χρειάζεται να μεταφέρει τις θέσεις εργασίας στην Άπω Ανατολή; - Η Ισπανία δεν προσέφερε στη Volkswagen τα πιο επικερδή εργοστάσιά της στην Ευρώπη (εκείνα της Seat); Κι όμως, η χώρα αυτή βρίσκεται σήμερα στην ίδια μαύρη τρύπα με εμάς. Πώς είναι κάτι τέτοιο δυνατόν, αν η κρίση οφείλεται σε κακοδαιμονίες που, δίχως αμφιβολία, χαρακτηρίζουν την Ελλάδα αλλά σε καμία των περιπτώσεων την Ισπανία;

Για μια στιγμή ας ξεχάσουμε τα δικά μας και ας αναλογιστούμε το δράμα που εκτυλίσσεται στην Ισπανία (όχι μόνο από αλληλεγγύη προς τον συμπαθή λαό της δυτικής Μεσογείου, αλλά γιατί έτσι θα καταλάβουμε καλύτερα τι μας συμβαίνει κι εμάς τώρα, αυτή τη στιγμή): Από πέρσι το καλοκαίρι, οι ζημίες των ανόητων ισπανικών ιδιωτικών τραπεζών (που προκλήθηκαν από τζόγο στην αγορά ακινήτων) έχουν μεταφερθεί στους ώμους του ισπανικού δημοσίου, με αποτέλεσμα την ουσιαστική εκπαραθύρωση του τελευταίου από τις «αγορές». Για να μην αναγκαστεί η EE να παραδεχθεί ότι η Ισπανία είναι η τέταρτη χώρα που «καταπίπτει», αποφασίστηκε η εξής παρανοϊκή «λύση»: 1 Η ΕΚΤ θα δέχεται ό,τι παλιόχαρτο της φέρνουν οι ισπανικές τράπεζες ως «εχέγγυο» και έτσι θα τις δανείσει πάνω από 300 δις με επιτόκιο 1%. 2 Επειδή αυτά τα χρήματα αποτελούν δανεικά, και με τα δανεικά δεν αποφεύγεται μια πτώχευση (παρά μόνο αναβάλλεται), το ισπανικό κράτος θα δανειστεί κι άλλα χρήματα (από το EFSF) με επιτόκιο περί το 4% για να τα χαρίσει στις τράπεζες (στο πλαίσιο της επανακεψαλαιοποίησης) - χωρίς βέβαια να λάβει κοινές μετοχές (κάτι που αποτελεί κατάφορη παραβίαση των κανόνων του...καπιταλισμού). 3 Λόγω όμως του 2, το ισπανικό κράτος σπρώχνεται βαθύτερα στην πτώχευση. Για να μην βουλιάξει άμεσα, σκέφτηκαν το εξής σοφό: Οι τράπεζες, την ίδια ώρα που θα παίρνουν δανεικά (κι αγύριστα) από το ισπανικό κράτος, θα του δανείζουν με επιτόκια 6% μέρος των δανεικών που παίρνουν από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1%. Κατανοείτε τι σημαίνουν τα παραπάνω; Οι πτωχευμένες τράπεζες πρώτα μετέφεραν τις ζημίες τους στο ισπανικό κράτος, οδηγώντας το στην πτώχευση, κατόπιν εξασφάλισαν τόνους δανείων από την ΕΚΤ (με επιτόκιο 1%), μετά δάνεισαν ένα μέρος αυτών των χρημάτων στο... ισπανικό δημόσιο (με επιτόκιο 6%) και, παράλληλα, δανείζονται από το ισπανικό δημόσιο κι άλλα χρήμα τα οποία ο Ισπανός φορολογούμενος δανείζεται από το EFSF. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο απαράβατος όρος για να επιτραπεί στην Ισπανία αυτή «λύση» είναι η επιβολή λιτότητας, που θα συρρικνώσει κι άλλο το εθνικό εισόδημα, από το οποίο το κράτος θα πρέπει να αντλήσει τους φόρους που απαιτούνται για την αποπληρωμή όλων αυτών των δανείων που έχει φορτωθεί ο ισπανικός λαός εκ μέρους των τραπεζιτών. Όταν, λοιπόν, Ευρωπαίοι συνάδελφοι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, δακτυλοδείχνουν την Ελλάδα επειδή τόλμησε να πει όχι στο ευρωπαϊκό «σχέδιο» καταπολέμησης της κρίσης, τους απαντώ χωρίς περιστροφές: Θα παραδεχθώ ό,τι θέλετε, αλλά μόνο όταν μου εξηγήσετε, στη βάση του Ορθού Λόγου, «τι στο διάβολο κάνετε στην Ισπανία;» .

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Ο κακός μου ο καιρός;...

Φταίει ο καιρός...

Φταίει για όλα.

Για το φόβο μου, ο καιρός...

Για τις αναποδιές που μου τυχαίνουν....το ίδιο.

Θα ήταν βολικό να πω πως φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ όπως λέμε για όλα.

Δεν κολλάει όμως στα προσωπικά....

Σε ποιον να ρίξω το φταίξιμο λοιπόν;

Ποιον να κατηγορήσω για όλα τ' άσχημα που συμβαίνουν;

Ποιον να κατηγορήσω που φοβάμαι το αύριο, τι θα ξημερώσει;

Τα ρίχνω όλα στον καιρό.

Που είναι και χάλια.

Μαζί με όλα τα προβλήματα μας φέτος σα να μας χάλασαν και τον καιρό...

Σα να μας έκλεψαν το καλοκαίρι...

Μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Γιατί τελειώνει ο Μάης και εμείς έχουμε μουχλιάσει.

Τουλάχιστον με το καλοκαίρι όλο και θα χαμογελάσει λίγο το χειλάκι μας...

Ετσι θέλω να πιστέψω...

Πως κάτω απ' τον Ελληνικό ήλιο τίποτα κακό δε μπορεί να συμβεί....

Ξέρω πως είναι αφελής η σκέψη μου αλλά με βοηθά να το βλέπω έτσι.

Κάτω απ' τον ήλιο του καλοκαιριού, όλα μοιάζουν διαφορετικά...

Θα φορέσουμε χαρούμενα ρούχα.

Θα βγούμε σε καμιά παραλία, έστω στο μπαλκόνι μας....

Θα αφήσουμε το βλέμμα στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας....

Αν έρθει το καλοκαίρι...

Αν φτιάξει ο καιρός.

Αν φτιάξει η διάθεση μου.

Αν σταματήσουν οι αναποδιές...

Φταίει ο καιρός;

Δεν ξέρω....

Θα θελα να φταιγε ο καιρός....

Ο κακός μου ο καιρός.....

Κι ο φόβος.....

Αυτός ο φόβος που μ' έχει ζώσει.....

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Εκείνος που νόμιζα πως είσαι...

Χειμωνιάζει;

27 Μαΐου και κάνει κρύο...βρέχει.

Απόψε κάθε τόσο μπουμπουνίζει και ψιλοβρέχει.

Εχω ανάψει τα κεράκια και ακούω μουσική....

Κάπου βρήκα ένα πολύ καλό κόκκινο κρασί.

Το είχα κρατήσει για το χειμώνα...αλλά..ταιριάζει με τον καιρό.

Δεν είναι καθόλου άσχημα...αλλά θα ήταν καλύτερα αν είχα παρέα......

Να κουβεντιάσω.

Αυτό μου χει λείψει...

Τα βράδια που καθόμουν με φίλες και μιλούσαμε...

Τα βράδια που είχαμε περάσει μαζί....

Συζητώντας για τόσα πολλά....

Μ' ένα ποτό....

Θυμάσαι άραγε;

Σου λείπω άραγε;

Εμένα μου λείπει εκείνη η εποχή.

Τότε που ούτε σαν εφιάλτη δε μπορούσα να φανταστώ το τέλος.

Δε θέλω να σε ξαναβρώ!

Θα θελα μόνο να γυρίσω, για λίγο, το χρόνο πίσω.

Τα όμορφα χρόνια...

Τότε που πίστευα πως θα μαστε για πάντα μαζί...

Μετά απ' όσα συνέβησαν εξακολουθώ να πιστεύω στο 'πάντα'....

Μπουμπουνίζει....

Η μουσική είναι ωραία, το κρασί τέλειο, τα κεράκια μυρίζουν κανέλα.

Βρέχει....

Τέλη Μάη κι ο καιρός φθινοπωρινός.....

Δε μου λείπεις.

Μου λείπει εκείνος που νόμιζα πως είσαι....

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Σημερινοί Αντρες(;)....

Χθες στο ποστ της η ΛΙΑΚΑΔΑ υποκλινόταν στην αντρική βλακεία!

Συμφωνώ και επαυξάνω αλλά θα πάω κι ένα βήμα πιο πέρα.

Θα υποκλιθώ στην αντρική αγένεια....

Πως έγινε έτσι ο σημερινός άντρας;

Βγαίνεις πρώτο ραντεβού και ακούς:

-Με ταξί ήρθες;

-Δεν έχεις αυτοκίνητο;

-Δεν οδηγείς;

-Γιατί δεν οδηγείς;

-Τι δουλειά κάνεις;

-Βγάζεις αρκετά;

Αυτές δεν είναι ερωτήσεις που έβγαλα απ' το μυαλό μου!

Εχουν γίνει!!

Εχουν ειπωθεί!

Είναι πολλοί οι άντρες που σε κοιτάζουν στο πορτοφόλι κατευθείαν!

Ακόμα χειρότερα όμως.....

Ερωτήσεις εντελώς προσωπικές.

Πριν χρόνια είχα βγει blind date με κάποιον.

Εχω μια φοβία με τις σκάλες.

Την επομένη της εξόδου....

Αντρας -Πάσχεις από κάτι;

Εγώ – Οχι σου είπα χθες πως έχω ένα θέμα με τις σκάλες.

Α. -Ναι μου το είπες.....αν έχεις κάτι οργανικό....

Ε. -Δεν έχω!

Α. -Πάντως μπορείς να μου πεις....

Ε. -Μήπως είσαι γιατρός; (sic)

Α.- Οχι βρε παιδί μου αλλά αν έχεις κάτι......

Ελεος!!

Δεν είναι πως δεν έχουν τρόπους...

Δεν ξέρουν τι είναι οι τρόποι!

Ελεύθεροι άντρες που είναι βλάκες, αγενείς, ψεύτες.....

Μιλάμαι για τους straight...

Τι μένει;.......

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Ηθελα να γράψω για κάτι που μου συνέβη σήμερα.

Φοβάμαι όμως πως θα σας στενοχωρήσω όλους και προτιμώ να μην το κάνω.

Σκέφτηκα στη θέση της ανάρτησης να βάλω ένα τραγουδάκι.

Να ξεχάσουμε την κακία που υπάρχει γύρω μας.

Εστω για λίγο....

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Κυβιστήσεις..!!

Με τόσες κωλοτούμπες έχω ζαλιστεί πια!

Νομίζω το πολιτικό ρεπορτάζ θα έπρεπε να το κάνει ο κ. Κωστάλας που ξέρει καλύτερα από ενόργανη!

Μετά το 'γάμο' Σαμαρά-Μπακογιάννη είχαμε και άλλη....συγχώνευση.

Οκ τα ξέραμε αλλά επισήμως έγιναν σήμερα!

Ενώθηκε η 'Δημιουργία Ξανά' του Θάνου Τζήμερου με τη 'Δράση' του Στέφανου Μάνου.

Αυτά τα δυο σε μια μέρα!

Πόσα ν' αντέξει ένας άνθρωπος;;;

Ο κ. Τζήμερος είχε πει πολλά περίεργα στο παρελθόν.

Δεν έδινα σημασία, αυτά καλό είναι να τα βλέπουν όσοι τον ψήφισαν!

Για να δούμε όμως τι έλεγε ο κ. Τζήμερος πριν λίγο καιρό για το Στέφανο Μάνο......

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!!

Οταν άκουσα πως ξαναπάμε σε εκλογές στην αρχή εκνευρίστηκα.

Δεν το κρύβω........

Τι θα πει δε γίνεται κυβέρνηση;

Να καθίσετε να τα βρείτε!!

Γι αυτό σας ψηφίσαμε!

Τέτοια σκεφτόμουν......

Πόσο άχρηστοι είναι έλεγα....

Μετά όμως σκέφτηκα πως έχω ένα μήνα να παρακολουθήσω, να διαβάσω προγράμματα και να πάω να ψηφίσω πιο σίγουρη!

Καθόλου κακό!

Μέχρι και το μνημόνιο θα διαβάσω......ωω ναι!

Εβαλα πολύ ψηλά τον πήχη!

Τι; Να ψηφίζω χωρίς να ξέρω;

Δεν είμαι Χρυσοχοίδης εγώ!

Νομίζω αν το δουν όλοι έτσι και δεν πάνε παραλία......

Δε λέω καλοκαίρι είναι...

Αλλά και πατρίδα μας είναι!

Εμείς θα ζήσουμε εδώ.

Το καλοκαίρι δεν τελειώνει στις 17 Ιουνίου.

Θα ήμουν ευτυχής αν ήξερα πως ο περισσότερος κόσμος θα κάνει το ίδιο.

Μόνο που είμαι σίγουρη πως ο περισσότερος κόσμος θα κάνει ακριβώς το αντίθετο.

Θα γεμίσουν οι παραλίες και τα νησιά.

Θα πάνε να ψηφίσουν λιγότεροι, γιατί πολλοί θα είναι διακοπές.....

Οσοι θα πάνε θα ξεκλέψουν λίγο χρόνο απ' το μπάνιο της Κυριακής.

Κρίμα δεν είναι;

Ολοι αυτοί θα μείνουν άνεργοι ή θα γκρινιάζουν μετά....

Θα έχουν ψηφίσει στην τύχη!

Μας δίνεται άλλη μια ευκαιρία να πούμε τι θέλουμε.

Και την πετάνε οι περισσότεροι.....

Μα δε ζούμε στην ίδια χώρα όλοι;

Τα ίδια προβλήματα δεν έχουμε;

Γιατί μεγάλο μέρος του λαού αδιαφορεί;

Για κάτι τόσο σημαντικό όπως η τύχη μας!!!!!!!!

Συγχύστηκα πάλι!

Μα να πηγαίνει η χώρα απ' το κακό στο χειρότερο....

Να ζούμε κάθε χρόνο, κάθε μήνα και χειρότερα...

Αυτό το κείμενο είχα έτοιμο χθες αλλά προέκυψαν τόσα που δεν ήταν αρκετό!

Τι υπηρεσιακές κυβερνήσεις, τι η Μέρκελ να θέλει δημοψήφισμα..!!

Καλά αυτό ήταν τραγικό!

Διώξαμε το Γιώργο για το δημοψήφισμα που είχε προτείνει.

Χαμός είχε γίνει τότε!

Τον φωνάξανε στις Κάννες και μόνο φάλαγγα δεν του έκαναν.

Κι εμείς τον διώξαμε για άχρηστο και βλάκα.

Τηλεφωνάει τώρα η Μέρκελ και ζητάει το ίδιο....

Θα μας τρελάνουν;

Λένε πως ο Τσίπρας είναι άκρα αριστερά!

Τι ακούω η γυναίκα;

Και μέσα σε όλα αυτά ψάχνω για άντρα.......

Που να τον βρω που έχουν πανικοβληθεί όλοι;

Χάλασε και ο καιρός, κρύωσα κι εγώ....

Θα θελα απόψε να πέσω για ύπνο και αύριο το πρωί να έχουν αλλάξει όλα !

Να είμαστε μια βαρετή χώρα, σαν το Βέλγιο ένα πράμα....

Χωρίς ειδήσεις.....

Δε γίνεται ε;

Τουλάχιστον μπορώ να ονειρεύομαι........

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Αλλο πόστ...

Είχα ένα κείμενο έτοιμο για ποστ.

Αλλά τα γεγονότα με προσπέρασαν και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά.

Σα να μην έφτανε αυτό κρύωσα κιόλας.

Εμ μ' αυτές τις αλλαγές του καιρού!

Ευτυχώς δεν είχα δώσει ακόμα το πάπλωμα για καθάρισμα.

Να που η τεμπελιά μου για μια φορά φάνηκε χρήσιμη!

Κοιμήθηκα χθες με πάπλωμα!

Ναι παρακαλώ, στις 18 του Μάη.

Και σήμερα το ίδιο θα κάνω.

Από τη μέρα που ήρθαν οι Αγγλοι για τη φλόγα, έφεραν και τον παλιόκαιρο τους!

Λονδίνο γίναμε... με την κακή έννοια.

Τι να πρωτοπώ;

Για τις εκλογές που έρχονται;

Για την υπηρεσιακή κυβέρνηση;

Για τον Πικραμμένο πρωθυπουργό μας;

Για την επίθεση που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ;

Στο twitter έχουμε κάνει hashtag #gia_ola_ftaiei_o_syriza.

Ακόμα και να μην ψηφίζεις το κόμμα βλέπεις τι γίνεται.

Τι να σας γράψω;

Για το δημοψήφισμα;

Για τη Μέρκελ;

Για την επίθεση που δέχονται γνωστοί μου δημοσιογράφοι απ' τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα;

Για το Μπέκαμ;....λίγο άσχετο αυτό.....

Κακό είναι όμως που ήθελα να γράψω και για το Μπέκαμ;

Αλλο κείμενο είχα έτοιμο.

Αλλα κάθομαι και γράφω.

Στην υπηρεσιακή κυβέρνηση είναι και ένας πρώην καθηγητής μου!

Αχ θα έσκαγα αν δεν το έλεγα!!

Μια φορά έχω και γω γνωστό(αγαπημένο) υπουργό και είναι σε υπηρεσιακή κυβέρνηση......

Γιατί έχει τύχει να έχω ξανά γνωστό υπουργό.

Δε μου ήταν όμως συμπαθής.

Και το Σαχινίδης ξέρω.....αφού είναι γείτονας.

Δε τον συμπαθώ όμως...

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά και σας ζαλίζω;

Τι να κάνω;

Είμαι μόνη μου, έφτασα να παραμιλάω μέσα στο σπίτι!

Είπα να μοιραστώ τις σκέψεις μου με το μπλογκοχωριό......

Γράψτε μου τίποτα γιατί βαρέθηκα πολύ ολομόναχη στο σπίτι.

Ο,τι να ναι γράψτε μου, να αισθανθώ πως υπάρχει κι άλλος κόσμος!

Μέχρι τώρα ζαλίζω μόνο την κολλητή μου.....

Γι αυτό είναι οι κολλητές όμως.....

Εσείς;......

Διαβάζει κανένας μήπως;...

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

ΜΑΜΑ

Μου λείπεις.....

Κάθε χρόνο και περισσότερο...

Περνάνε τα χρόνια....

Μεγάλωσα...γερνάω μαμά...

Τι να κάνω στη γιορτή σου;...

Από χθες κλαίω.

Τόσα πολλά συνέβησαν αυτά τα χρόνια...

Πόσο θα θελα να τα μοιραστώ μαζί σου...

Πόσα θέλω να σου πω...

Οσες φορές σε σκέπτομαι θυμάμαι το χαμόγελο σου....

Πως έφυγες έτσι ξαφνικά;...

Φταίω εγώ που για λίγο νόμισα...

Νόμισα πως σε έχω...

Μια ζωή είχα το φόβο μη σε χάσω...

Μια στιγμή ησύχασα κ' έφυγες...

Από μωρό παιδί...

Πριν αρρωστήσεις...

Πεταγόμουν από εφιάλτες....

Εκλαιγα απ' το φόβο....

Μια στιγμή ησύχασα....

Μια ζωή φοβόμουν μη σε χάσω.

Κι όταν έφυγε ο μεγάλος φόβος έφυγες εσύ...

Σαν την άμμο γλίστρησες μες απ' τα δάχτυλα μου...

Δεν έχω αγαπήσει άλλον άνθρωπο όσο εσένα...

Δε μ' έχει αγαπήσει κανείς όσο εσύ...

Και σήμερα που γιορτάζουν οι μαμάδες...

Εγώ δε σ' έχω να σου δώσω ένα λουλούδι έστω.....

Να ξερες πόσο μου λείπεις...

Πόσο σ' έχω ανάγκη...

Πόσα θέλω να σου πω...

Ελα στον ύπνο μου απόψε...

Ελα έστω για λιγάκι...

Σ' ένα όνειρο....

Ελα μαμά....

Λιγάκι μια ματιά μόνο....

Μου λείπεις τόσο...

Φέτος περισσότερο...

Κάθε χρόνο περισσότερο...

Γερνάω μαμά....

Χωρίς εσένα κοντά μου.....

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Δε θέλω πια...

Δε θέλω να παίρνεις τηλέφωνο πια......

Οχι δε στενοχωριέμαι όπως παλιά.

Δεν κλαίω όταν κλείνουμε όπως στην αρχή.

Οχι δεν είναι αυτό....

Είναι που δε βλέπω το λόγο πια.

Δε θέλω να σου λέω για τα προσωπικά μου....

Ούτε θα ρωτήσω για τα δικά σου.

Δε μπορούμε να είμαστε φίλοι.

Δεν το καταλαβαίνεις;

Κάποτε αγαπηθήκαμε πολύ....

Κάποτε....

Μια εποχή είναι δική μας.

Το παρόν όμως......

Δεν έχεις καμιά θέση στο τώρα μου.

Ανήκεις στο παρελθόν μου.....

Ας μη μπερδεύουμε τους χρόνους.

Δεν κάνει καλό.....

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Πολλά τα λεφτά Αρη....

Δε θέλω να ασχοληθώ με τα πολιτικά.

Δε θέλω να συγκρουστώ με κανέναν!

Ολοι έχουμε δικαίωμα να πιστεύουμε όπου πιστεύουμε....

Δε θέλω να κρίνω κανέναν.

Το θεωρώ χαζομάρα να τσακωνόμαστε για τα πολιτικά.

Θα θελα όμως να πω κάτι σχετικό.

Πόσο έχω εκνευριστεί με τα ΜΜΕ που στηρίζουν το δικομματισμό!

Καθώς δε βλέπω τηλεόραση, τα ακούω απ' το ραδιόφωνο.

Αυτή η Τρέμη πια και ο Πρετεντέρης....

Ο 'κύριος' Μπάμπης στον ΣΚΑΙ....

Τι έχουν πάθει αυτοί οι άνθρωποι;

Ελεος πια!

Πόσο εύκολο τους είναι να σπέρνουν τον πανικό;.....

Καταλαβαίνω, μεγάλα τα συμφέροντα.

Πολλά τα λεφτά.

Αλλά ήμαρτον πια!

Πόσο ηλίθιους μας θεωρούν;

Πόσο μπορεί κάποιος να επηρεαστεί απ' αυτά που λένε;

Θα του αλλάξουν τον τρόπο σκέψης;

Θα τρομάξει ο κόσμος;

Θα έρθουν οι κομμουνιστές να μας σκοτώσουν με τα κονσερβοκούτια;

Εντάξει κάποιοι γέροι στα χωριά μπορεί να τους πιστέψουν.

Δεν ντρέπονται λίγο όμως;

Μα τι λέω τώρα......

Ποιος να ντραπεί;

Αυτοί σε λίγο θα πιστέψουν και οι ίδιοι τα ψέματα τους!

Εγιναν όλοι οικονομολόγοι και μας δηλώνουν πως θα χάσουμε τις καταθέσεις μας!

Είναι και οι μέρες περίεργες και δε μπορώ να αδιαφορήσω για τα τεκταινόμενα.

Θα προτιμούσα ν' ακούω μόνο μουσική αλλά....

Να μην ξέρω ποιος είναι στη κυβέρνηση;

Οταν αποκτήσουμε κυβέρνηση....

Δε θέλω να ασχοληθώ με τα πολιτικά λέμε!

Με τα ΜΜΕ τα έχω.

Πως ξέρω για την Τρέμη και τον Πρετεντέρη αφού δε βλέπω τηλεόραση;

Μα τα αναπαράγουν στο ραδιόφωνο!

Θα θελα να ακούω μουσική μόνο.....

Δεν τους αντέχω....

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος!!

Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος!!!

Δεν κοιμήθηκα χθες.

Είχα μια ανησυχία....

Σα να μου ήρθε μια αισιοδοξία ξαφνικά κι ένας φόβος μαζί.

Το καινούργιο, το άγνωστο, όσο καλύτερο και να είναι, μας δημιουργεί ένα φόβο.

Δεν έχω σκοπό να σας κάνω κήρυγμα.

Ούτε θα σας πω εγώ τι να ψηφίσετε, αν δεν έχετε αποφασίσει ακόμα.

Νομίζω όλοι ξέρουμε τι να μην ψηφίσουμε.....

Αυτούς που μας διέλυσαν.

Ενα πράγμα θα σας πω και κρατήστε το, σας παρακαλώ στο μυαλό σας.

Από τότε που μπήκαμε στο μνημόνιο, που άρχισε η οικονομική, και όχι μόνο, κρίση...

2.000 άνθρωποι έχουν αυτοκτονήσει!

Ενα χωριό χάθηκε από τα απαράδεκτα μέτρα, τις απολύσεις και τους φόρους!

2.000 ψυχές χάθηκαν, απ' αυτούς, που έχουν τα μούτρα να ζητάνε ξανά την ψήφο μας.

Ολοι ξέρουμε πόσο σημαντικές είναι αυτές οι εκλογές.

Μην ακούσω μόνο πως δεν πήγατε να ψηφίσετε!

Εγώ ήμουν και είμαι κατά της αποχής, αλλά αυτή τη φορά δε θα πάω μόνο για μένα.

Γνωρίζετε πως δεν έχω παιδιά.

Θα πάω να ψηφίσω και για δικά σας παιδιά, για όλα τα Ελληνόπουλα.

Για να μη ζήσουν σκλαβωμένα!

Ψηλά το κεφάλι λοιπόν.....

Ας ψηφίσουμε συνετά κι ας ελπίσουμε τη Δευτέρα να ξημερώσει μια διαφορετική μέρα.

Δε θα σας ευχηθώ καλό βόλι...αλλά κάτι που άκουσα στο ραδιόφωνο και μου άρεσε!

Εύχομαι κακό βόλι να βρει όλους αυτούς που μας έφεραν σ' αυτό το σημείο!

Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Για μένα...

Αξίζει να κάνεις κάτι μόνο για τον εαυτό σου!

Μπορεί να είναι κάτι πολύ απλό..

Το να πας στο πάρκο, να καθίσεις σ' ένα παγκάκι να λιαστείς.....

Να ανάψεις όλα τα κεράκια το βράδυ και να βάλεις ένα ποτήρι κρασί για σένα.....

Να πας σ' εκείνο το καφέ που τόσες φορές έχεις δει και σου άρεσε.

Μόνη, γιατί όχι;

Πάρε κι ένα βιβλίο αν βαριέσαι....

Πήγαινε για μανικιούρ πεντικιούρ...

Κι ας μην πρόκειται να βγεις.

Κάντο για σένα!

Για κανέναν άλλον.

Για τον εαυτό σου.

Δεν αξίζει ο εαυτός μας μια μέρα τεμπελιάς;

Μια μέρα περιποίησης;

Οχι για να μας δουν.

Για να αισθανθούμε όμορφα.

Τόσο απλά...

Γέμισε τη μπανιέρα αφρόλουτρο και μπες μέχρι να μουλιάσεις....

Με μουσική ή χωρίς.

Αλλά μόνη!

Ούτε παιδιά να σε φωνάζουν, ούτε σύζυγος να θέλει να φάει.....

Μόνη στο σπίτι.

Διάλεξε τι θα κάνεις.

Κάνε κάτι για τον εαυτό σου!

Αξίζει!

Θα νοιώσεις καλύτερα μετά...

Κάνουμε πράγματα με τους άλλους, για τους άλλους αλλά δυσκολευόμαστε να κάνουμε κάτι για τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μας.

Για τον εαυτό μας!!