Ενας Αντρας...

Τηλεφώνησε... Χάρηκα...πάντα χαίρομαι όταν τον ακούω. Μόλις κλείνουμε όμως αρχίζει η θλίψη... Αναρωτιέμαι... Τι μας κρατά; Εμένα δηλαδή; Κι εκείνος όμως.... Γιατί παίρνει τηλέφωνο; Εχουν περάσει τόσα χρόνια... Τόσα έχουν αλλάξει... Εγώ το ξεκίνησα; Με κείνο το όνειρο... Σα να τον τράβηξα κοντά μου... Ποιο το νόημα; Τι νόημα έχει αυτή η επικοινωνία; Γιατί χαίρομαι που τον ακούω και γιατί παίρνει τηλέφωνο; Υπάρχει κάτι σα νόμος ανάμεσα μας... Μιλάμε αλλά μέχρι εκεί..... Κι αυτό που είπε να βρεθούμε κάποια στιγμή... Δεν ξέρω πόσο σοφό είναι. Δε νομίζω να κάνει καλό σε κανέναν απ' τους δυο μας. Γιατί το πρότεινε; Και γω γιατί το δέχτηκα; Το πιθανότερο να μη συμβεί ποτέ, αλλά αν.... Κάθε φορά που μιλάμε ή ανταλλάσσουμε μηνύματα κάτι συμβαίνει... Γυρνάω πίσω σ' άλλες εποχές σ' άλλες χώρες... Διαφορετικές συνθήκες..... Ευτυχία, γέλιο, τόση αγάπη.... Δεν είχα καταλάβει πόσο ευτυχισμένη ήμουν... Δεν ήταν ούτε η ηλικία ούτε η εποχή. Ηταν εκείνος! Και είναι τρομακτικό μερικές φορές το πόσο εύκολα μπορώ να φέρω το πρόσωπο του στα μάτια μου... Θυμάμαι κάθε κομμάτι απ' το κορμί του... Κάθε σπιθαμή... Το σημείο που ακουμπούσα το κεφάλι μου στον ύπνο. Τότε... Το πρόσωπο του... Δε χρειάζομαι φωτογραφία, είναι στο μυαλό μου... Χαίρομαι πολύ όταν τον ακούω. Μου αρέσει κι η φωνή του.... Σα να προσπαθούμε όμως να ισορροπήσουμε σ' ένα τεντωμένο σκοινί. Πρέπει να ζυγίζουμε κάθε κίνηση μη βρεθούμε στο κενό. Η χαρά μου που τον άκουσα δεν περιγράφεται... Ούτε και η λύπη μόλις έκλεισε το τηλέφωνο.... Σα να ορμά στη ζωή μου και φεύγοντας μου ρουφά τον αέρα που αναπνέω.... Κλείνει την πόρτα στην ηρεμία που έχω κατακτήσει με τόση προσοχή... Από την άλλη δε θέλω να μην ξαναπάρει... Είναι αυτές οι μικρές δόσεις ευτυχίας... Οι στιγμές που τα ξεχνάω όλα κ είμαι είκοσι κάτι στο Λονδίνο... Φοβάμαι πως για κάτι τέτοιες στιγμές ζω... Για στιγμές ευτυχίας... Μιλώντας μαζί του... Μέχρι να βρω το άλλον(;)... Περνώντας ο καιρός συνηθίζω... Δεν πρόκειται να τον έχω. Το ξέρω.... Είχα όμως μια υπέροχη εποχή που γνωρίζουμε κι οι δυο πως μοιραστήκαμε... Μια μεγάλη αγάπη που μόνο τα νιάτα μπορούν να ζήσουν... Ενα κομμάτι του θα είναι πάντα δικό μου όπως κι ένα κομμάτι μου πάντα δικό του...